ΤΩΡΑ: Φοιτητική πορεία στο κέντρο της πόλης

Σε εξέλιξη βρίσκεται φοιτητική πορεία ενάντια στο νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με τους διαδηλωτές να ξεκινούν από το Άγαλμα Βενιζέλου, με πανό και κόκκινες σημαίες ανά χείρας. Οι φοιτητές διέσχισαν την Εγνατία και ανέβηκαν από Ίωνος Δραγούμη. Ενώ η πορεία έκανε μία μικρή παύση στο ΥΜΑΘ πριν λίγη ώρα και αυτή την στιγμή συνεχίζεται επί της Αγίου Δημητρίου. Κλούβα τοποθετημένη Αγίου Δημητρίου με Αγίας Σοφίας εμποδίζει τη διέλευση των διαδηλωτών και αυτή την στιγμή οι διαδηλωτές βρίσκονται στο ύψος της Καμάρας και κατευθύνονται προς τα πανεπιστήμια. Παράλληλα ακούγονται, συνθήματα κατά της αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια, κατά του νέου εργασιακού νόμου και στήριξης στην Παλαιστίνη.

 

Σε ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού αναφέρει σχετικά:

«Ο νόμος αυτός έρχεται ως απόρροια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, η οποία είναι μια συνεχής διαδικασία αλλαγών/μεταβολών στον χώρο της εκπαίδευσης, έτσι ώστε αυτή να εξυπηρετεί τις ανάγκες του κάθε κοινωνικοπολιτικού συστήματος και, στην δική μας περίπτωση, του καπιταλισμού και του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαία η περίοδος στην οποία ψηφίστηκε, καθώς η πανδημία έχει δώσει την ευκαιρία για μια σειρά νομοσχεδίων που πλήττουν την κοινωνική βάση, η οποία βρίσκεται αποδυναμωμένη λόγω των περιοριστικών μέτρων.

Οι πρώτοι επηρεαζόμενοι από τον νόμο 4477 είναι οι μαθητές. Η επιβολή ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα Α.Ε.Ι. και διπλού μηχανογραφικού, στερεί, σε τεράστιο αριθμό μαθητών, τη πρόσβαση στα δημόσια πανεπιστήμια. Έτσι, εντείνεται η ήδη προϋπάρχουσα εντατικοποίηση και βαθμοθηρία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα την έλλειψη προσωπικού χρόνου και την παρεμπόδιση ανάπτυξης κριτικής σκέψης. Ακόμα, οξύνεται ο ανταγωνισμός, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από το συλλογικό πνεύμα και την προαγωγή του ατομικού δρόμου στα έφηβα ή/και μικρότερα παιδιά. Όσοι/ες μαθήτ(ρι)ες, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα παρακολούθησης φροντιστηρίου θα δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο ή/και θα αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ως συνέπεια της περαιτέρω ύψωσης ταξικών φραγμών. Την ίδια ώρα, προωθείται η τεχνική εκπαίδευση και ο θεσμός της μαθητείας (μεταλυκειακό έτος, ετήσια εργασία με ελάχιστες αποδοχές που αιτιολογείται ως πρακτική και ωθεί σε κακοπληρωμένη εργασία).

Μία ακόμα βασική αιχμή του νέου νόμου, αποτελεί και η θέσπιση ορίου φοίτησης στα ν + ν/2 έτη, η οποία αυξάνει τους ταξικούς φραγμούς και εισάγει την εντατικοποίηση και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς φοιτήτ(ρι)ες, που πρέπει να εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους παράλληλα με τις σπουδές τους, αποκλείονται από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και αντιμετωπίζονται από την κρατική προπαγάνδα ως «οικονομικά βάρη», με όρους κοινωνικού κανιβαλισμού. Η εφαρμογή του νέου ‘νόμου θα ισχύσει, επίσης, και για τα παιδιά που έχουν εισέλθει στις σχολές πριν τη ψήφιση του νόμου, γεγονός που συνεπάγεται μαζικές διαγραφές και μείωση των πτυχιούχων, σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Ο νέος πειθαρχικός κώδικας ποινικοποιεί οποιαδήποτε δραστηριότητα μη εγκεκριμένη από αρχές, πρυτανεία και διοικήσεις τμημάτων, όπως τη χρήση αιθουσών για Γενικές Συνελεύσεις, πολιτικές δραστηριότητες, καταλήψεις και πολιτιστικά δρώμενα, τα οποία είναι φύσει ασυμβίβαστα με το «αποστειρωμένο ακαδημαϊκό περιβάλλον» που επιθυμεί το κράτος. Τα όργανα με τα οποία θα επιχειρηθεί η καταστολή των παραπάνω και η επιβολή του νόμου είναι, φυσικά, και άλλοι μπάτσοι του νέου σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας που βρίσκεται προ των πυλών. Σε συνδυασμό με την εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης σε όλο το πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα, το κράτος δημιουργεί ένα σύγχρονο Πανοπτικόν εντός του campus, ενώ μετατρέπει το πανεπιστήμιο σε αστυνομοκρατούμενο χώρο, καταργώντας, έτσι, και τον δημόσιο/ανοιχτό χαρακτήρα του. Τα μέτρα αυτά έχουν σκοπό τη διασφάλιση της επέλασης των επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων.

Τέλος, μέσα σε μια συνολική επιθετική πολιτική, το χτύπημα στα κεκτημένα της κοινωνίας στην εκπαίδευση σε συνδυασμό με την καταστολή της ριζοσπαστικοποίησης και της πολιτικοποίησης εντός των πανεπιστημίων, οδηγεί σε αναχρονιστικές εργασιακές σχέσεις ενός αιώνα πίσω. Τόσο οι μαθητές όσο και οι φοιτητές από την κοινωνική βάση πλήττονται σφοδρά από τον νόμο, γι’ αυτό υπάρχει η ανάγκη δόμησης κοινού αγώνα ενάντιά του».