Αναπηρία και επιχειρηματικότητα – Το μάθημα ζωής του Θανάση Σιδέρη

Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι αντιλήψεις για την αναπηρία και ότι δεν είναι απλώς ένα ατομικό πρόβλημα, αλλά ένα ζήτημα το οποίο μας αφορά όλους, όχι μόνο δεν έχουν εμπεδωθεί, αλλά ακόμη είναι άγνωστες.

Τα Ατομα με ειδικές Ανάγκες αντιμετωπίζονται πολλές φορές ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ πρόκειται για ανθρώπους που διεκδικούν και οφείλουν να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους στην καθημερινότητα τους.

Η περίπτωση του Θανάση Σιδέρη αποδεικνύει περίτρανα, ότι όταν θέλει κάποιος κάτι, μπορεί να κάνει τα πάντα για να το καταφέρει.

Πρόκειται για μία από τις πολλές περιπτώσεις ΑμεΑ που έχουν πάρει την τύχη στα χέρια τους και κόντρα σε όλα τα εμπόδια και την πρόληψη που υπάρχουν απέναντι τους στο χώρο της αγοράς, να κάνουν τα δικά τους βήματα και να στείλουν ηχηρό μήνυμα ότι η αναπηρία δεν μπορεί να εμποδίσει τα όνειρα στην επιχειρηματικότητα.

Ο Θανάσης Σιδέρης άνοιξε την καρδιά του στην Parallaxi και μίλησε για την προσπάθεια που κάνει ο ίδιος μέσω της επιχείρησης που έστησε το τελευταίο διάστημα.

«Αυτή είναι η ιστορία μου…»

Ο Θανάσης Σιδέρης είναι 30 ετών, μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης και πριν επτά χρόνια, είχε ένα σοβαρό ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή, όταν καυστικό υγρό έπεσε στα μάτια του και τον «οδήγησε» στην αναπηρία της τύφλωσης και μπροστά σε έναν από τους μεγαλύτερους του φόβους. Το σκοτάδι.

Ο πρώτος χρόνος ήταν ιδιαίτερα δύσκολος για τον ίδιο. 20-25 χειρουργεία και παράλληλα η επιτακτική ανάγκη να συνειδητοποιήσει τη νέα τάξη πραγμάτων στην καθημερινότητα του. Το πώς να μάθει να ζει ως τυφλός. Σε αυτή τη διαδικασία ο Θανάσης είχε δίπλα του την οικογένεια του, με τον έναν να στηρίζει τον άλλον.

Ταυτόχρονα, ο Θανάσης έβαλε 25 κιλά, κάτι που τον οδήγησε στην απόφαση να γίνει ξανά υγιής. Γι’ αυτό το λόγο και ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό στίβου με πολύ μεγάλη προσπάθεια και όρεξη, καθώς όπως λέει και ο ίδιος ήταν πολύ νέος για να παρατήσει τη ζωή.

Παράλληλα, ξεκίνησε την εκπαίδευση του για να μπορέσει να λειτουργήσει ως άνθρωπος με οπτική αναπηρία. Μπήκε στο Πανεπιστήμιο και στο τμήμα Εκπαιδευτικής Κοινωνικής Πολιτικής, ως Assistant Trainer, ενώ κατέχει Master στον Νευρογλωσσικό προγραμματισμό με εξειδίκευση στην οπτική αναπηρία.

Στη ζωή του Θανάση προστέθηκε και η Φρίντα, ένα λαμπραντόρ – παροχή από τους Σκύλους Οδηγούς Ελλάδας, που τον γέμισε χαρά. Με τη Φρίντα ένιωσε να «πετάει» και να είναι ελεύθερος ξανά, αφού έγινε η οδηγός του, αλλά και μία φίλη του που την εμπιστεύεται πλήρως.

Η απώλεια της όρασης ενεργοποίησε πολύ περισσότερο το μυαλό του, καθώς έπρεπε να σκέφτεται συνέχεια και να θυμάται από τα πιο μικρά, πού έχει αφήσει τα πράγματα του, τι χρωματικό συνδυασμό ρούχων να φορέσει για να ταιριάζουν.

Σε όλα αυτά, προστέθηκε η μεγάλη ένταση, το τεράστιο άγχος και στρες, με το μυαλό του να μην σταματάει να σκέφτεται ποτέ. Τότε, ήταν που πήρε την απόφαση να ξεκινήσει την Κανναβιδιόλη και τα αποτελέσματα άρχισαν να είναι εμφανή σχετικά με το άγχος, το στρες, τον καλύτερο ύπνο και την ενέργεια του.

Έτσι, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα, με μεγάλη αγάπη, φαντασία και συνεργασία, δημιουργώντας ένα κατάστημα που θα βοηθήσει τον κόσμο που το χρειάζεται και θα παρέχει πληροφορίες και προϊόντα κάνναβης. Και εγένετο… Cannabloom!

Πώς διαμορφώνεται όμως στην Ελλάδα η κατάσταση γύρω από την επιχειρηματικότητα και τα ΑμεΑ; Υπάρχουν ευκαιρίες; Ποιες είναι οι δυσκολίες που υπάρχουν, τα «εμπόδια» που αντιμετωπίζουν και με ποιους τρόπους μπορούν να τα ξεπεράσουν;

«Όλα είναι δυνατά»

Μπορούν τα άτομα με αναπηρία σήμερα στην Ελλάδα να διεκδικήσουν το όνειρο στην επιχειρηματικότητα; Ο Θ. Σιδέρης, απαντάει:

«Είναι από τα πιο βασικά ερωτήματα το 2020 και εν μέσω πανδημίας. Όλα είναι δυνατά και όλα εφικτά. Με τα προβλήματα τους και τις δυσκολίες τους. Με πάρα πολύ διάβασμα για ότι κάνουμε, με πολλή αγάπη, με σωστές συνεργασίες, φαντασία και στόχους. Ένας άνθρωπος που ζει μέσα στην αναπηρία, είτε είναι οπτική, είτε σε αμαξίδιο, οι δυσκολίες είναι περισσότερες. Κανένας ελεύθερος επαγγελματίας και επιχειρηματίας δεν κάνει τίποτα μόνος του. Ούτε και εγώ που ζω με οπτική αναπηρία δεν έκανα κάτι μόνος μου. Πρέπει να προσέχουμε και να διαβάζουμε περισσότερο. Να είμαστε σε μία εγρήγορση στο πώς θα δούμε το μέλλον».

Υπάρχουν ίσες ευκαιρίες;

«Τις ευκαιρίες πρέπει να τις βλέπουμε. Τώρα θα μου πεις είσαι τυφλός γίνεται αυτό; Και όμως είναι πραγματικότητα. Υπάρχουν ευκαιρίες. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων στην Ελλάδα είναι αρτιμελείς. Άρα όλα είναι φτιαγμένα για να υλοποιούνται από αρτιμελείς. Άρα κάποιος που ζει με αναπηρία θα πρέπει να εφαρμόσει τεχνικές βάση των αρτιμελών. Είναι λίγο πιο δύσκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Πρέπει να λειτουργήσουμε με διαφορετικό τρόπο».

Σε ποιους κλάδους θα μπορούσαν να αναπτυχθούν επιχειρηματικά τα ΑμεΑ;

«Εγώ για παράδειγμα έκανα το κατάστημα μου ως ελεύθερος επαγγελματίας, με τους συνεργάτες μου, τον προϊστάμενο που τη δεδομένη στιγμή είναι ο πατέρας μου, με αυτοματοποιημένα συστήματα που κάνουν πιο απλά και εύκολα τα πράγματα για όλους μας. Μπορούν να ασχοληθούν με την προσωπική ανάπτυξη. Έχω master στο Νευρογλωσσικό προγραμματισμό με εξειδίκευση στην οπτική αναπηρία. Θα μπορούσα να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας και να δουλεύω παράλληλα σε ένα ιδιωτικό γραφείο για την προσωπική ανάπτυξη των συνανθρώπων μου. Είμαι στο πανεπιστήμιο ως φοιτητής και εκπαιδεύομαι ως εκπαιδευτής ανηλίκων στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα. Η τεχνολογία το 2020 είναι στα ύψη. Μιλώντας για άτομα με οπτική αναπηρία, θα μπορούσαν να γίνουν καθηγητές πληροφορικής. Να δείχνω πώς θα λειτουργούμε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή αν είμαστε τυφλοί ή ένα κινητό τηλέφωνο IOS μέσω voice over ή Android μέσω του talk back. Επίσης, στον ιδιωτικό τομέα, όχι ότι κατακρίνω τον δημόσιο τομέα, αλλά ο ιδιωτικός είναι πιο «σκληρός», θα μπορούσαν να γίνουν συντονιστές σε ένα workshop ή για παράδειγμα μεταφραστής. Υπάρχουν ευκαιρίες. Αλλά είμαστε και στην Ελλάδα του 2020 εν μέσω μίας κρίσης. Θέληση πρέπει να υπάρχει, καθώς και σκέψεις και στόχοι για το τι θέλει ο καθένας να κάνει. Όπως φυσικά και το πού μπορεί να φτάσει και πόσο θέλει να το φτάσει».

Πώς αντιμετωπίζει ο επιχειρηματικός και καταναλωτικός κόσμος τις προσπάθειες που γίνονται στον κλάδο από Άτομα με Ειδικές Ανάγκες;

«Είμαι πολύ νέος στο επιχειρηματικό κομμάτι. Ακόμη δεν με έχουν γνωρίσει. Με ξέρουν ως Θανάση, μέσω του αθλητισμού, του πρωταθλητισμού, μέσω του πρώτου σκύλου – οδηγού για τυφλούς στη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ ότι θα με αντιμετωπίσουν με έναν τρόπο που θα πουν “μπράβο του που τόλμησε να κάνει μια επιχείρηση σε εποχή πανδημίας με βάση την αναπηρία του”. Πώς θα ήθελα να με αντιμετωπίσουν; Ως επιχειρηματία. “Μπράβο του που είχε τη δύναμη, το κουράγιο, τη γνώση εν μέσω covid να ανοίξει τη δική του επιχείρηση”. Δεν προσπαθώ να διαχωρίσω την αναπηρία σε καμία περίπτωση. Αλλά θέλω να περάσω το μήνυμα ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Και ότι ναι μεν μπορεί να απογοητευτούμε, να καταστραφούν κάποια όνειρα μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο όνειρο».

Υπάρχει στήριξη από πλευράς κράτους;

«Θα σας πω ένα παράδειγμα. Έχω ολική τύφλωση. Έφτιαξα την ιστοσελίδα της επιχείρησης μου. Το έχω τεστάρει εγώ για να είναι απόλυτα προσβάσιμο σε ένα άτομο που είναι τυφλό. Αν όχι 100%, θεωρώ ότι σε έναν βαθμό 85% καλύπτει αυτές τις ανάγκες. Σε μία άλλη ιστοσελίδα που προσπαθούσα να συντονίσω την ομάδα μου, τους προγραμματιστές μου, μου έστελναν sites και eshops που μου τα παρουσίαζαν ως προσβάσιμα για τυφλούς λέγοντας μου μάλιστα ότι είχαν πάρει προγράμματα από ΕΣΠΑ. Εγώ τους απαντούσα ότι αν ήμουν στην επιτροπή που έδωσε το πρόγραμμα, θα τους έκοβα. Δεν ήταν προσβάσιμο. Απλώς πέρασαν κάποια πράγματα που ζητούσαν από το κράτος για να πάρουν απλώς την επιδότηση. Εγώ όμως ως χρήστης δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Ο επιχειρηματίας δε γνώριζε τι θα πει καθολική προσβασιμότητα και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να πάρει τα χρήματα του».

Πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι φίλοι και το οικογενειακό περιβάλλον;

«Εννοείται ότι όποτε είναι να κάνεις ένα σημαντικό βήμα στη ζωή σου, πάντα ακούς τις γνώμες των φίλων και του οικογενειακού σου περιβάλλοντος. Χωρίς τις απόψεις αυτές, δεν υπάρχει εξέλιξη. Όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Δεν ερχόμαστε μόνοι μας στη ζωή. Κάποιος μας δημιουργεί και εννοώ ως προς τον χαρακτήρα. Ευτυχώς η οικογένεια μου είναι δίπλα μου και είμαστε ενωμένοι. Βοηθάνε και χαίρονται με τη χαρά σου, αλλά και γιατί βλέπουν να δημιουργείς κάτι νέο και καλό, άσχετα που μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, εντάσεις, ατελείωτες ώρες δουλειάς».

Στον επίλογο της κουβέντας μας, ο Θανάσης Σιδέρης θέλησε να περάσει το δικό του μήνυμα ελπίδας και πίστης:

«Τίποτα δεν είναι εύκολο. Τίποτα δεν έρχεται χωρίς να ιδρώσουμε και από μόνο του. Μερικές φορές είναι εκεί και δεν το βλέπουμε. Όλα θέλουν την έρευνα τους. Πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια και να αγαπήσεις αυτό που θα αποφασίσεις να δημιουργήσεις. Από εκεί και έπειτα, υπομονή μέχρι να δημιουργηθεί».