Στη Θεσσαλία οι άνθρωποι έχασαν όλα τους τα μελίσσια
Θα μπορέσει ο κλάδος να σταθεί ξανά στα πόδια του;
Αποκαρδιωτικές είναι οι εκτιμήσεις για τις καταστροφές στα μελίσσια της Θεσσαλίας, από τις πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή.
Πολλές ήταν οι μέλισσες που χάθηκαν από την πλημμύρα λόγω της κακοκαιρίας Daniel. Ακριβή νούμερα για τον αριθμό των μελισσιών που καταστράφηκαν ολοσχερώς δεν υπάρχουν καθώς πολλά έχουν παρασυρθεί από τα νερά και άλλα έχουν θαφτεί κάτω από τις λάσπες.
Μέχρι και τις 13 Σεπτέμβρη 2023 η ζημιά άγγιζε τον αριθμό των 44.000 μελισσοσμηνών και ο αριθμός συνέχεια αυξάνεται, χωρίς να έχουν υπολογιστεί ακόμη οι ζημιές σε εξοπλισμό, αυτοκίνητα και αποθήκες, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Θεσσαλίας Apis Era.
«Οι ζημιές και οι πληγές που άφησε η κακοκαιρία “Daniel” αποτελούν πρωτόγνωρο και ιστορικό φαινόμενο για τη Θεσσαλία» αναφέρει σε ανακοίνωση του.
Το χτύπημα που δέχτηκε η μελισσοκομία σαν κλάδος, είναι ανυπολόγιστο, μιας και στην Θεσσαλία φιλοξενούνταν τη συγκεκριμένη περίοδο μελίσσια απ’ όλη την Ελλάδα. Αν προσθέσουμε τις απώλειες σε μελίσσια από τις πυρκαγιές το προηγούμενο διάστημα αλλά και τις περιοχές μελισσοκομικού ενδιαφέροντος που κυριολεκτικά έγιναν στάχτη συμπεραίνουμε ότι ο κλάδος είναι πολύ δύσκολο να σταθεί ξανά στα πόδια του.
«Ένας κλάδος που δεν έχει προβληθεί στο βαθμό που του αναλογεί, μιας και η μέλισσα είναι ο σημαντικότερος επικονιαστής στη φύση και η μείωση του πληθυσμού θα επηρεάσει τη φυτική παραγωγή της χώρας» τονίζει ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Θεσσαλίας.
Ο μελισσοκόμος και μαθηματικός, Αλέξανδρος Γκουσιάρης που δραστηριοποιείται στο χωριό Ηλία Καρδίτσας μιλώντας στη Parallaxi αναφέρει ότι είναι δύσκολο να μιλήσουμε αυτή την στιγμή για το μέγεθος της καταστροφής με νούμερα καθώς δεν είναι σε θέση κανείς ακόμα να γνωρίζει με ακρίβεια.
«Σίγουρα είναι πολλές δεκάδες χιλιάδες τα μελίσσια που καταστράφηκαν. Άλλοι λένε για 40 χιλιάδες, άλλοι για για 60 χιλιάδες. Αυτό δεν μπορεί να είναι ακόμα σαφές γιατί έτσι όπως μαζεύτηκαν τα νερά στην έξοδο τους προς την θάλασσα πήραν μαζί τους πολλές κυψέλες, επίσης πολλές είναι κάτω από τις λάσπες»
Όπως επιβεβαιώνει και ο κ. Γκουσιάρης η ζημιά που έχει συμβεί είναι μεγάλη.
«Ήταν ο χρόνος και ο τόπος που φιλοξενούσε πολλά μελίσσια αυτή την περίοδο. Οι μελισσοκόμοι ετοιμάζονταν να πάνε για τα πεύκα. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, όχι μόνο για τώρα, για τους ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους, αλλά και για το γεγονός ότι χάλασε και η παραγωγή τόσο του φθινοπώρου όσο και της άνοιξης. Είναι άνθρωποι που έχασαν όλα τους τα μελίσσια που ζουν σ’ αυτά τα μέρη.
Αυτό δεν είναι θέμα μόνο των Θεσσαλών. Εδώ υπήρχαν και μελίσσια από άλλους νομούς, που είχαν έρθει στον κάμπο για την ανθοφορία του. Μάλιστα, το προηγούμενο διάστημα είχε πολύ ζέστη – έτσι τα μέρη ήταν ξερά – γι’ αυτό οι άνθρωποι κατέβηκαν εδώ για να έχουν ανθοφορίες»
Ο ίδιος σε επικοινωνία του με άλλους επαγγελματίας του κλάδου έχει μάθει πως πολλοί είναι εκείνοι που μετά την καταστροφή αυτή θα τα παρατήσουν. Βέβαια όπως τονίζει η επόμενη κίνηση εκείνων που ζουν αποκλειστικά απ’ αυτό είναι να αρχίσουν πάλι από την αρχή.
«Μιλάω με αρκετό κόσμο αυτές τις μέρες. Πολλοί που δεν ήταν αμιγώς επαγγελματική η ενασχόληση τους με την μελισσοκομία, απλώς ήταν γεωργοί και είχαν και μελίσσια μου λένε πως δεν θέλουν να αρχίσουν πάλι από το μηδέν. Σε γενικές γραμμές από πιο πριν η μελισσοκομία ήταν πολύ στρυμωγμένη σαν εργασία γιατί είχε αυξηθεί πολύ το κόστος παραγωγής, το πετρέλαιο, οι τροφές που χρησιμοποιούνται. Οπότε υπήρχαν πολλές αγγελίες ότι «πωλούνται μελίσσια και εξοπλισμός». Πολύς κόσμος όσο εύκολα άρχισε να ασχολείται πιστεύοντας ότι είναι μία δουλειά που μπορεί να βγάλει ένα εισόδημα, αλλά τόσο εύκολα φεύγει. Ειδικά ντόπιοι άνθρωποι που ζήσανε τον Ιανό και τώρα ξανά την κακοκαιρία Daniel. Και όλο αυτό είναι εντελώς λογικό. Τι να πεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Τι να τους συμβουλέψεις;»
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι το πότε αυτοί οι επαγγελματίες θα καταφέρουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
«Οι μελισσοκόμοι θα πρέπει να αγοράσουν κάποιο ζωικό κεφάλαιο γιατί αυτό είναι το βασικό πρόβλημα, δεν είναι μόνο οι κυψέλες, οι οποίες με κάποιο τρόπο θα βρεθούν. Όμως το ζωικό κεφάλαιο από κάπου πρέπει να το βρει και να το αγοράσει, αυτό σημαίνει πως δεν έχασε μόνο την φετινή παραγωγή του φθινοπώρου, που είναι σημαντική αλλά είναι εντελώς βέβαιο πως δεν θα μπορεί να παράξει και του χρόνου τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Είναι ζόρικα τα πράγματα και το ζωικό κεφάλαιο είναι από τα πιο δύσκολα σημεία»
