#MeToo-Θεσσαλονίκη: Νέες μαρτυρίες για τον καθηγητή που παρενόχλησε μαθήτρια

Ανοίγουν τα στόματα για την υπόθεση του καθηγητή που φέρεται να παρενόχλησε σεξουαλικά μαθήτρια στο 14ο Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης μετά την ανάδειξη του θέματος από την Parallaxi.

H Parallaxi μετά την αποκάλυψη του περιστατικού δίνει συνέχεια στο θέμα δημοσιεύονται μαρτυρίες μαθητών και μαθητριών διαφορετικών γενιών που αφηγούνται τα περιστατικά που έλαβαν χώρα στην διδακτική ώρα του καθηγητή.

*Τα στοιχεία των ατόμων που προχωρούν στις παρακάτω αποκαλύψεις βρίσκονται στην διάθεση μας και δεν δημοσιεύονται για ευνόητους λόγους.

Η φήμη του είναι γνωστή πολλές γενιές πίσω Όταν μαθαίνεις ότι θα έχεις καθηγητή τον @ ξέρεις ήδη τι να περιμένεις μέσα στην τάξη και προετοιμάζεσαι αναλόγως για μια δύσκολη χρονιά. Η φήμη του είναι γνωστή πολλές γενιές πίσω, οι μεγαλύτερες αδελφές συμμαθητριών μας, μας προειδοποιούσαν για το αφόρητο κλίμα σεξουαλικών ινουέντο και τις αηδιαστικές του ενέργειες έναντι των μαθητριών του.

Από την ώρα που έμπαινε μέσα στην αίθουσα τα μάτια του σε σκάναραν από πάνω μέχρι κάτω και ξέραμε όλοι ότι τα παρατεταμένα βλέμματα που έδινε στις κοπέλες δεν άρμοζαν σε έναν καθηγητή προς μία μαθήτρια. Το ποσοστό στο οποίο ζητούσε από τα κορίτσια να σηκώνονται στον πίνακα έναντι των αγοριών ήταν το διπλάσιο και όταν γυρνούσες στην θέση σου σε ενημέρωναν οι φίλοι σου που σε κοιτούσε την εκάστοτε φορά (στο στήθος, στα οπίσθια κτλ.)

Εγώ προσωπικά δεν μπορούσα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτήν την αποδοχή σεξουαλικής παρενόχλησης, γι αυτό και στην αρχή φορούσα επιδεικτικά το μπουφάν μου κάθε φορά που μου ζητούσε να σηκωθώ στον πίνακα. Επειδή όμως άρχισε να με πλησιάζει πολύ και σχεδόν να κολλάει το σώμα του από πίσω μου, αποφάσισα ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Χρησιμοποίησα ένα υπάρχον πρόβλημα υγείας για να του πω ότι δεν μπορώ να σηκώνομαι στον πίνακα, και πήγα μέχρι και με το χαρτί γιατρού από την εξέταση. Αυτός επέμενε ότι δεν γίνεται να μην σηκώνομαι ποτέ και ρωτούσε συνέχεια πως θα ελέγχει αν έχω διαβάσει ή όχι. Εγώ, καθώς ήμουν και καλή στο μάθημα που δίδασκε, τον διαβεβαίωσα ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να με εξετάσει εφόσον ανησυχεί για το επίπεδό μου, του πρότεινα μέχρι και να γράφω τεστ μόνη μου σε κάθε του διδακτική ώρα (όλα αυτά για να αποφύγω κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει εξαρχής.)

Φυσικά και δεν δεχόταν την άρνηση μου, γι αυτό και συνέχισε να μου ζητάει να σηκωθώ στον πίνακα με αποτέλεσμα να μαλώνουμε έντονα σε κάθε μάθημα και να με απειλεί ότι θα μου βάλει βάση στην βαθμολογία μου. Αναγκάστηκα να ζητήσω από τον πατέρα μου να έρθει στο σχολείο, μιας και η επιμονή του να μαλώνει μαζί μου σε κάθε μάθημα και να χάνει χρόνο από τη διδασκαλία του απλά για να με σηκώσει στον πίνακα είχε καταντήσει εμμονική, πράγμα που μου επιβεβαίωναν και οι συμμαθητές μου.

Ο πατέρας μου απαίτησε να μάθει γιατί συνεχίζει να αμφισβητεί κάτι που επιβεβαιώνεται με χαρτί γιατρού και όταν εξέφρασε ξανά την ανησυχία του για το επίπεδό μου, ο πατέρας μου χρειάστηκε να του πει να σταματήσει να ασχολείται μαζί μου και να μου βάλει απλά ότι βαθμό γράψω στο διαγώνισμα του, αλλιώς θα προχωρούσαμε στην μεταφορά μου σε άλλο τμήμα ώστε να μην τον έχω πλέον καθηγητή.

Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, σταμάτησε όντως να ασχολείται μαζί μου και δεν μου ξαναζήτησε να σηκωθώ στον πίνακα. Αντιθέτως συνέχεια φρόντιζε να με επαινεί για τους καλούς μου βαθμούς στα διαγωνίσματά του. Πιστεύω απλά ότι φοβήθηκε που κάποιος αντιστάθηκε στην ψυχολογική του βία αρκετά ώστε να τον φέρει αντιμέτωπο με γονέα, και παρόλο που εγώ μπόρεσα να γλιτώσω την σεξουαλική παρενόχληση που στοιχειώνει τους τοίχους αυτού του σχολείου, πάντα θα σκέφτομαι τις υπόλοιπες φίλες και συμμαθήτριές μου που βίωσαν εμπειρίες όπως τον συγκεκριμένο καθηγητή να δείχνει τον πισινό τους στα αγόρια της τάξης και να τους κλείνει το μάτι με νόημα σαν να είναι και αυτοί μέρος του κόλπου…και εμείς απλά θέλαμε να κάνουμε μάθημα…

Φορούσα κολάν

Εκείνη την ημέρα δεν θα την ξεχάσω, είχαμε γυμναστική και έτυχε να φοράω κολάν, ήμουν πρώτη Λυκείου. Κατά την διάρκεια του 7ώρου, είχαμε μάθημα μαζί του, είχαμε ψιλιαστεί από τις πρώτες ημέρες του σχολείου πως “τσεκάρει”, ή μάλλον σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω τα κορίτσια μέσα στην τάξη, για το τί ρούχα είχαν επιλέξει να βάλουν, για να τις σηκώσει στον πίνακα.

Ακούω το όνομα μου, παγώνω, δεν ήθελα να σηκωθώ, διότι δεν ήξερα τίποτα από το μάθημα του δεν θα πω ψέματα, μετά από έντονη συζήτηση σηκώνομαι. Μου λέει “θα σε βοηθήσω να λύσουμε μαζί την άσκηση.” Ξεκινάω να γράφω στον πίνακα και συνειδητοποιώ πως έχει κολλήσει το μόριο του στον πισινό μου. Όταν το αντιλήφθηκα σκέφτηκα πως “δεν είναι δυνατόν, θα είναι η ιδέα μου”. Μετά το ξανασκέφτομαι, φρικάρω, δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό, ειδικά μέσα στο σχολείο και κάπως έτσι τραβιέμαι, του δίνω τον μαρκαδόρο και πάω να κάτσω πάλι στην θέση μου. Εκ τότε δεν ξανασηκώθηκα στον πίνακα.

Η στάση του και το βλέμμα του πάντα με έκανε να αισθάνομαι άβολα, σε συνδυασμό με όσα είχαμε ακούσει από μεγαλύτερους συμμαθητές μας, το θυμάμαι μας έλεγαν “να τον προσέχετε.” Θυμάμαι πως πολλές φορές καθότανε με τον μαρκαδόρο στα χέρια μπροστά στο μόριο του και έκανε κίνηση πάνω κάτω, ειδικά στα πρώτα θρανία. Αισθανόμουν πάντα άβολα στο μάθημα του, τρία χρόνια πάντα πρόσεχα για το πώς θα συμπεριφερθώ απέναντι του. Δεν συνειδητοποίησα ποτέ τι συνέβη εκείνη την ημέρα στον πίνακα.

Bρήκα τη δύναμη να φύγω κάτω από το χέρι του

Θυμάμαι κάθε χρονιά να περιμένω να δω αν θα έχουμε τον @ για καθηγητή. Με είχαν προειδοποιήσει η αδερφή μου με τις φίλες της για τον συγκεκριμένο και πάντα πρόσεχα τι θα φορέσω τις μέρες που είχαμε μάθημα μαζί του. Ήμουν πρώτη λυκείου. Πάντα σήκωνε εμένα και τη φίλη μου στον πίνακα, σπάνια οποιονδήποτε άλλο. Φροντίζαμε να φοράμε τα μπουφάν μας ήδη από την ώρα που θα χτυπούσε το κουδούνι για να αποφύγουμε να κοιτάει τον πισινό μας.

Εκείνη τη μέρα τη θυμάμαι σαν χθες. Και εγώ και οι συμμαθητές μου που ήταν μπροστά στο περιστατικό και μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Με σήκωσε στον πίνακα για άλλη μια φορά. Την ώρα που έλυνα την άσκηση, ήρθε από πίσω μου με πρόσχημα πως δεν γράφω κάτι σωστά, ακούμπησε το χέρι του πάνω στο δικό μου για να με «βοηθήσει» να γράψουμε μαζί την συνέχεια, και κόλλησε το σώμα του πάνω μου με αποτέλεσμα να μη μπορώ να κουνηθώ. Πάγωσα, τα χέρια μου και τα πόδια μου δε μπορούσαν να κουνηθούν για να φύγω από μπροστά του, δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά. Φοβόμουν πολύ να πω το οτιδήποτε, ήξερα από άλλες κοπέλες πως δεν θα γίνει τίποτα.

Όταν βρήκα τη δύναμη να φύγω κάτω από το χέρι του την ώρα που εκείνος συνέχισε να γράφει έτρεξα στη θέση μου και άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά της φίλης μου. Όλοι το είχαν δει. Όλοι με κοιτούσαν παγωμένοι. Κανένας μας δε μίλησε και ήταν λάθος μας. Αλλά ήρθε η μέρα! Από εκείνη τη μέρα και μετά σε κάθε μάθημά του με έβγαζε έξω. Και εμένα και τη φίλη μου. Δεν μας έβαζε απουσία. Απλά δεν μας ήθελε εκεί. Δεν ήθελε να μιλήσουμε, και γι αυτό απέφευγε να έχει επαφές μαζί μας. Μακάρι να βγουν και οι υπόλοιπες κοπέλες να μιλήσουν, να συμπαρασταθούμε η μια στην άλλη, να ακουστούν επιτέλους όλες αυτές οι χυδαίες ιστορίες έξω από τους τοίχους του σχολείου.

Ήμουν τυχερή.

Τον είχα καθηγητή στην Δευτέρα Λυκείου, ήμουν ένα κορίτσι με παραπάνω κιλά στο προτελευταίο θρανίο, δεν ενοχλούσα ποτέ και δεν έκανα ποτέ φασαρία στο συγκεκριμένο μάθημα. Οι φήμες οργίαζαν από την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου στο σχολείο και όταν είδαν μετέπειτα μεγαλύτεροι μου συμμαθητές πως θα τον έχω άκουσα το κλασικό να προσέχεις.

Δεν έχω να σας περιγράψω συγκεκριμένο περιστατικό, το μόνο που θέλω είναι να σας περιγράψω την κατάσταση που επικρατούσε. Κυκλοφορούσε ανάμεσα από τα θρανία μας παίζοντας με τον μαρκαδόρο του πίνακα. Τα σεξιστικά σχόλια και αστεία τρυπούσαν τα κόκαλα μας, όλοι ξέραμε κανένας δεν μιλούσε. Βλέμματα σε συγκεκριμένα κορίτσια της τάξης που φαινόταν σαν να τις γδύνει με ένα νεύμα, εκείνες χαμήλωναν το κεφάλι για να μην σηκωθούν στον πίνακα. Όταν κάποια σηκωνόταν αντί να κοιτά το τί γράφει στον πίνακα κοιτούσα τα αγόρια της τάξης και σχολίαζε διακριτικά το σώμα της. Εκείνος πάντα επιδίωκε την σωματική επαφή μαζί της.

Αποτέλεσμα αυτού τις ώρες που είχαμε το μάθημα του, όλες να καθόμαστε με σκυμμένο το κεφάλι για να μην τύχει να έρθουμε απέναντι του. Χθες μίλησα με δεκάδες, όλοι είπαν το όνομα του, γονείς της δικής μου γενιάς σχολίαζαν πως είναι περίεργος αλλά δεν φανταζόντουσαν πως θα προέβη σε κάτι τέτοιο και όλα αυτά όταν η μαθητική κοινότητα διαφορετικών γενιών γνωρίζει επί χρόνια το μυστικό του σχολείου. Οι ιστορίες γύρω από το όνομα του πολλές οι οποίες είμαι σίγουρη πως θα αποκαλυφθούν. Όπως είπε μία κοπέλα εχθές ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.