Αυτό που ζούμε είναι πόλεμος…

Λέξεις: Θωμάς Σιώμος

Χθες συζητούσα με ένα επαγγελματία της υγείας που μου εξήγησε ένα προς ένα τα τραγικά λάθη στον σχεδιασμό για το δεύτερο κύμα της πανδημίας και του πρότεινα να γράψει ένα άρθρο.

Η απάντηση που έλαβα είναι πως δεν είναι καιρός για άρθρα γιατί αν το κύμα κατεβεί στην Αθήνα αυτό που ζούμε στη Θεσσαλονίκη θα είναι πολλαπλάσιο και δραματικότερο…

Ο γιατρός που μίλησα δίνει τη μάχη του με την επιστημονική του γνώση, εγώ πρέπει να τη δώσω με κείμενα, δεν έχω άλλο όπλο. Για αυτό διαμόρφωσα ένα κατάλογο με 15 σημεία κατανόησης αυτού που ζούμε:

1. Με πολλές και μεγάλες θυσίες, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, την άνοιξη καταφέραμε και αποστειρώσαμε τη χώρα με τις καλύτερες επιδόσεις σε επίπεδο Ευρώπης.

2.Αυτές οι θυσίες διατήρησαν ένα μεγάλο βαθμό νομιμοποίησης και κοινωνικής στήριξης των μέτρων παρά τις ατοπίες τύπου Σκόιλ Ελικικού και Επιδοτούμενων με εκατομμύρια Μέσων.

3. Το καλοκαίρι τα σύνορα άνοιξαν με όρους υπονόμευσης της αποστειρωτικής μας στάθμης. Προκρίθηκε μια επικοινωνιακή αξιοποίηση αυτού που πετύχαμε το οποίο θυσιάστηκε στο βωμό των εντυπώσεων και στη προσέλκυση τουριστών με αμφίβολα οικονομικά αποτελέσματα. Αυτό που θυσιάσαμε ήταν πολύ μεγαλύτερο αυτού που κερδίσαμε.

4. Τα όποια, έστω και ελλιπή, μέτρα που ελήφθησαν για το άνοιγμα της χώρας και της οικονομίας δεν εφαρμόστηκαν ικανοποιητικά. Ο τουρισμός της Χαλκιδικής, τα τσάρτερς, το άνοιγμα της εστίασης έγιναν με ένα τρόπο που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την μη διασπορά του ιού.

5. Η Χαλκιδική και η Θεσσαλονίκη πλήρωσαν μεγάλο τίμημα, βρέθηκαν στον πυρήνα του νέου κύματος, ακολούθησε η Κοζάνη και τα Σέρρας(chιc) αλλά και η Πέλλα και η Καστοριά.

6.”Η προβληματική λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς και η συνεχώς μεταβαλλόμενη φιλοσοφία των μέτρων, η έλλειψη ικανοποιητικής επεξήγησης των δεικτών, η ασταθής και άτολμη λειτουργία των μηχανισμών πολιτικής προστασίας που έμοιαζε να μην έχει στρατηγικό πλάνο απονομιμοποιήσε τα όποια μέτρα. Οι πολίτες αντιλήφθηκαν την adhoc διαχείριση της κρίσης, δεν ένοιωσαν ότι υπάρχει ένα μεγάλο σχέδιο/στόχος και έπαψαν να στηρίζουν τα μέτρα.

7. Συγκεντρώσεις σαν αυτές των οπαδών του ΠΑΟΚ και του Εφετείου στην 7ή Οκτωβρίου ήταν “κερασάκια” στην τούρτα της απονομιμοποιήσης, έγιναν μαζικές και ενδεικτικές αυτής της έλλειψης εμπιστοσύνης στα μέτρα και στους διαχειριστές της κρίσης.

8. Οι πολίτες άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν για να προστατεύσουν και να προστατευθούν και να διαμορφώνουν δικά τους πλάνα προστασίας. Κάποιοι ενσκήπτουν στην γοητεία της συνομωσιολογίας και επιδίδονται σε υπεδραστήριες αναδημοσιεύσεις ατεκμηρίωτων fake news στα social media.

9. Η έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης και η ανεπάρκεια του πλάνου και του σχεδιασμού απονομιμοποίησαν ακόμη περισσότερο τα μέτρα. Τα προβλήματα στην τηλεκπαίδευση των παιδιών του δημοτικού, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες ΚΥΑ περί τηλεργασίας στο δημόσιο τομέα, τα αμφίσημα μηνύματα ενέτειναν το κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης προς τους διαχειριστές.

10. Η αξιοποίηση αυτής της συγκυρίας για απαγόρευση της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων με συγκεκριμένους σκοπούς και πρόνοιες όχι και τόσο σχετικές με τη πανδημία απονομιμοποίησαν τα μέτρα πλήρως και διχοτόμησαν το κοινωνικό πεδίο…σε ένα θέμα που δε χωρά διχοτομήσεις…

11. Η έλλειψη σχεδίου είναι ολοφάνερη στην κατάσταση και στην προετοιμασία των υποδομών και του προσωπικού στο χώρο της υγείας.

12. Δεν έγιναν προσλήψεις κυρίως ειδικών εντατικολόγων που μετά την κρίση θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στα κέντρα πρώτων αναγκών. Έγιναν προσλήψεις όλων των ειδικοτήτων με αποτέλεσμα να προσέλθουν πολύ περισσότεροι χειρούργοι και μάλιστα πλαστικοί ή ορθοπεδικοί από όσους παθολόγους χρειάζεται το σύστημα.

13. Η επαναπρόσληψη των όσων βγήκαν στη σύνταξη είναι επίσης “εγκλημα” γιατί το να επαναφέρεις στο κέντρο του μετώπου γιατρούς 65 και πλέον ετών είναι εγκληματικό. Η ευκαιρία για επαναπρόσληψη των απολυμένων του ΙΚΑ επίσης δεν βοήθησε στη διαχείριση της υγειονομικής πλευράς της κρίσης.

14. Η έλλειψη σχεδίου δημιουργίας ΜΕΘ και συνεργασίας με τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια έφερε όλη τη κοινωνία προ τετελεσμένων, η επίταξη είναι μονόδρομος.

15. Η κατάληψη των νοσοκομείων με τα περιστατικά του Covid οδηγεί σε δεύτερη μοίρα καρδιολογικούς, ογκολογικούς και παθολογικούς ασθενείς, η υγεία τους επιβαρύνεται αφόρητα καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα νοσηλείας σε πολλές των περιπτώσεων.

Δυστυχώς είμαστε ακόμη στην αρχή….. και εύχομαι και ελπίζω όλα τα παραπάνω να μην αποβούν μοιραία…ας ελπίσουμε ότι θα συνέλθει μια εθνική, διακομματική επιτροπή διαχείρισης της κρίσης όπως θα γινόταν σε κάθε πόλεμο…γιατί αυτο που βιώνουμε είναι πόλεμος