Αυτή η νεραντζιά καθρεφτίζει τη Θεσσαλονίκη σήμερα
Διαρκώς κάποιος ασελγεί στο σώμα της πόλης ανενόχλητος
Ακριβώς πριν ένα μήνα απέναντι από την Αγία Σοφία οι υπάλληλοι μιας εταιρείας που περνά οπτική ίνα έριξαν τσιμέντο και χλωρίνη για να μαράνουν τις νεραντζιές του δρόμου. Η parallaxi δημοσιοποίησε το γεγονός την ίδια στιγμή, κινητοποιήθηκε η αρμόδια αντιδημαρχία μετά το σάλο στα σόσιαλ, μάλιστα συνάντησα τον αντιδήμαρχο επί τόπου με την υπεύθυνη της εταιρείας και υποτίθεται ότι καταλογίστηκαν πρόστιμα και υποχρέωση αντικατάστασης των δέντρων.
Σήμερα το πρωί που περνούσα από κει η νεραντζιά μαράθηκε εντελώς. Τα νεράντζια της γίνονται κατάμαυρα και πέφτουν και τα φύλλα της έχουν ξεραθεί όλα. Ένας ολόκληρος μήνας που φυσικά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε.
Προφανώς το θέμα ίσως περάσει στη λήθη, κάποιος υποθέτω θα κόψει κάποια στιγμή τη νεραντζιά και όλα καλά. Το τι είδους πρόστιμο επιβλήθηκε δεν το πληροφορηθήκαμε ποτέ.
Σκεφτόμουν καθώς την κοίταζα ότι αυτή η νεραντζιά αντιπροσωπεύει όλη την πόλη. Που διαρκώς κάποιος ασελγεί στο σώμα της ανενόχλητος (οι κάτοικοι της, οι επιχειρηματίες της, οι μεγάλοι εργολάβοι, οι τοπικοί άρχοντες, το ανύπαρκτο πολιτικό προσωπικό της, η κεντρική εξουσία) και ποτέ δεν πληρώνει το πρόστιμο.
Μπορεί να λέμε δεκαετίες, να αναδεικνύουμε ζητήματα, να γράφουμε, να κάνουμε ρεπορτάζ, να γκρινιάζουμε, να παραπονιόμαστε, να φωνάζουμε όμως τίποτα στην πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Η ταμπέλα της Χρυσής Αυγής βρίσκεται ακόμα σε ένα μπαλκόνι στην είσοδο της πόλης, τα χέρια που χτύπησαν άγρια το Γιάννη Μπουτάρη, το νεαρό μετανάστη σε ένα σχολείο της Δυτικής Θεσσαλονίκης, που σκότωσαν τον Άλκη, οπλίζονται από τα ίδια ακριβώς συστήματα, οι λαμαρίνες που κατέστρεψαν ολόκληρες γειτονιές, εκατοντάδες οικογένειες όπου περνά το μετρό, εκεί είναι ακόμα, χάσκουν περήφανες χωρίς καμία επίπτωση, αντίθετα επιβραβεύεται με αποζημιώσεις διαρκώς ο εργολάβος. Ένα κατάστημα έχει βρεθεί παραβατικό εδώ και ενάμιση μήνα. Διαπιστώθηκαν πάρα πολλές παραβάσεις. Από το ΥΠΠΟ, την αστυνομία, την δημοτική αστυνομία. Μάθαμε κάτι για τη συνέχεια;
Τέσσερα φαινομενικά ασύνδετα παραδείγματα που όμως υπηρετούν την ίδια ακριβώς λογική που βλέπεις σε αυτή τη νεραντζιά. Όλα στην πόλη αυτή ξεχνιούνται και τίποτε δεν τακτοποιείται ποτέ, έστω για το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου.
