Βροχή και χαλάζι, κατέστρεψαν τις σοδειές – Σε απόγνωση οι αγρότες

Με τις έντονες βροχοπτώσεις και το χαλάζι σε πολλές περιοχές της χώρας, ένας τομέας που πλήττεται δραματικά αυτές τις μέρες, είναι χωρίς αμφιβολία ο αγροτικός.

Ροδάκινα, νεκταρίνια και κεράσια, ως πιο ευαίσθητα, έχουν πέσει θύματα της κακοκαιρίας σε ένα καλοκαίρι που φαίνεται «μαύρο» για τους παραγωγούς λόγω της κλιματικής αλλαγής που κάνει όλο και πιο έντονη την ύπαρξη της από εποχή σε εποχή.

Από την άλλη και τα σιτηρά, που θεωρούνται μεγαλύτερης αντοχής, φέτος δε μπόρεσαν να αντισταθούν στην ξαφνικές βροχοπτώσεις του Ιουνίου, με αποτέλεσμα την καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων και την απόγνωση των αγροτών που βλέπουν τον κόπο και την σοδειά τους να πέφτει στον βρόντο.

«Από τη μία η κλιματική αλλαγή, από την άλλη η άνοιξη που έφερνε κάποτε την ομαλή μετάβαση στο καλοκαίρι αλλά πλέον δείχνει να καταργείτε με όλες αυτές τις βροχές, δημιούργησαν κάτι που δεν το βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια. Κατέστρεψαν και τις σοδειές των σιτηρών. Στη Λάρισα που είχαν σιτηρά, τόσο οι βροχές, όσο και η ανεμοθύελλα, τα ισοπέδωσαν όλα. Αυτά τα φαινόμενα δεν τα είχαμε παλιότερα. Ξέραμε ότι ο Ιούνιος είναι καλοκαίρι. Τα τελευταία χρόνια και ειδικά αυτή τη χρονιά που διανύουμε, ο Ιούνιος είναι δραματικός. Σοβαρές θεομηνίες, έντονες βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις. Θα στο πω όπως το λέμε στο χωριό, τα στάρια αυτές τις μέρες όλα είναι ξάπλα. Έχουν ξαπλώσει και δε μπορεί να μπει μέσα μηχανή να αλωνίσει. Ξέρετε, το στάρι ακουμπώντας στη γη, και όντας μέσα στο νερό για κάποιες ημέρες σαπίζει.» αναφέρει στην Parallaxi ο Θοδωρής Παπακωνσταντίνου, πρώην γραμματέας του Αγροτικού Συλλόγου Γεωργών Βέροιας και μέλος της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων.

Για τις καταστροφές στα κεράσια, ο κ. Παπακωνσταντίνου εξηγεί πως «Οι βροχές τα έχουν καταστρέψει. Έχει σταματήσει πια η συλλογή του κερασιού, δεν αξίζει τον κόπο κανείς να τα μαζέψει παρότι θα έχει προβλήματα, επειδή μένοντας το κεράσι πάνω στο δέντρο και σαπίζοντας, το αποτέλεσμα είναι πως δε θα δώσουν τα δέντρα του χρόνου καινούρια μάτια για νέα παραγωγή.

Αυτή τη στιγμή, τα εργατικά χέρια είναι πανάκριβα και σκέψου ότι θα πρέπει να μπουν αυτά τα χέρια, να τα πληρώσεις για να μαζέψουν το κεράσι που θα πετάξεις. Ένα ακόμα ζήτημα βέβαια, είναι πως δε βρίσκεις καν εργατικά χέρια. Το τρίτο μεγάλο ζήτημα είναι ότι το κόστος να ανέβεις και να τα πετάξεις είναι το μισό της αξίας που είχε το κεράσι. Δηλαδή αν το κεράσι μέχρι προχθές που δεν είχαν πέσει πολλές βροχές είχε μία τιμή στον παραγωγό γύρω στο ένα ευρώ, σκέψου ότι τα 50 λεπτά ήταν εργατικό κόστος για τη συλλογή μόνο.», ενώ συνεχίζοντας, αναφέρει και τις καταστροφές σε ροδάκινα και νεκταρίνια, λόγω της κακοκαιρίας αυτές τις μέρες, λέγοντας πως «Το ροδάκινο είναι κι αυτό υπερευαίσθητο προϊόν, όπως και το νεκταρίνι. Αυτές οι πολλές βροχές, οι ξαφνικές ζέστες κλπ, τους δημιουργούν μαύρα στίγματα στην επιφάνεια του καρπού αλλά και πολλά σημεία όπου το νερό παρακρατείτε, όπως είναι στο κοτσάνι ή στο κάτω μέρος όπου μπορεί να παραμείνει μία σταγόνα και να λειτουργήσει ως εστία μόλυνσης και σαπίλας.»

Σε επικοινωνία με τον Αντώνη Μαρκοβίτη, πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βεροίας “Venus Growers”, μας εξηγεί πως η κακοκαιρία δεν έχει επηρεάσει όλες τις ποικιλίες, αλλά «Τις ποικιλίες που είναι υπό ωρίμανση και όχι τις ποικιλίες που θα μαζευτούν μετά από δέκα και δεκαπέντε μέρες.», λέγοντας χαρακτηριστικά, μετά από καθημερινή επικοινωνία του με αγρότες της περιοχής πως «Πρέπει να ξέρουμε μέχρι που θα φτάσουν οι ζημιές ως το τέλος της περιόδου. Τι χαλάζι μπορεί να ρίξει μέχρι τότε; Βλέπετε πως, ακόμα δε ξεκινήσαμε καλά καλά και ήδη οι ζημιές είναι αρκετές. Οι αγρότες περιμένουν ότι κάτι θα γίνει από πλευράς ΕΛΓΑ που τα τελευταία χρόνια είναι σε πνεύμα θετικό. Θα πρέπει να εξετάσει τις τυχόν αποζημιώσεις γιατί κατά την άποψη μας όλα αυτά καλύπτονται από τον κανονισμό, αλλά μπορεί κάποια να μείνουν και εκτός κάλυψης. Πρέπει να ξέρουμε…»

«ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ»

Σχετικά με τις κινήσεις των αγροτών, μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση, ο κ Παπακωνσταντίνου αναφέρει πως οι παρεμβάσεις των παραγωγών είναι συγκεκριμένες, ενώ κάνει και τις δικές του προτάσεις για μία μελέτη που επιβάλλεται να γίνει για να γνωρίζουν την παραγωγή που θα πρέπει να επιλέξουν οι άνθρωποι των αγροτικών περιοχών τα επόμενα χρόνια ώστε να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

«Δε μπορείς να παρέμβεις στο σύνολο της παραγωγής. Μπορεί ας πούμε κάποιος να παρέμβει με τα αντιχαλαζικά στο ροδάκινο ή με τα αντιχαλαζικά και το αντιβρόχινο στο κεράσι, δε μπορεί όμως να παρέμβει στο σιτάρι.

Η κλιματική αλλαγή, είναι ένα φαινόμενο που θα πρέπει να μελετηθεί από τους επιστήμονες, αλλά και με τη συμμετοχή των αγροτών, γιατί αυτοί είναι που θα πρέπει να σχεδιάσουν την αυριανή παραγωγή τους, βλέποντας όμως 20 χρόνια μπροστά. Γνωρίζοντας ποια θα είναι η εξέλιξη του καιρού τα επόμενα 20 χρόνια δηλαδή. Αυτή τη στιγμή ξέρετε τι κάνουμε εμείς; Αυτοσχεδιάζουμε. Γιατί δεν έχουμε έναν μπούσουλα. Δεν έχει γίνει κάτι συγκροτημένο πάνω στον τομέα ώστε να γνωρίζουμε και να ακολουθήσουμε όλοι αυτό.

Είναι λοιπόν ένα πολύπλοκο πρόβλημα που δε μπορεί να λύσει ο κάθε παραγωγός μόνος του. Έπρεπε σε αυτή την περίπτωση, το Υπουργείο Γεωργίας να κάνει κάτι, αλλά δε βλέπω τελικά κάτι να φτάνει από εκεί σε εμάς. Ξέρουμε μόνο πως το πολύ πολύ τις επόμενες μέρες να λειτουργήσει πυροσβεστικά, βγάζοντας έξω κλιμάκιο για να εκτιμήσει τις καταστροφές. Τα γνωστά. Αυτό το έργο το έχουμε δει.»

«ΜΗ ΣΠΑΣΕΙ Η ΑΛΥΣΙΔΑ»

Τέλος, ο πρώην γραμματέας του Αγροτικού Συλλόγου Γεωργών Βέροιας, μιλάει για την σκέψη πολλών παραγωγών να χρησιμοποιήσουν τα δέντρα τους για να εξοικονομήσουν χρήματα από τη θέρμανση του επόμενου χειμώνα, ως απάντηση στην απογοήτευση τους απέναντι στις καταστροφές της σοδειάς τους. Η αλυσίδα όμως, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, είναι σημαντική…

«Οι περισσότεροι σήμερα στο χωριό μου λειτουργούν με την εξής συλλογιστική, επειδή λοιπόν τα ροδάκινα έχουν πρόβλημα με τις ζημιές, επειδή δεν υπάρχουν εργατικά χέρια και επειδή θα χρειαστούμε ξύλα για τον χειμώνα, γιατί κανείς από εμάς δε μπορεί να πληρώνει 2 ευρώ για πετρέλαιο θέρμανσης, δε πάμε στο τέλος του Αυγούστου να κόψουμε τις ροδακινιές μας;

Αν σπάσει λοιπόν ο ένας κρίκος της αλυσίδας, δηλαδή αν σπάσει ο παραγωγός και πει πως του χρόνου πχ τα βάλει όλα καλαμπόκια, πες μου τι θα απογίνουν οι φυτοριούχοι, τι θα απογίνουν τα εργοστάσια, η κομπόστα, οι μεταφορές, οι άνθρωποι που εργάζονται στον αγροτικό τομέα, τα γραφεία, οι γεωπόνοι, τι θα απογίνουν όλα… Γι’ αυτό λέω πως χρειάζεται ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την γεωργία ώστε να μελετήσουμε όλα αυτά τα φαινόμενα επειδή δεν είναι δύσκολο να σπάσει ένας κρίκος αυτής της αλυσίδας και η μπάλα θα πάρει πολλούς…»