Σχεδόν 51 εκατομμύρια Ιταλοί καλούνται να προσέλθουν σήμερα στις κάλπες
Για τις γενικές εκλογές της χώρας.
Από τις 7 σήμερα το πρωί (τοπική ώρα – 08:00 ώρα Ελλάδας), μέχρι τις 11 το βράδυ (μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος) καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες 50.869.304 Ιταλοί, για να ανανεώσουν τη σύνθεση του κοινοβουλίου της χώρας.
Το 51,74% των πολιτών με δικαίωμα ψήφου είναι γυναίκες, και το υπόλοιπο 48,26% άνδρες, ενώ 4.741.790 είναι απόδημοι Ιταλοί. Συνολικά, σε όλη την ιταλική επικράτεια, τα εκλογικά τμήματα είναι 61.566, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων φιλοξενείται σε σχολικά συγκροτήματα.
Δύο οι κύριες συμμαχίες κομμάτων που μετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση: το συντηρητικό μέτωπο (με τα Αδέλφια της Ιταλίας, την Λέγκα και την Φόρτσα Ιτάλια) και το προοδευτικό (Δημοκρατικό Κόμμα, Περισσότερη Ευρώπη, Συμμαχία Οικολόγων και Ιταλικής Αριστεράς και Επιλογή Πολιτών).
Παράλληλα, ως ανεξάρτητη δύναμη παίρνει μέρος στις ιταλικές εκλογές το Κίνημα Πέντε Αστέρων, ενώ τη στήριξη των εκλογέων ζητούν, επίσης, τα κόμματα Ζωντανή Ιταλία και Δράση, τα οποία πρόσφατα δημιούργησαν τον λεγόμενο «Κεντρώο Πόλο».
Ο εκλογικός νόμος με τον οποίο διεξάγεται η σημερινή αναμέτρηση εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά το 2018 και βασίζεται κατά δυο τρίτα στην απλή αναλογική και κατά ένα τρίτο στο πλειοψηφικό.
Μόλις κλείσουν οι κάλπες, τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης της Ιταλίας πρόκειται να παρουσιάσουν σειρά Exit Poll, ενώ η καταμέτρηση των ψήφων αναμένεται να ολοκληρωθεί τη Δευτέρα το πρωί.
Σύμφωνα με τις μετεωρολογικές προβλέψεις, τουλάχιστον στο ένα τρίτο της χώρας, κατά τη διάρκεια, σχεδόν όλης της ημέρας, αναμένονται σφοδρές βροχοπτώσεις. Κάτι που, σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του ποσοστού συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία.
Προβληματισμός και ανησυχία στην ΕΕ για το ενδεχόμενο να αναλάβει την εξουσία στην Ιταλία ακροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός
Προβληματισμός και ανησυχία για την προοπτική να αναλάβει την εξουσία ακροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός στην Ιταλία επικρατεί στις Βρυξέλλες.
Σήμερα, οι ιταλοί ψηφοφόροι καλούνται πρόωρα στις κάλπες, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι τον Ιούλιο. Αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, για πρώτη φορά στην Ιταλία –την τρίτη οικονομία της ΕΕ και ιδρυτικό της μέλος– θα αναλάβει την εξουσία η πλέον ακροδεξιά κυβέρνηση στην μεταπολεμική της ιστορία.
Το εθνικιστικό κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia), το ευρωσκεπτικιστικό, επίσης ακροδεξιό κόμμα, Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και η δεξιά Forza Italia, του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μπορεί κάλλιστα να εξασφαλίσουν σαφή πλειοψηφία απόψε.
Ο συνασπισμός αυτός στέλνει αντιφατικά μηνύματα, που ανησυχούν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από τη μια, η Τζόρτζια Μελόνι παρουσιάζεται φιλοατλαντική, ενώ από την άλλη ο Σαλβίνι και ο Μπερλουσκόνι παρουσιάζονται αρκετά ανεκτικοί απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.
Όσον αφορά το κράτος δικαίου, τις θεμελιώδεις ελευθερίες, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, την ισότητα των φύλων, ή ακόμα τη μετανάστευση, η Ρώμη θα βρεθεί αναμφίβολα πιο κοντά στις θέσεις της Ουγγαρίας ή της Πολωνίας, κρίνοντας από τις προεκλογικές δηλώσεις της Μελόνι.
Το ερώτημα για τις Βρυξέλλες είναι αν θα είναι δυνατή η ανάπτυξη εποικοδομητικής συνεργασίας με τέτοια κυβέρνηση ή αν θα εκδηλωθούν εντάσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η ενέργεια, η οικονομία, το μεταναστευτικό, τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες.
Μεταξύ άλλων, τις Βρυξέλλες ανησυχεί το ότι η Τζόρτζια Μελόνι έχει ήδη ανακοινώσει ότι επιθυμεί να επαναδιαπραγματευτεί μέρος των όρων που συνοδεύουν το ιταλικό σχέδιο ανάκαμψης, συνολικού ύψους 191,5 δισεκ. ευρώ — πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί σε οποιαδήποτε χώρα μέλος της ΕΕ από το Ταμείο Ανάκαμψης (NextGenerationEU).
Όμως τα περιθώρια για διαπραγμάτευση είναι στενά και κανείς στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν θα ήθελε να δει να παγώνουν οι μεταρρυθμίσεις που έθεσε σε εφαρμογή ο απερχόμενος ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι.
Εξάλλου, με χρέος πάνω από το 150% του ΑΕΠ της, η Ιταλία δεν έχει περιθώρια για ελιγμούς.
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έστειλε κατηγορηματικό, αν και κάπως άκομψο, μήνυμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον: «Θα συνεργαστούμε με οποιαδήποτε δημοκρατική κυβέρνηση θέλει να συνεργαστεί μαζί μας», όμως «αν τα πράγματα πάνε στραβά, έχουμε τα εργαλεία» για να αντιδράσουμε, δήλωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η επικεφαλής της Κομισιόν έφερε ως παράδειγμα την Πολωνία και την Ουγγαρία, δύο χώρες που «τιμωρήθηκαν» με το πάγωμα κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Όπως συμβαίνει πάντα, και αυτή τη φορά οι Βρυξέλλες θα αναμείνουν τα πρώτα δείγματα γραφής της επόμενης ιταλικής κυβέρνησης.
«Θα δούμε το αποτέλεσμα των εκλογών» είπε η πρόεδρος της Κομισιόν.
Η μάλλον απροσδόκητη παρέμβαση της φον ντερ Λάιεν, η οποία από την αρχή της θητείας της δεν είχε εκφραστεί ποτέ τόσο ξεκάθαρα πριν από εκλογές, αν μη τι άλλο πιστοποιεί πόσο έντονος προβληματισμός επικρατεί στα ανώτατα επίπεδα των ευρωπαϊκών θεσμών και τη βούληση των Βρυξελλών να σταλεί σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.
Αναλυτικά όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις σημερινές εκλογές
Ακολουθεί το κείμενο του Στέφανου Νικήτα όπως δημοσιεύτηκε στο ieidiseis:
Η εποχή του Μάριο Ντράγκι ως πρωθυπουργού της Ιταλίας πλησιάζει στο τέλος της καθώς σήμερα Κυριακή διεξάγονται εκλογές σε ολόκληρη τη χώρα. Ο δεξιός συνασπισμός υπό την ηγεσία των «Αδελφών της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι πρόκειται να βγει πρώτος, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, αν και υπήρξαν λάθη τις τελευταίες ημέρες της εκστρατείας της.
Όπως αναφέρει το Politico, μια νίκη της Μελόνι θα σηματοδοτούσε μια απότομη αλλαγή κατεύθυνσης για την Ιταλία, εγείροντας ανησυχίες στις Βρυξέλλες και στις πρωτεύουσες της ΕΕ, καθώς οι χώρες της Ευρωζώνης αντιμετωπίζει τον αυξανόμενο πληθωρισμό, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την απειλή διακοπής ρεύματος αυτό το χειμώνα.
Η αποχώρηση του Ντράγκι – που έχει το παρατσούκλι «Σούπερ Μάριο» καθώς, έπαιξε βασικό ρόλο στην επίλυση της κρίσης της ευρωζώνης – καθιστούν αυτές τις εκλογές μια κρίσιμη στιγμή για την Ιταλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διακυβεύεται η μελλοντική κατεύθυνση της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, η σταθερότητα της ευρωζώνης και η συζήτηση μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ για προβλήματα από την ενεργειακή ασφάλεια έως την αποστολή όπλων στο Κίεβο.
Εδώ είναι τι πρέπει να γνωρίζετε:
Το εκλογικό σύστημα
Στις 25 Σεπτεμβρίου, οι Ιταλοί θα εκλέξουν νέους βουλευτές και για τα δύο τμήματα του Κοινοβουλίου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία. Οι κάλπες θα είναι ανοιχτές από τις 7 το πρωί έως τις 11 το βράδυ.
Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι οι έδρες είναι σημαντικά μειωμένες σε σύγκριση με τις αντίστοιχες που «μοιράστηκαν» το 2018, με βάση τη μεταρρύθμιση που ψηφίστηκε ένα χρόνο αργότερα. Έτσι, στη νέα Βουλή θα είναι πλέον 400 έναντι 630 στην απερχόμενη, ενώ στη Γερουσία 200 αντί 315.
Με αυτόν τον τρόπο, όπως εκτιμούν οι ειδικοί, περιορίζεται η «ασφάλεια» των προγνώσεων, καθώς οι συσχετισμοί μπορούν να μεταβληθούν εάν αλλάξουν πλευρά πολύ λιγότερες έδρες σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πριν. Κάτι που σημαίνει, πρακτικά, ότι κάθε περιφέρεια και ειδικά εκεί που προβλέπεται αμφίρροπη μάχη, έχει ξεχωριστή σημασία.
Η αβεβαιότητα εντείνεται, ως ένα βαθμό, και από το γεγονός ότι, με βάση άλλη αλλαγή που έγινε το 2021, δικαίωμα ψήφου για τη Γερουσία έχουν πλέον όλοι οι Ιταλοί που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, αντί του 25ου που ίσχυες ως τώρα.
Η πρώτη ένδειξη για το ποιος θα κερδίσει θα έρθει με ένα exit poll, που αναμένεται να ανακοινωθεί στις 11 μ.μ. την Κυριακή. Όταν βγουν τα επίσημα αποτελέσματα τη Δευτέρα, η «μπάλα» θα είναι στο γήπεδο του Προέδρου της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος, με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών και τη σύνθεση του νέου κοινοβουλίου, θα πρέπει να διορίσει νέο πρωθυπουργό.
Ο Ματαρέλα θα επιλέξει ως πρωθυπουργό τον ηγέτη που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει την υποστήριξη του κοινοβουλίου σε ψήφο εμπιστοσύνης. Ο Ματαρέλα έχει επίσης την επίσημη εξουσία να ορίζει υπουργούς, αν και γενικά τους διορίζει μετά από σύσταση του νέου πρωθυπουργού. Εάν δεν προκύψει σαφής πλειοψηφία από την ψηφοφορία, ο Ματαρέλα θα είναι σε θέση να δοκιμάσει εναλλακτικούς πιθανούς συνασπισμούς.
Μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες μέχρι να διευθετηθεί το τελικό σχήμα του συνασπισμού και το πρόγραμμά του για την κυβέρνηση. Οι νέοι βουλευτές πρόκειται να παραμείνουν στη θέση τους για πέντε χρόνια. Ωστόσο, πρόωρες εκλογές όπως αυτή δεν είναι σπάνιες στην Ιταλία.
Ποιοί είναι οι αντίπαλοι;
Οι τέσσερις κύριες πολιτικές δυνάμεις στην κούρσα είναι ένας δεξιός συνασπισμός, ένας κεντροαριστερός συνασπισμός και δύο αουτσάιντερ.
Ο δεξιός συνασπισμός συγκεντρώνει τα «Αδέλφια της Ιταλίας» της Μελόνι , η «Λέγκα» του Ματέο Σαλβίνι και το «Φόρτσα Ιτάλια» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Το κόμμα της Μελόνι ήταν ο μικρότερος εταίρος του κεντροδεξιού συνασπισμού. Στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, το 2018, συγκέντρωσε περίπου το 4% των ψήφων. Όμως μετά από 10 χρόνια στην αντιπολίτευση, τα «Αδέλφια της Ιταλίας» είναι πιο δυνατοί από ποτέ. Υπερηφανεύονται ότι είναι οι μόνοι που έμειναν έξω από όλες τις κυβερνήσεις συνασπισμού που κυβέρνησαν την Ιταλία κατά την προηγούμενη θητεία – συμπεριλαμβανομένης αυτής υπό την ηγεσία του Ντράγκι.
Οι ακροδεξιές προτάσεις της Μελόνι περιλαμβάνουν τη διακοπή των μεταναστευτικών ροών με αυτό που αποκαλεί «ναυτικό αποκλεισμό» στη Μεσόγειο και την προστασία των ιταλικών εταιρειών, για παράδειγμα με την επέκταση του επενδυτικού ελέγχου σε άλλες χώρες της ΕΕ. Το Politico έχει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για την προσωπική ιστορία της Μελόνι, τα σχέδιά της για την ΕΕ, την εξωτερική της πολιτική και την οικονομική της ατζέντα.
Η «Λέγκα» του Ματέο Σαλβίνι έχει παρόμοιο πρόγραμμα και γι’ αυτό χάνει συνεχώς ψηφοφόρους από την Μελόνι. Ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος είναι 85 ετών, ηγείται της κεντροδεξιάς «Φόρτσα Ιτάλια», η οποία είναι τώρα μακράν το μικρότερο κόμμα στη δεξιά συμμαχία.
Το κύριο κόμμα του κεντροαριστερού συνασπισμού είναι το «Δημοκρατικό Κόμμα» του Ενρίκο Λέτα. Ο Λέτα, ο οποίος υπηρέτησε ήδη ως πρωθυπουργός της Ιταλίας μεταξύ 2013 και 2014, πιέζει για μια σοσιαλδημοκρατική και φιλοευρωπαϊκή ατζέντα, ενώ υποστηρίζει τα μεταρρυθμιστικά σχέδια του Ντράγκι. Πρόσφατα έλαβε την έγκριση του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς. Ο κεντροαριστερός συνασπισμός περιλαμβάνει επίσης μικρά κόμματα όπως το φιλελεύθερο More Europe (+Europa), η ιταλική Αριστερά (Sinistra Italiana), οι Πράσινοι και το Civic Commitment (Impegno Civico), ένα μικρό κίνημα που ιδρύθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο μετά την αποχώρησή του από το Κίνημα 5 Αστέρων.
Το αντικαθεστωτικό «Κίνημα 5 Αστέρων» του Τζουζέπε Κόντε κατεβαίνει αυτόνομα στις εκλογές και δεν είναι μέρος μιας συμμαχίας. Ο Κόντε, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας ακριβώς πριν από τον Ντράγκι, πιέζει για μια προοδευτική ατζέντα που περιλαμβάνει τη θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου και την ενίσχυση των μέτρων πρόνοιας.
Στο επίκεντρο του πολιτικού φάσματος βρίσκεται ο λεγόμενος «τρίτος πόλος», μια κεντρώα ομάδα με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι και τον ευρωβουλευτή Κάρλο Καλέντα, ο οποίος ήταν υπουργός βιομηχανίας και μόνιμος εκπρόσωπος της Ιταλίας στην ΕΕ όταν ο Ρέντσι ήταν στην εξουσία. Οι φιλελεύθεροι ηγέτες του τρίτου πόλου λένε ότι θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται σε αυτό που αποκαλούν «ατζέντα Ντράγκι».
Ποιος θα μπορούσε να κερδίσει;
Ο δεξιός συνασπισμός είναι ο φαβορί για την ανάληψη της εξουσίας, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν νωρίτερα αυτόν τον μήνα, πριν από ένα υποχρεωτικό μπλακ άουτ στις έρευνες για την πρόθεση ψήφου.
Η ιταλική δεξιά θα μπορούσε να συγκεντρώσει έως και 45%των ψήφων, σύμφωνα με το Poll of Polls του Politico. Το κομμά της Μελόνι με 25%, ενώ η «Λέγκα» και το «Φόρτζα Ιτάλια» θα μπορούσαν να πάρουν 13% και 7% αντίστοιχα. Εάν επιβεβαιωθούν αυτοί οι αριθμοί, μια δεξιά κυβέρνηση θα μπορούσε να υπολογίζει στην πλειοψηφία, με 250 βουλευτές στην Βουλή των Αντιπροσώπων (από τους 400) και 126 γερουσιαστές (από τους 200).
Εάν η ιταλική δεξιά κερδίσει και η Μελόνι πετύχει βγεί πρώτη, θα είναι η υποψήφια του συνασπισμού για πρωθυπουργός, όπως αποφασίστηκε σε προεκλογική συμφωνία μεταξύ των 3 κομμάτων
Το Δημοκρατικό Κόμμα συγκεντρώνει περίπου 22%. Εάν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, η μόνη του ευκαιρία να πάρουν την εξουσία θα ήταν ως μέρος μιας υποθετικής συμμαχίας ευρείας εμβέλειας, που θα υπερβαίνει τον σημερινό κεντροαριστερό συνασπισμό.
Το «Κίνημα 5 Αστέρων» του Κόντε, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο νότο, είχε 13% , αλλά οι αναλυτές λένε ότι θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα από το αναμενόμενο. Ο τρίτος πόλος θα μπορούσε να πάρει 7%των ψήφων.
Τι πιστεύουν οι Βρυξέλλες;
Ορισμένοι αξιωματούχοι της ΕΕ και χώρες μέλη ανησυχούν για το ότι η Μελόνι θα γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Συγκεκριμένα, η επικεφαλής της Κομισιόν ανέφερε: «H δημοκρατία είναι σε διαρκή εξέλιξη. Ποτέ δεν τελειώνει, δεν μπορείς να βάλεις την δημοκρατία σε ένα κουτί και να την διατηρείς εκεί, χωρίς να κάνεις τίποτα. Εξαρτάται, όμως, από το πώς οι άνθρωποι την υπερασπίζουν. Θα δούμε πώς θα πάνε τελικά οι εκλογές στην Ιταλία. Είχαμε εκλογές και στην Σουηδία. Η προσέγγισή μου στο όλο θέμα είναι: θα συνεργαστούμε με κάθε δημοκρατική κυβέρνηση, η οποία θα θελήσει να συνεργαστεί μαζί μας. Θα δούμε, αν τα πράγματα οδεύσουν προς μια δύσκολη κατάσταση – μίλησα με τον ίδιο τρόπο για την Πολωνία και την Ουγγαρία– έχουμε τα αναγκαία εργαλεία. Αν τα πράγματα πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση, τα άτομα στα οποία μια κυβέρνηση πρέπει να δίνει αναφορά, θα παίξουν σημαντικό ρόλο».
Η παρέμβαση της Ευρωπαίας αξιωματούχου προκάλεσε την οργή του ιταλικού κόμματος «Λέγκα του Βορρά», με τον γραμματέα της, Ματέο Σαλβίνι, να επιτίθεται –με υψηλούς τόνους– κατά της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ζητώντας της είτε να ζητήσει συγγνώμη για όσα είπε είτε να υποβάλει την παραίτησή της.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, η Μελόνι προσπάθησε να καθησυχάσει τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και τους διεθνείς εταίρους ότι δεν ήταν ευρωσκεπτικίστρια. Όμως οι θέσεις της και οι δηλώσεις της από το παρελθόν υποδηλώνουν το αντίθετο. «Υπάρχει πάντα ο φόβος στο πίσω μέρος του μυαλού όλων εδώ ότι μπορεί να δούμε την παλιά Μελόνι όταν εκλεγεί», όπως είπε ένας διπλωμάτης της ΕΕ.
Η Μελόνι θα ήθελε να ξανανοίξει συνομιλίες με τις Βρυξέλλες για έργα που χρηματοδοτούνται μέσω του σχεδίου ανάκαμψης της χώρας μετά την πανδημία, υποστηρίζοντας ότι, με την τρέχουσα ενεργειακή κρίση, οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει. Παράλληλα, αντιτάχθηκε σε ένα λεγόμενο «διάταγμα ανταγωνισμού», μια από τις βασικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν με τις Βρυξέλλες για τη λήψη αυτών των κεφαλαίων.
Θα αλλάξει γνώμη η Ρώμη για τη Ρωσία;
Η θέση της Ιταλίας έναντι της Ρωσίας εμφανίστηκε ως μείζον ζήτημα λίγες ώρες πριν από τις εκλογές. Τις θέσεις του Ντράγκι υπέρ του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας μοιράζονται το Δημοκρατικό Κόμμα και ο τρίτος πόλος. Αλλά άλλα κόμματα ήταν πιο διφορούμενα.
Τα δεξιά κόμματα ήταν παραδοσιακά κοντά στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία νωρίτερα φέτος, πήραν διαφορετικές θέσεις.
Η Μελόνι διαφοροποιήθηκε από τον Μπερλουσκόνι και τον Σαλβίνι κατηγορώντας την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και υποστηρίζοντας τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Μόσχας. Τόσο ο Μπερλουσκόνι όσο και ο Σαλβίνι καταδίκασαν αρχικά την κίνηση του Κρεμλίνου, αλλά σταδιακά υιοθέτησαν μια πιο ήπια προσέγγιση απέναντι στη Ρωσία.
*Πηγή: ieidiseis/ Στέφανος Νικήτας
Γιατί ανησυχεί την Ευρώπη η προοπτική της Μελόνι
Όχι τόσο οι ακροδεξιές της ιδέες αλλά ο ευρωσκεπτικισμός, που πάει συνήθως «πακέτο» με την Ακροδεξιά, φέρνει προβληματισμό στην Ε.Ε. ● Η Τζούλια Τορμπιντόνι, ανταποκρίτρια ιταλικών μέσων στις Βρυξέλλες, δίνει την οπτική της στην «Εφ.Συν.»
Με τα μάτια στραμμένα στην Ιταλία είναι οι Βρυξέλλες ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης που αναμένεται να αναδείξει πρωθυπουργό την ακροδεξιά Τζόρτζια Μελόνι. Δεν είναι μόνο (ή τόσο) τα δημοκρατικά ανακλαστικά των ευρωπαϊκών θεσμών που τους κάνουν να ανησυχούν για την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ιταλία ή τη στροφή της χώρας στο «άρμα» Ουγγαρίας – Πολωνίας, αλλά κυρίως οι οικονομικές επιπτώσεις που θα προκύψουν από μια αντι-ευρωπαϊκή κυβέρνηση στην τρίτη πιο δυνατή οικονομία της ευρωζώνης.
Τυπικά, τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. δεν σχολιάζουν ποτέ τα αποτελέσματα των εκλογών σε μεμονωμένες χώρες. Πρόσφατα, ο επίτροπος Δικαιοσύνης, Ντιντιέ Ρέιντερς, θέλησε να υποβαθμίσει τις εξελίξεις λέγοντας ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Ε.Ε. κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με κυβερνήσεις στις οποίες υπάρχουν εξτρεμιστικά κινήματα. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες σίγουρα δεν βλέπουν θετικά αυτόν τον νέο πονοκέφαλο.
«Ο αποχωρών Μάριο Ντράγκι είναι φιλοευρωπαίος και πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ για οχτώ χρόνια, ένας άνθρωπος με τον οποίο οι Βρυξέλλες μπορούσαν να συνεννοηθούν. Ακόμα και στις προτάσεις που έκανε, π.χ. για τις μεταρρυθμίσεις στην ενέργεια, ήθελε να είναι σε συνεννόηση και σε σύμπλευση με την Ε.Ε.» λέει στην «Εφ.Συν.» ο Μάρκο Μπρεζολίν, ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας La Stampa στις Βρυξέλλες.
«Τώρα υπάρχει το ρίσκο ή ο φόβος αυτού του νέου συνασπισμού, που αποτελείται από τρία κόμματα. Το Forza Italia του Μπερλουσκόνι ανήκει στο ΕΛΚ. Ο ίδιος ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του ΕΛΚ, πήγε στην Ιταλία να υποστηρίξει τα στελέχη του και ο αντιπρόεδρος Αντόνιο Ταγιάνι είναι πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άρα “εγγυάται” τη φιλοευρωπαϊκή στάση. Ωστόσο, στον συνασπισμό θα είναι κόμμα πλειοψηφίας. Το κόμμα της Μελόνι είναι το Fratelli d’ Italia που ανήκει σε ευρωπαϊκό επίπεδο στους δεξιούς μεταρρυθμιστές. Η δε Λέγκα ανήκει στο ID, μαζί με το κόμμα της Μαρίν Λεπέν και το AfD της Γερμανίας. Είναι μια ανησυχία το τι στάση θα κρατήσει σε σχέση με τις αποφάσεις της Ε.Ε.», εξηγεί ο Μάρκο.
Ωστόσο, η Τζόρτζια Μελόνι γνωρίζει πολύ καλά ότι πρέπει να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους και την Ε.Ε. «Εχει προσπαθήσει να διαφοροποιηθεί από το παρελθόν, τότε που ζητούσε άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας για την κατοχή της Κριμαίας το 2014, για παράδειγμα, ή όταν έκλεινε το μάτι στο Brexit ή όταν οι ευρωβουλευτές της απείχαν από την ψηφοφορία για το Ταμείο Ανάκαμψης», εξηγεί στην «Εφ.Συν.» η Τζούλια Τορμπιντόνι, ανταποκρίτρια ιταλικών μέσων, όπως το πρακτορείο Agenzia Agi στις Βρυξέλλες.
«Πρόσφατα, λοιπόν, η Μελόνι δήλωσε ότι συμφωνεί με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εξήγησε ότι η θέση της Ιταλίας είναι στη διεθνή κοινότητα, στο ΝΑΤΟ και στις δυτικές αξίες!» συμπληρώνει. «Η Μελόνι όμως λέει επίσης ότι έχει στείλει τον φασισμό στην ιστορία. Ωστόσο, ακόμη και ηγετικά στελέχη του κόμματός της έχουν πιαστεί να κάνουν τον φασιστικό χαιρετισμό. Εν ολίγοις, δεν ξέρουμε αν η αλλαγή της Μελόνι γίνεται από καιροσκοπισμό ή από ρεαλισμό, ενόψει της ανάληψης της εξουσίας», προσθέτει.
Για τον ανταποκριτή τής La Stampa, πέρα από την ανησυχία για τη σχέση των Βρυξελλών με τη νέα κυβέρνηση, υπάρχει ακόμα μία ανησυχία. «Η Ιταλία έχει να διαχειριστεί περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και ήδη η Μελόνι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί το εθνικό σχέδιο, επειδή είχε συνταχθεί από τον Ντράγκι. Επίσης, αυτήν τη στιγμή, το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι σε αναστολή, αλλά τι θα κάνει η ιταλική κυβέρνηση; Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης χρειάζεται σταθερότητα και οι Βρυξέλλες δεν επιθυμούν να περάσουν ξανά όσα πέρασαν με την κυβέρνηση του 2018 των 5 Αστέρων, που ήταν εντελώς αρνητική σε κάθε τι που πρότειναν οι Βρυξέλλες».
Φυσικά, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο είναι αυτό της μετανάστευσης. Οι ξεκάθαρες θέσεις της Μελόνι και του Σαλβίνι, άλλωστε, εκτιμώνται ευρέως σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αν και σχεδόν κανείς δεν τολμά να το πει.
«Οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να αναρωτηθούν τι δεν καταφέρνουν (αν δεν καταφέρνουν) να αντιληφθούν για την καθημερινότητα των ανθρώπων και τη μεγάλη τους οργή, ώστε σε μια ιδρυτική χώρα της Ε.Ε. και με 60 εκατομμύρια κατοίκους να έρθει στην εξουσία η πρώτη γυναίκα της Ακροδεξιάς, κοντά στον Ορμπαν, που θεωρεί ότι το σύνθημα “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια” είναι το ωραιότερο μανιφέστο αγάπης», καταλήγει η Τζούλια.
*Πηγή: Μαρία Ψαρά, Η Εφημερίδα των Συντακτών
Ο Γολγοθάς της ιταλικής Αριστεράς
Τα κεντροαριστερά, αριστερά και οικολογικά κόμματα δεν καταφέρνουν να συγκρατήσουν τις απώλειές τους προς το Κίνημα Πέντε Αστέρων, που με την αντιπολεμική ρητορική του και την κοινωνική πολιτική του προσελκύει ξανά κόσμο από ευρύ πολιτικό φάσμα.
Η βουβή και άτονη προεκλογική εκστρατεία στην Ιταλία δεν προμηνύει τίποτα καλό για τον προοδευτικό, δημοκρατικό χώρο και κυρίως για τις αποχρώσεις των κατακερματισμένων αριστερών και οικολογικών δυνάμεων, που αδυνατούν εδώ και χρόνια να εκπροσωπήσουν πρωτίστως τα ασθενέστερα και πιο ευάλωτα στρώματα.
Η κρίση αξιοπιστίας των ηγετικών ομάδων των κεντροαριστερών, αριστερών και οικολογικών κομμάτων και σχημάτων αυξάνει την αποχή και οδηγεί στην αντιφατική εικόνα μιας χώρας με πλούσια τοπική, συλλογική και πολλές φορές κινηματική δράση αριστερών και καθολικών πολιτών που δεν αναγνωρίζουν την εκπροσώπησή τους στις σημερινές πολιτικές δυνάμεις, ούτε μπροστά στον κίνδυνο της επικείμενης επέλασης της Τζιόρτζια Μελόνι.
Οι μετριοπαθείς αριστεροί των Ελεύθερων και Ισων και του «Αρθρου 1» του υπουργού Υγείας Ρομπέρτο Σπεράντζα απορροφήθηκαν ουσιαστικά από το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα (Δ.Κ.) συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτιά του για να διασφαλίσουν ορισμένες εκλόγιμες θέσεις, από τη στιγμή που με τον νέο εκλογικό νόμο οι βουλευτές και οι γερουσιαστές εκλέγονται με λίστα και χωρίς σταυρό προτίμησης.
Η Ιταλική Αριστερά του Νικόλα Φρατοϊάνι και οι Πράσινοι του Αντζελο Μπονέλι κατεβαίνουν μαζί στις εκλογές στοχεύοντας να ξεπεράσουν το όριο του 3% και να μπουν στη Βουλή, έχοντας σαν αλεξίπτωτο όμως και τη συμμετοχή τους στον συνασπισμό του Δ.Κ. στις έδρες με πλειοψηφικό σύστημα.
Η μονομερής απόφαση του συντονιστή και βουλευτή της Ιταλικής Αριστεράς Φρατοϊάνι να συμμαχήσει με το Δ.Κ., που δεν άρεσε ούτε στη μεγάλη μέντορά του Λουτσιάνα Καστελίνα, φαίνεται ότι θα οδηγήσει πολλούς ψηφοφόρους της στο νέο Κίνημα Πέντε Αστέρων (Κ5Α) του Τζιουζέπε Κόντε, αυτό χωρίς τον Λουίτζι Ντι Μάιο, δυσκολεύοντας την πορεία των δύο μικρών κόμματων προς το 3%.
Ο Ενρίκο Λέτα πάντως ξεκαθάρισε ότι δεν θα κυβερνήσει με τον Φρατοϊάνι και πως συμμάχησε μαζί του μόνο εξαιτίας του εκλογικού νόμου, γιατί ο Φρατοϊάνι συνεχίζει να καταδικάζει την αποστολή ιταλικών όπλων στην Ουκρανία, ζητά το άμεσο τέλος του πολέμου και απορρίπτει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα τού Δ.Κ.
Μεγάλες διαρροές προς το Κ5Α φαίνεται να καταγράφει και ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς της Λαϊκής Ενωσης, του σχήματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και της Εξουσίας στον Λαό, που έχει επικεφαλής τον πρώην πετυχημένο και κινηματικό δήμαρχο της Νάπολης και πρώην δικαστικό κατά της Μαφίας και της Ντράνγκετα Λουίτζι ντε Ματζίστρις, στο πλευρό του οποίου συντάχθηκε ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, τροφοδοτώντας με την επίσκεψή του στη Ρώμη νέες έριδες ανάμεσα στην κατακερματισμένη ιταλική Αριστερά αποκαλώντας προδότες τον Φρατοϊάνι και το κόμμα του, επειδή συνεργάζεται με το Δ.Κ.
Αυτή τη φορά η Κομμουνιστική Επανίδρυση και η Εξουσία στον Λαό, με εγγυητή τον Ντε Ματζίστρις, δηλώνουν ότι δεν θα πάρουν ένα δεύτερο συναινετικό διαζύγιο, όπως μετά το 1,3% των βουλευτικών εκλογών του 2018, αλλά θα συνεχίσουν την κοινή πορεία τους ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το Κ5Α φαίνεται να καταφέρνει να απορροφήσει επίσης με την αντιπολεμική και κοινωνική πολιτική του και ένα μεγάλο τμήμα των προοδευτικών, δημοκρατικών και αριστερών καθολικών ψηφοφόρων, που ακολουθώντας τα ισχυρά αντιπολεμικά μηνύματα του Πάπα Φραγκίσκου γυρίζουν την πλάτη στον πρώην κοινωνικό Χριστιανοδημοκράτη Λέτα, που δήλωσε την πλήρη ευθυγράμμισή του με τις αξίες της Αμερικής και του ΝΑΤΟ και τη χωρίς όρια στήριξη της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι.
Η φιλοπόλεμη πολιτική και η άνευ όρων στήριξη του Λέτα στον Ντράγκι δημιούργησε μεγάλα προβλήματα σε όλες τις μεγάλες αριστερές κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, από τον πολιτιστικό και κοινωνικό κολοσσό ARCI, τον Σύλλογο Ανταρτών Ιταλών Παρτιζάνων ΑΝΡΙ έως και το μεγαλύτερο ιταλικό συνδικάτο της CGIL, όπου οι συνταξιούχοι του μεγαλύτερου τμήματός του, οι συνταξιούχοι της CGIL SPI, τα έβαλαν με τον γενικό γραμματέα της Μαουρίτσιο Λαντίνι γιατί σε μια συγκέντρωση 5.000 εκπροσώπων της CGIL έκανε απλώς έκκληση για συμμετοχή των εργαζομένων στις κάλπες, αποφεύγοντας να ζητήσει την ψήφο για την Αριστερά, που για την CGIL SPI ισοδυναμεί με το Δ.Κ.
Ενα μεγάλο τμήμα των μελών της CGIL θα ψηφίσει Κόντε γιατί υιοθέτησε μεταξύ άλλων το κοινωνικό εισόδημα για εκατομμύρια πολίτες και ζητά την υιοθέτηση του κατώτατου μισθού και στην Ιταλία.
Ο αναμενόμενος εκλογικός θρίαμβος της Ακροδεξιάς και της Δεξιάς και η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που αναμένεται ότι θα εφαρμόσει, σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις και τον πληθωρισμό, τις απολύσεις, την αύξηση της φτωχοποίησης και την επιτάχυνση της αποβιομηχάνισης της χώρας, εκτιμάται ότι θα μετατρέψει την CGIL του Λαντίνι στη μόνη οργανωμένη δύναμη που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί κοινωνικά στην επόμενη κυβέρνηση των νεοφασιστών, των ρατσιστών και της Δεξιάς στο θερμό φθινόπωρο που ορισμένοι εκτιμούν ότι έρχεται.
*Πηγή: Αργύρης Παναγόπουλος, Η Εφημερίδα των Συντακτών
Πηγές: AΠΕ-ΜΠΕ , ieidiseis/ Στέφανος Νικήτας, Η Εφημερίδα των Συντακτών/ Μαρία Ψαρά, Αργύρης Παναγόπουλος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ