Ένα φάντασμα πάνω από τη Ρώμη

Η τέταρτη κατά σειρά εκλογική νίκη του Όρμπαν στην Ουγγαρία δεν έφερε τους τριγμούς που θα έπρεπε. 

Ακολούθησε το μεγάλο στοίχημα των Προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία. 

Ο φόβος της Λε Πεν όχι μόνο δεν ταρακούνησε την Ευρώπη, αλλά ενίσχυσε την τάση προς το εσωτερικό και τον ευρωσκεπτικισμό. 

Κάπως έτσι ήρθε η εκλογική εκτόξευση της Ακροδεξίας στη Σουηδία, ενώ σήμερα δίνεται μία μεγάλη μάχη στην Ιταλία, με την Τζόρτζια Μελόνι, αρχηγό των Αδελφών της Ιταλίας να φαντάζει ακλόνητο φαβορί για να αναλάβει τα ηνία της χώρας.

Οι Βρυξέλλες έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σε αυτήν την προοπτική. Η αποχώρηση του Μάριο Ντράγκι προκαλεί πονοκεφάλους σε επίπεδο επικοινωνίας. Το τελευταίο διάστημα η επίδοξη ηγέτιδα της γειτονικής χώρας αναδιπλώθηκε κι έκανε στροφή 180 μοιρών σε αρκετά ζητήματα, αν μελετήσει κάποιος τις θέσεις της στο παρελθόν (Κριμαία, 2014). Κανείς δεν μπορεί όμως να είναι σίγουρος αν όσα επισημαίνει είναι πλέον η πάγια άποψή της ή έχουν απλά καιροσκοπικό χαρακτήρα. Μπορεί στο βάθος να μη φαίνεται ρήξη με την Ευρώπη, ωστόσο η ισορροπία παραμένει σε τεντωμένο σχοινί και κανείς δε θα κοιμάται ήσυχος το προσεχές διάστημα.

Τα Μέσα Ενημέρωσης της Ιταλίας δείχνουν να μη φοβούνται αυτό που έρχεται. Αντιμετωπίζουν την κατάσταση ως κάτι φυσιολογικό. Η εθνική περιχαράκωση, που φαίνεται να προκρίνεται δεν προβληματίζει, αλλά σε αρκετούς πολίτες δίνει μία αίσθηση ασφάλειας. Οι κάτοικοι της τρίτης πιο ισχυρής οικονομίας στην Ευρωζώνη φέρεται να μην μπορούν ως μία νέα κανονικότητα – «θηλιά στον λαιμό», τη δημοσιονομική πολιτική που τους έχει επιβληθεί κι αναζητούν απελπισμένα διέξοδο. Είναι αυτή όμως η ιδανική λύση;

H διαδρομή της Μελόνι από τη νεολαία νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος πρέπει να προβληματίζει. Οι «λύκοι» είναι πολύ δύσκολο να μετατραπούν σε «μέλισσες». Η ίδια έχει υποστηρίξει πως «Η δύναμη του λύκου είναι η αγέλη. Η δύναμη της αγέλης είναι ο λύκος». Πόσο μπορεί να συμβιβαστεί μία τέτοια προσωπικότητα; Μπορεί η καρέκλα της εξουσίας να είναι γλυκιά, ωστόσο όταν τα «πιστεύω» και η κοσμοθεωρία είναι τόσο μακρινά από τα ιδεώδη που δόμησαν την Ένωση πως είναι δυνατόν αυτή η σχέση να μακροημερεύσει;

Ο όρος που προτάσσει ως κυρίαρχο αφήγημα είναι η «πατριωτική οικονομία». Το αφήγημά της μοιάζει αρκετά με αυτό της Μαρί Λε Πεν. Εξαντλημένοι οι ψηφοφόροι, ειδικά αυτοί της περιφέρειας στρέφονται σε αυτήν την επιλογή. Οικονομικοί συντάκτες από ολόκληρο τον κόσμο (Politico, Financial Times) κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ωστόσο τη δεδομένη χρονική στιγμή τίποτα δεν μοιάζει ικανό για την ανατροπή. Ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε την εποχή Μελόνι και να γραφτεί ένα ακόμα κεφάλαιο στην ιστορία της πολύπαθης Ευρώπης.