Οι άνθρωποι που ανέβηκαν στην Μακρινίτσα Πηλίου και έσωσαν δεκάδες εγκλωβισμένους

Μία σπουδαία πρωτοβουλία πήρε την περασμένη εβδομάδα η εθελοντική ομάδα Πορταριάς, «Προμηθέας»

14 νέα παιδιά ανέβηκαν στην Μακρινίτσα που «χτυπήθηκε» από την κακοκαιρία και κατάφεραν να απεγκλωβίσουν 24 ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί και για δυο μέρες δεν είχαν τα απαραίτητα όπως ρεύμα και νερό. Ανάμεσα τους μικρά παιδιά, μια έγκυος γυναίκα και μια τραυματισμένη ηλικιωμένη κάτοικος της Μακρινίτσας.

Ο Αντώνης Ανδρινός, εθελοντής και ιδρυτής της Εθελοντικής Ομάδας Πορταριάς “Προμηθέας” μιλάει στη Parallaxi για τα όσα έζησαν και αντίκρισαν την ημέρα που απεγκλώβισαν 24 άτομα από την Μακρινίτσα Πηλίου. 

«Είχα κάνει μια προσπάθεια πριν από 3-4 χρόνια να κάνω την εθελοντική ομάδα «Προμηθέας» στην Πορταριά. Ουσιαστικά ήθελα να γίνει μία διασωστική ομάδα. Για διάφορους λόγους δεν πέτυχε, όμως η ομάδα έμεινε. Κάναμε μία τράπεζα αίματος στο χωριό, καθαρίσαμε κάποια μονοπάτια. Η ομάδα είναι άτυπη. Όμως, μετά τη μεγάλη φωτιά στον Βόλο το καλοκαίρι, πήρα την πρωτοβουλία και πήγαμε να σβήσουμε εστίες φωτιάς και να σώσουμε τα ζώα. Τώρα στις πλημμύρες πάλι μαζευτήκαμε περίπου 13-14 άτομα από Μακρινίτσα, Πορταριά και Σταγιάτες. Μάλιστα τέσσερα άτομα έχουν και μία εξειδίκευση. Κάνουν αναρριχήσεις, είναι αναρριχητές, ξέρουν καλά τη δουλειά»

Ο ίδιος αναφέρει ότι τους έπαιρναν τηλέφωνο ότι είναι εγκλωβισμένοι. Έτσι πήγαν μέχρι τηνΚουκουράβα με τα αυτοκίνητα μέχρι ένα σημείο που μπορούσαν και από εκεί και πέρα ξεκίνησαν μέσα από μονοπάτια που γνώριζαν.

«Εγώ πριν απ’ αυτό μίλησα με τους ανθρώπους που ήθελαν να φύγουν και τους συγκέντρωσα σ’ ένα μαγαζί στη Μακρινίτσα για να είναι όλοι εκεί μαζεμένοι γιατί είχε ρεύμα. Κάποιοι ντόπιοι νωρίτερα έκαναν την καταμέτρηση. Εμείς πήγαμε προμήθειες, φάρμακα, νερά από τον Βόλο που χρειάζονταν. Σταδιακά ξεκινήσαμε την ανάβαση στο μονοπάτι. Ταυτόχρονα ψάχναμε σ’ όλα τα σπίτια γιατί υπήρχαν ηλικιωμένοι. Βρήκαμε μία ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν μόνη της και είχε χτυπήσει. Άμεσα ειδοποιήσαμε το ΕΚΑΜ γιατί δεν μπορούσαμε να την μεταφέρουμε με κάποιο τρόπο. Ανεβαίνοντας δώσαμε φάρμακα και τρόφιμα στον κόσμο που δεν ήθελε να φύγει. Ξεκινήσαμε στις 8:00 και φτάσαμε στις 17:00»

Όταν έφτασαν στο μαγαζί που είχαν δώσει «ραντεβού», τους περίμεναν επισκέπτες από το Ισραήλ, την Αθήνα, Λάρισα κλπ. Έπειτα άρχισαν να τους κατεβάζουν με ασφάλεια στα αυτοκίνητα, τα οποία είχαν κανονίσει να έρθουν για να τους παραλάβουν. 

«Ο κόσμος ήταν απελπισμένος και φοβισμένος. Μία κοπέλα είχε πάθει κρίση πανικού. Υπήρχε και μία έγκυος που κατεβάσαμε. Το μέρος είχε μεγάλες ζημιές, μεγάλες κατολισθήσεις. Σε κάποια σημεία ήταν επικίνδυνα, τους έλεγα να πάνε γρήγορα για να μη φύγουν πέτρες και πέσουν. Ήταν μια καταστροφή πρωτόγνωρη. Προχωρούσαμε και λέγαμε “που είμαστε;” επειδή εμείς τα ξέρουμε αυτά τα μέρη»

Ο κ. Ανδρινός αναφέρει ότι όλο αυτό ήταν άτυπο, παρ’ όλα αυτά εκείνος ειδοποίησε το 112 και την αστυνομία για το τι επρόκειτο να κάνουν. 

«Στο 112 δεν βρήκα κανέναν. Με την αστυνομία που μίλησα τους ξεκαθάρισα πως εγώ θα πάω να τους σώσω με δική μου ευθύνη. Το άγχος ήταν μεγάλο γιατί “πήρα στις πλάτες μου” 24 άτομα, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά. Κάποιοι όταν φτάσαμε στο χωριό και αντιλήφθηκαν ότι δεν είμαστε από την ΕΜΑΚ, δεν ήρθαν μαζί μας γιατί εγώ τους ξεκαθάρισα ότι είμαστε άνθρωποι της διπλανής πόρτας και όχι κάποιος κρατικός φορέας. Έτσι τους είπα πως ήρθαμε να σας βοηθήσουμε, όποιος θέλει μας ακολουθεί, όποιος θέλει όχι»

Όπως ξεκαθαρίζει όταν έφτασαν και οι τελευταίοι κάτω ασφαλείς ένιωσε μία μεγάλη ανακούφιση. 

«Οι άνθρωποι αυτοί μας εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους. Μετά παίρνεις μία ανάσα και έρχεται η απόλαυση, τα ευχαριστώ και οι αγκαλιές. Θα το ξανά έκανα 100 φορές. Πλέον επειδή ο Βόλος έχει θέμα με το νερό, κάθε απόγευμα μαζευόμαστε κάποια άτομα με τα αγροτικά γεμίζουμε δεξαμενές με νερό από τις πηγές από τα χωριά και το πηγαίνουμε σε διάφορες περιοχές του Βόλου για να κάνουν μπάνιο και να πλύνουν πιάτα. Εκεί περιμένουν 30-40 άτομα και μας ευχαριστούν γιατί το να ζεις χωρίς νερό από τη μία στιγμή στην άλλη δεν είναι και λίγο.» καταλήγει.