ΒΟΥΓΙΑΣ: Επιτομή λαϊκισμού και αφελούς εντυπωσιασμού η ”δωρεά” των λεωφορείων

Η κριτική του Σπύρου Βούγια στην αγορά των λεωφορείων από τον δήμο Θεσσαλονίκης:

Την ώρα που η πόλη προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της από τη λαίλαπα της πανδημίας και ο Δήμος ομολογεί την κατάρρευση των εσόδων του από την εύλογη αδυναμία είσπραξης ανταποδοτικών τελών, ο δήμαρχος συνεχίζει την επικοινωνική του τακτική, για να καλύψει το έλλειμα στρατηγικής αλλά και την διαχειριστική αδυναμία της διοίκησης.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια αυτοπροβολής που επιχείρησε με το άσκοπο κλείσιμο και το αναγκαστικό άνοιγμα της νέας παραλίας, προσπαθεί για άλλη μια φορά να “εντυπωσιάσει” τους πολίτες, εκμεταλλευόμενος την αγωνία τους για το αβέβαιο μέλλον των αστικών συγκοινωνιών, προσφέροντας, δήθεν, ως δωρεά, 50 μεταχειρισμένα λεωφορεία στον ΟΑΣΘ, που θα προμηθευτείαπό την αδελφοποιημένη πόλη της Λειψίας έναντι 1 εκατ. ευρώ. Η ιδέα, που αποκαλύφθηκε σταδιακά με σκόπιμες διαρροές, ξεπερνάει κάθε όριο ανοχής και πάσχει απο άποψη δημοκρατικής και θεσμικής νομιμότητας, πολιτικής και οικονομικής τεκμηρίωσης αλλά και απλής λογικής.

Το μόνο στο οποίο αποσκοπεί, είναι η παραπλανητική κατασκευή της εικόνας ενός δημάρχου ο οποίος πασχίζει, υποτίθεται, να λύσει τα προβλήματα των συμπολιτών του, ξεπερνώντας ακόμη και τα όρια των νόμων και των τυπικών αρμοδιοτήτων που τον εμποδίζουν. Και βέβαια, αν στο τέλος δεν καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του (άσχετα αν αυτό δεν είναι νόμιμο, σκόπιμο ή σωστό να γίνει),υπευθυνοι θα είναι η κρατική γραφειοκρατία και οι πολιτικοί του αντίπαλοι που δεν επιθυμούν,όπως αυτός, το καλό της πόλης. Πρόκειται για την κλασική τακτική που χρησιμοποιούν (τηρουμένων, βέβαια, των αναλογιών) οι γνωστοί λαϊκιστές, παντού όπου έχουν την εξουσία.

Συνοψίζω, συνθηματικά, τα πιο αδρά αρνητικά στοιχεία αυτής της αδιανόητης πρότασης:

1. Καμία συζήτηση, ενημέρωση ή διαβούλευση δεν έγινε με το δημοτικό συμβούλιο. Η διοίκηση κινείται παρασκηνιακά, εντός και εκτός Ελλάδος και προχωράει σε συμφωνίες, ερήμην των δημοκρατικών διαδικασιών και της αντιπολίτευσης του Δήμου.

2. Στις αρμοδιότητες των Δήμων δεν συμπεριλαμβάνεται η παροχή συγκοινωνιακού έργου.Αυτό σχεδιάζεται και παρέχεται από την πολιτεία (Υπουργείο Μεταφορών) είτε μέσω κρατικών φορέων που επιδοτούνται (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), είτε μέσω των ιδιωτικών αστικών ΚΤΕΛ.

3. Όλες οι αναθέσεις έργων και οι προμήθειες των φορέων του δημοσίου (επομένως και των Δήμων)γίνονται υποχρεωτικά με διαγωνισμούς, για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της βέλτιστης ποιοτικής και οικονομικής προσφοράς. Στο πλαίσιο αυτό, ο ΟΑΣΘ έχει ήδη προκηρύξει διαγωνισμό για την προμήθεια 180 μεταχειρισμένων λεωφορείων που προγραμματίζεται να ενταχθούν στο στόλο το φθινόπωρο. Απ’ ευθείας προμήθεια από τον Δήμο Θεσσαλονίκης δεν είναι δυνατό να επιτραπεί (ανεξαρτήτως αιτιολογίας)γιατί θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για άλλους Δήμους με οποιαδήποτε αφορμή.

4. Τα ανταποδοτικά τέλη κάθε Δήμου δαπανώνται (όπως δηλώνει και η ονομασία τους) αποκλειστικά για την ανταπόδοση υπηρεσιών καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού. Ο νόμος δεν επιτρέπει οποιαδήποτε άλλη αιτιολογία και δεν είναι δυνατό αυτό να αλλάξει γιατί θα υποβαθμιστούν παντού οι πολύτιμες αυτές υπηρεσίες προς τους πολίτες.

5. Ειδικά αυτή την περίοδο, που τα ανταποδοτικά τέλη δεν καταβάλλονται λόγω του κλεισίματος χιλιάδων επιχειρήσεων εστίασης στη Θεσσαλονίκη, είναι κωμικό αλλά και τραγικό μαζί, να λέγεται ότι θα δαπανηθούν χρήματα από τα ανύπαρκτα ανταποδοτικά τέλη, για οποιοδήποτε άλλο σκοπό.

6. Η ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) που έσπευσε να ζητήσει ο δήμαρχος από το υπουργείο Εσωτερικών, παρότι επιχειρεί φωτογραφικά να τον διευκολύνει, δεν μπορεί να καλύψει νομικά τις υπερβάσεις του νόμου που γίνονται με την ενέργεια αυτή. Γι αυτό και οι διστακτικές και αμφίσημες ανακοινώσεις της διοίκησης. Οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί (αν προχωρήσει τελικά το θέμα) θα ακυρωθεί αυτομάτως, στον πρώτο τυπικό έλεγχο νομιμότητας (ελεγκτικά συμβούλια, αποκεντρωμένη διοίκηση κ.λ.π.).

7. Ακόμη κι αν ο Δήμος μπορούσε να τα προμηθευτεί, παραμένει το θεσμικό ερώτημα του τρόπου της “δωρεάς” στον ΟΑΣΘ (έναν φορέα με περιορισμένη διάρκεια λειτουργίας) αλλά και το τεχνικό ζήτημα της καταλληλότητας αυτών των λεωφορείων και της δυνατότητας συνέργειας με τον υπόλοιπο στόλο. Απ’ ότι γνωρίζουμε, κανένας τεχνικός έλεγχος δεν έχει γίνει στα λεωφορεία αυτά και, πιθανότατα, οι “αρμόδιοι” του Δήμου τα έχουν δει, όπως και εμείς, μόνο από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη επιχειρήματα που καθιστούν ανεδαφική και ανεφάρμοστη,οικονομικά ασύμφορη για το Δήμο και τελικά άχρηστη για τους πολίτες κίνηση του Δημάρχου. Σε τελευταία ανάλυση, αν πραγματικά μας περίσσευε (που δεν μας περισσεύει) ένα εκατομμύριο ευρώ και γινόταν να το αντλήσουμε από τα ανταποδοτικά τέλη (που δεν μπορούμε), ας μοίραζε δωρεάν μάσκες προστασίας σε όλους τους Θεσσαλονικείς, για να αντιμετωπίσουν καλύτερα τους κινδύνους της επιδημίας.

Τα λεωφορεία είναι ευθύνη και υποχρέωση της κυβέρνησης να τα προμηθεύσει, αποκαθιστώντας σε κάποιο βαθμό την κατάρρευση των αστικών συγκοινωνιών στην πόλη τα τελευταία χρόνια. Μπορεί, άλλωστε, με το κύρος του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, να απαιτήσει από το υπουργείο να αυξηθεί ο αριθμός των λεωφορείων που θα προμηθευτεί ο ΟΑΣΘ με διαγωνισμό, από 180 σε 230.

Αυτό όμως δεν αρκεί, φαίνεται, για τον δήμαρχο, αφού το σημαντικό είναι να δείξει, απλώς, ότι ενδιαφέρεται και, μετά το προβλεπόμενο φιάσκο, να κατηγορήσει την κακή αντιπολίτευση που φταίει για όλα. Τα υπόλοιπα, όμως, θα τα πούμε στο δημοτικό συμβούλιο, όταν και όπως θα γίνει.