Θα είναι αυτή η επόμενη πρόεδρος της Αμερικής;

Η πιο δραστήρια πολιτική και κοινωνική αντίδραση στην Αμερική απέναντι στην απρόβλεπτη, επικίνδυνη και αβάστακτη προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ έχει όνομα γυναίκας. Μάλλον πάρα πολλά ονόματα και ιδιαίτερα ταμπεραμέντα, που όμως συγκλίνουν σε έναν μοναδικό σκοπό: να συντομεύσουν και εάν τούτο είναι μπορετό να τελειώσουν με την πιο «μαύρη» περίοδο του Λευκού Οίκου αφ’ ότου ένοικός του ήταν ο Ρίτσαρντ Νίξον.

Μάλιστα, έπειτα από τις ενδιάμεσες εκλογές του περασμένου έτους, η φετινή χρονιά ξεκινά στο Καπιτώλιο με σημαντικές ανανεώσεις στη σύνθεσή του: από τις 545 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων πάνω από εκατό έχουν πληρωθεί από γυναίκες. Ένας αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας.

Εξόν από την πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόζι, που αποτελεί τη σημαιοφόρο στο δημοκρατικό ανάχωμα κατά του Τραμπ, υπάρχουν και άλλες γυναίκες που, ήδη έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους, ή αναμένεται να πρωτοστατήσουν στην ουσιαστική αντιπολίτευση κατά του αλλοπρόσαλλου Αμερικανού προέδρου.

Μία από αυτές, η οποία μάλιστα πρόσφατα έχει ταράξει τα νερά είναι και η Γερουσιαστής της Μασαχουσέτης Ελίζαμπεθ Γουόρεν, η οποία στην πιο αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών και στα τέλη του παρελθόντος έτους ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διεκδικήσει το χρίσμα του κόμματός της για την αμερικανική προεδρία.

Ήδη στα εβδομήντα της, η Γερουσιαστής Γουόρεν έχει να επιδείξει ένα πλούσιο βιογραφικό κοινωνικής προσφοράς και αναγνώρισης για το έργο της τούτο. Μάλιστα, οι οπαδοί της αριστερής πτέρυγας από πολλών ετών της ζητούν να διεκδικήσει το χρίσμα στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου των Δημοκρατικών για την προεδρία, όμως αυτή έως τώρα δίσταζε. Η ισχυρή παρουσία της Χίλαρι Κλίντον φαινόταν ότι αποτελούσε σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα για να λάβει τη σχετική απόφαση η Γουόρεν. Τώρα, φαίνεται πως εντέλει πήρε την μεγάλη απόφαση (τουλάχιστον εκδήλωσε πρόθεση), ενθαρρυμένη από το ογκώδες ρεύμα αντίδρασης ενάντια στον Τραμπ και την προοδευτική αύρα που έχει αρχίσει να φυσά πάνω από τις δομές και τα πρόσωπα του Δημοκρατικού Κόμματος.

Η Γουόρεν ήταν μία από τις φωνές στη Γερουσία που πρωτοστάτησαν κατά της πολιτικής του «προέδρου-ξενοδόχου», όπως τον έχει αποκαλέσει. Ο ίδιος ο Τραμπ έχει αμφισβητήσει τις επιβεβαιωμένες ινδιάνικες ρίζες της και την είχε ειρωνευθεί δημοσίως αποκαλώντας την Ποκαχόντας. Η ίδια η Γουόρεν τον αποστόμωσε κάνοντας εξετάσεις για έλεγχο του DNA της για να υποστηρίξει την αλήθεια των ισχυρισμών της. Βέβαια, η κίνησή της αυτή έτυχε και αντιφατικής υποδοχής από μερίδα του Τύπου, αλλά και ψόγους από συναδέλφους της στο κόμμα.

Η Γουόρεν, που είναι δικηγόρος αποφοιτήσασα από το διακεκριμένο παν/μιο των ‘ελίτ’ του Χάρβαρντ, είναι το τυπικό παράδειγμα της πεφωτισμένης και κοσμοπολίτικης τάξης των ιδρυμάτων της Ανατολικής Ακτής. Εντούτοις, οι ρίζες της είναι ταπεινές: ο πατέρας της ήταν θυρωρός κι ως εκ τούτου πάντοτε σκοπό είχε στη ζωή της να υπερασπίζεται τις κατώτερες μεσαίες και τις λαϊκές τάξεις. Ο τέως πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα την είχε διορίσει υπεύθυνη της Επιτροπής για την μελέτη πολιτικών για τον έλεγχο και τη ρύθμιση των χρηματοοικονομικών οντοτήτων έπειτα από το επονείδιστο ‘κράχ’ του 2008. Μολαταύτα, ο τέως πρόεδρος, που ήταν πολύ πιο μετριοπαθής από τη Γουόρεν, δεν αποφάσισε να εφαρμόσει τα περισσότερα από τα μέτρα που είχε προτείνει η Επιτροπή.

Η αριστερά των Δημοκρατικών λατρεύει τη Γουόρεν για την ακεραιότητα και την αμεσότητα του δημόσιου λόγου της. Στις τελευταίες συνθέσεις του Κογκρέσου πάντοτε είχε μία σημαίνουσα θέση και ρόλο.

Προ ολίγων εβδομάδων, η Γουόρεν κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τις θέσεις της για την εξωτερική πολιτική που οφείλουν να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ, το οποίο θεωρείται ως ξεκάθαρη δήλωση των προθέσεων και του πολιτικού της προγράμματος. Ενδεικτικοί είναι και οι τίτλοι που της αφιερώνουν μεγάλα περιοδικά και εφημερίδες: «Η Ελίζαμπεθ Γουόρεν δεν θέλει να γίνει η Χίλαρι 2.0», τονίζει σε άρθρο του στις 31 Δεκεμβρίου το The Atlantic, ενώ η Washington Post στις 7 Ιανουαρίου τιτλοφορεί το ρεπορτάζ της «η Ελίζαμπεθ Γουόρεν έχει κάτι που η Χίλαρι Κλίντον στερείτο».

Όμως, τόσο η ίδια, όσο και ο περίγυρός της, γνωρίζουν κάλλιστα πως εκπροσωπούν μία μειοψηφούσα τάση μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, αγκαλά και το κοινωνικό ρεύμα τούτο εξακολουθεί να διογκώνεται. Ο ίδιος ο Τραμπ με το γνωστό απύλωτο στόμα του δήλωσε πως η Γουόρεν «θα πρέπει να επισκεφθεί έναν ψυχίατρο» εάν πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές.

Η εμβέλεια του λόγου και της υποψηφιότητάς της ενδέχεται βέβαια να περιορισθεί και από τον ανταγωνισμό με τον Γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος είχε διεκδικήσει σχεδόν έως εσχάτων το προηγούμενο χρίσμα των Δημοκρατικών απέναντι στη Χίλαρι Κλίντον, προκαλώντας μία έκπληξη, αλλά κερδίζοντας και τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ο Γερουσιαστής από το Βερμόντ δεν έχει αποσαφηνίσει ακόμη την πρόθεσή του εάν θα επαναλάβει το ίδιο τόλμημα: οι πρόσφατες κατηγορίες για σεξιστικές παρενοχλήσεις στο εσωτερικό της ομάδας του, ακόμη και εάν δεν αποδεικνύονται, ενδεχομένως να τον αποτρέψουν από μία νέα διεκδίκηση, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα άλλο αστέρι του προοδευτικού στρατοπέδου των Δημοκρατικών. Βέβαια, μολονότι η ψήφος των γυναικών υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος ήταν κατά 19% υψηλότερη απ’ ότι στους Ρεπουμπλικάνους, όπως αναρωτιέται στις 5 Ιανουαρίου η εφημερίδα The New York Times, όπου αναφέρεται ψηλά το όνομα της Γουόρεν, «οι Δημοκρατικοί σπαζοκεφαλιάζουν για το εάν μία γυναίκα μπορεί να κερδίσει τον Τραμπ».

Γιώργης-Βύρων Δάβος

Πηγή: The Atlantic, The Washington Post, The New York Times, nuevatribuna.es