Θεσσαλονίκη – ΕΣΥ: Μέχρι και 3 χρόνια η αναμονή για μία απλή επέμβαση

Μέχρι και τρία χρόνια πρέπει να περιμένει κανείς για να χειρουργηθεί για ένα απλό περιστατικό ή πάθηση, στα χειρουργεία των νοσοκομείων της πόλης, λόγω της υποστελέχωσης σε γιατρούς και ειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό.

Χειρουργοί όλων των ειδικοτήτων και κυρίως αναισθησιολόγοι, αλλά και εξειδικευμένοι νοσηλευτές χειρουργείου, λείπουν από τις 7 χειρουργικές κλινικές των νοσοκομείων της πόλης, όπου οι αναμονές για τα κρίσιμα και με γρήγορη εξέλιξη περιστατικά, κυμαίνονται από 3 έως 6 μήνες και τα πιο ήπια και μέτρια συμπτώματα μέχρι και τρία χρόνια.

Στα μεγάλα νοσοκομεία, όπως το Ιπποκράτειο, η μέση αναμονή είναι από 1 χρόνο μέχρι και 2 χρόνια καθώς από τις 12 χειρουργικές αίθουσες, σε λειτουργία βρίσκονται μόλις οι 5 αίθουσες. Παρόμοια η κατάσταση και στο Παπανικολάου όπου η χειρουργική κλινική του νοσοκομείου υπολειτουργεί και λόγω ελλείψεων σε γιατρούς και νοσηλευτές, αδυνατεί και δεν συμμετέχει στις εφημερίες του νοσοκομείου. Τα ίδια συμβαίνουν και στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου όπου από τις 14 χειρουργικές αίθουσες λειτουργούν μόνο οι 11 ενώ και εκεί παρότι οργανωτικά υπερέχει, οι αναμονές στις λίστες σε κάποιες παθήσεις ξεπερνούν τα 2 χρόνια.

Ανάλογη είναι η κατάσταση σε όλα τα υπόλοιπα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, με χιλιάδες ασθενείς να «στοιβάζονται» στις λίστες αναμονής,  με αποτέλεσμα, πολλοί να εγκαταλείπουν την προσπάθεια να χειρουργηθούν σε δημόσιο νοσοκομείο και να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, όπου η αναμονή συγκριτικά εξανεμίζεται αλλά οικονομικά το κόστος γιγαντώνεται.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου της πόλης που διαθέτει 2000 συνδεδεμένους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, όταν το Παπανικολάου, συνολικά, δεν διαθέτει πάνω από 450 γιατρούς καθώς από το 2009 έχει προσλάβει, ως μόνιμο ιατρικό προσωπικό, μόλις 12 γιατρούς!.

Όπως υποστηρίζουν οι υγειονομικοί, που χθες, πραγματοποίησαν απεργιακή κινητοποίηση με θεσμικά και οικονομικά αιτήματα, η έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών οφείλεται στην ασκούμενη πολιτική Υγείας της κυβέρνησης, που συστηματικά τα τελευταία χρόνια μειώνει τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία και καθιστά το ΕΣΥ ένα υποβαθμισμένο θεσμό, που σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται σταθερά σε τροχιά συρρίκνωσης.

Να σημειωθεί ότι ακόμα και η επίσημη διαβάθμιση για την αναμονή στις λίστες των χειρουργείων, προβλέπει καθυστερήσεις πάνω από ένα εξάμηνο, γεγονός βέβαια που διαφέρει δραματικά από την πραγματικότητα που βιώνουν όσοι περιμένουν να χειρουργηθούν:

Εκτιμώμενος χρόνος αναμονής μέχρι την πραγματοποίηση της επέμβασης:

1          Περιστατικά που έχουν γρήγορη εξέλιξη και η καθυστέρηση επηρεάζει το αποτέλεσμα – Μέχρι 2 εβδομάδες

2          Περιστατικά με δυνητικά γρήγορη εξέλιξη και η καθυστέρηση μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα:   3 – 6 εβδομάδες

3          Περιστατικά με έντονα συμπτώματα ή δυσλειτουργία, χωρίς γρήγορη εξέλιξη: 7-12 εβδομάδες

4          Περιστατικά με ήπια/μέτρια συμπτώματα ή δυσλειτουργία, χωρίς γρήγορη εξέλιξη: 12-24 εβδομάδες

5          Περιστατικά χωρίς συμπτώματα ή δυσλειτουργία, χωρίς γρήγορη εξέλιξη          24 εβδομάδες και πάνω

Ωστόσο οι ίδιοι οι υγειονομικοί περιγράφουν με πολύ διαφορετικό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία.

Το κόλπο με τον μηνιαίο προγραμματισμό

Όπως τονίζει ο πρόεδρος των εργαζομένων στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, Χρήστος Τσελέπης, τα κενά σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό σταθερά τα τελευταία χρόνια ξεπερνά το 30%.

«Από τις 12 χειρουργικές αίθουσες του νοσοκομείου είναι σε λειτουργία μόλις οι 5 αίθουσες, γιατί δεν έχουμε γιατρούς και νοσηλευτές», αναφέρει και τονίζει πως η αναμονή στις λίστες είναι τεράστια ενώ δεν υπάρχει και επικαιροποίηση των περιστατικών και του προγραμματισμού.

Σημειώνει δε πως γίνεται ένα «έξυπνο τρίκ» με προγραμματισμό ανά μήνα ώστε να μη μπορείς να δει κανείς πόσο μεγάλη είναι η λίστα, ενώ σημειώνει πως πολλοί ασθενείς λόγω της αναμονής, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά τα 2 χρόνια, οδηγούνται στον ιδιωτικό τομέα.

Μάλιστα θέτει μία ακόμη παράμετρο, που υποβαθμίζει αισθητά τη λειτουργία του νοσοκομείου. «Είναι τέτοια η έλλειψη του προσωπικού ακόμα και στο διοικητικό τομέα που το λογιστήριο του νοσοκομείο λειτουργεί με ένα άτομο. Πότε να προλάβει ένα άτομο να κόψει παραστατικά και εντάλματα σε ένα τεράστιο νοσοκομείο όπως το Ιπποκράτειο» αναρωτιέται και σημειώνει πως ακόμα και στα γραφεία κίνησης ασθενών, υπάρχει έλλειψη προσωπικού, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία του νοσοκομείου. Τονίζει δε πως από το 2015 οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ δεν έχουν πάρει καμία αύξηση ενώ έχει κοπεί και ο 13 και 14 μισθός.

Στο Παπανικολάου η πνευμονολογική κλινική είναι ακόμα αποκαΐδια

Αποκαλυπτική είναι και η μέχρι πρότινος πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο Παπανικολάου, Ελένη Σιώτου, που αναφέρει ότι το Παπανικολάου διέρχεται μία σχεδόν καταστροφική περίοδο.

Όπως τονίζει η πρώην πρόεδρος του σωματείου, «στις 7 Απριλίου κάηκε η πνευμονολογική κλινική του νοσοκομείου, και είχε σπεύσει τότε ο υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης, με ελικόπτερο, για να μας διαβεβαιώσει πως «την επομένη βάζουμε μπρός», αλλά αν πάτε σήμερα, μετά από ένα χρόνο, ακόμα η κλινική είναι με τα αποκαΐδια. Αυτή είναι η κατάσταση στο νοσοκομείο, όπου η χειρουργική είναι εκτός και από τις εφημερίες, γιατί δεν έχει γιατρούς, με αποτέλεσμα να γίνεται χαμός στις λίστες αναμονής».

Αναφέρει δε, πως υπάρχει η πανεπιστημιακή χειρουργική κλινική, η οποία όμως, λόγω καθεστώτος, δεν μπορεί να καλύψει τον όγκο των περιστατικών ενώ υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε αναιθησιολόγους και κλινικές όπως η ΩΡΛ υπολειτουργούν και αναγκαστικά «διοχετεύουν» ασθενείς σε άλλα νοσοκομεία. «Η υποστελέχωση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με επικουρικούς που αναγκαστικά δεν αντιμετωπίζουν το νοσοκομείο ως δικό τους χώρο και σκέφτονται που τελικά θα κάνουν καριέρα», σημειώνει και δηλώνει πως υπάρχει σχέδιο από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση να υποβιβαστεί το ΕΣΥ υπέρ του ιδιωτικού τομέα υπηρεσιών υγείας.

Να σταματήσει η διανομαρχιακή κίνηση ασθενών   

Ο Παναγιώτης Τουχτίδης, πρόεδρος των εργαζομένων στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, τονίζει που οι μεγάλες αναμονές στις λίστες των νοσοκομείων της πόλης που φτάνουν μέχρι και τα 3 χρόνια, πέρα από τις ελλείψεις, οφείλονται και στο γεγονός ότι υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη, πως μόνο στα μεγάλα νοσοκομεία των μεγάλων αστικών κέντρων υπάρχει επιστημονική επάρκεια.

«Στο νοσοκομείο Φλώρινας η αναμονή για μία εγχείρηση χολής είναι 2 ημέρες ενώ στην Θεσσαλονίκη, στα μεγάλα νοσοκομεία, πρέπει να περιμένει κανείς 3 χρόνια. Κι όμως έρχονται από την Φλώρινα να εγχειριστούν στην Θεσσαλονίκη. Στο νοσοκομείο Πολυγύρου, στο Κιλκίς ή στις Σέρρες, για ορθοπεδικά ή μία εγχείρηση κοίλης, η αναμονή είναι ένας μήνας και εδώ χρόνια», τονίζει και σημειώνει πως πρέπει να εφαρμοστεί ένα σύστημα «gate keeping», που θα ελέγχει τις ροές ασθενών από τα περιφερειακή νοσοκομεία.

Επίσης τονίζει πως οι ασθενείς για να αποφύγουν την μεγάλη αναμονή στα μεγάλα νοσοκομεία της πόλης, θα πρέπει να ψάξουν χειρουργεία και στα πιο μικρά νοσοκομεία όπως το «Γεννηματάς», το «Άγιος Παύλος» και το «Άγιος Δημήτριος», όπου τα προβλήματα είναι μικρότερης κλίμακας.

«Χρειαζόμαστε προσλήψεις σε όλα τα νοσοκομεία, αλλά βάσει ενός υγειονομικού χάρτη που θα καταγράφει αντικειμενικά τις ελλείψεις και θα κατανέμει το προσωπικό, κάτι που το υπουργείο Υγείας μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει», τονίζει και αναφέρει πως παράλληλα θα πρέπει να ενισχυθεί το σύστημα της πρωτοβάθμιας υγείας ώστε τα νοσοκομεία να επικεντρώνονται στα βαριά περιστατικά, όπως τα χειρουργεία.