Πόσοι σκουπιδότοποι χωράνε σε μια πόλη;

Λέξεις-εικόνες: Θανάσης Σταθόπουλος

Πίσω απο το εργοτάξιο του Μετρό στου Βότση αλλά και τον παράδεισο των ηλεκτρονικών είναι ενα στενάκι που σπανίως μπαίνεις. Αν μπαίνεις ποτε, δηλαδή… Πριν από το τούνελ για Καρφουρ στρίψε αριστερά και το βρίσκεις. Καθώς οδήγησα μέχρι εκεί απο περιέργεια, κατέβηκα να δω το χώρο και το κλίμα της περιοχής.

Εκτός απο τη θέα των πάσης φύσεως σκουπιδιών, χαρτί, πλαστικό, φιάλες με προωθητικά αέρια, οικοδομικά υλικά κτλ, διαπιστώνω οτι ο αέρας μυρίζει καμένο πλαστικό, όπως ακριβώς μυρίζει όταν κάποιος πετά την πλαστική θήκη απο τα φιλτράκια μέσα στο τασάκι..

Κατεβαίνω, στήνω τρίποδα και παίρνω μερικές εικόνες. Μετά απο 3-4 λεπτά καταφτάνει ένα ΙΧ με πινακίδες απο τη Βουλγαρία, πιθανόν απο τον καταυλισμό πάνω στο λόφο, πίσω απο τη Makro. Σταματά δίπλα μου, κι ενας τύπος με ρωτάει αν είναι “ολα καλα” αφού μου έριξε μια αινιγματική καλησπέρα..”Όλα καλά” είπα κι εγώ και σκέφτηκα πως σιγά-σιγά ήρθε η ώρα να τα μαζεύω καθώς το ΙΧ σταμάτησε λίγο μετά και κατέβηκαν απο μέσα 4 τύποι. Ας τα μαζεύω, σκέφτηκα, καλύτερα να μην εχω μπλεξίματα… Θα έρθει η στιγμή που θα τις φάω όπως και να ‘χει, αλλά καλύτερα όχι σήμερα.

Φεύγω, λοιπόν, και πηγαίνοντας προς άλλη κατεύθυνση πετυχαίνω ένα μπλόκο της ομάδας Ζ. Σταματάω και αναφέρω το θέμα των απορριμάτων που από ό,τι φαίνεται εκτός από την εναπόθεσή τους εκεί (παράνομα προφανώς), υφίστανται και παράνομη καύση. Μου απαντούν ότι είναι εντάξει, καθώς μάλλον οι άνθρωποι έχουν άδεια παραμονής εκεί στο λόφο και μάλιστα από τον Δήμο. Σαν να ρωτάς για την ώρα δηλαδή, και να σου λένε οτι μάλλον το πάει για βροχή.

Επέμεινα οτι δεν αναφέρομαι στο γεγονός, της διαμονής των ανθρώπων εκεί, αλλά  στο θέμα της τοξικότατης καύσης σκουπιδιών και πάσης φύσεως υλικών που στην περίπτωση των συσκευασιών που περιέχουν προωθητικά αέρια (σπρέι) μπορεί να έχει και “θεαματικά” αποτελέσματα. Το νεύμα άγνοιας ήταν αποστομωτικό. Όχι απέναντι στο τι συμβαίνει αλλά απέναντι στο ποια θα μπορούσε να είναι η προβλεπόμενη διαδικασία ελέγχου του όλου γεγονότος. (Πού να τρέχουμε τώρα; Άσε που δεν είναι και δική μας δουλειά).

Ώρες ώρες κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα “Τι περιμένουμε;”.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα σημαντικά και γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.