Ο άνθρωπος πίσω από τα πολυφωτογραφημένα murals της πόλης

Σίγουρα τα έχεις συναντήσει, σίγουρα έχεις φωτογραφηθεί μπροστά τους. Αγαπάμε το Μάριο Σιμόπουλο.

22 Ιουλίου 2021, 1:01 πμ

ο-άνθρωπος-πίσω-από-τα-πολυφωτογραφημ-786222

22 Ιουλίου 2021, 1:01 πμ

Σε μία βόλτα στην πόλη, έτσι όπως γυρνώ το κεφάλι μου, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε διαλυμένους τοίχους, στις άσχημες της πλευρές, εντοπίζω τα πιο όμορφα και ρεαλιστικά murals, εκείνα που γεμίζουν χρώμα το αστικό γκρι.

Ανήκω σε εκείνους που λατρεύουν την urban τέχνη, εκείνη που γεννήθηκε στους δρόμους και σκοπός της είναι να προβληματίσει και να δώσει μία σύγχρονη ταυτότητα σε παρατημένες περιοχές.

Οι ”γκραφιτάδες” , θεωρώ πως ξεχωρίζουν και διαφέρουν από όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες καλλιτεχνών, είναι πιο ελεύθεροι και αποτυπώνουν μοναδικά τους προβληματισμούς τους σε μεγάλες αστικές επιφάνειες.

Ένας από τους πιο σπουδαίους γκραφιτάδες της πόλης είναι ο Μάριος Σιμόπουλος, φημισμένος για τα murals σε σχολεία, απόφοιτος της σχολής καλών τεχνών Α.Π.Θ., εκπαιδευτικός 14 χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση,ασχολείται με την τέχνη και τις τοιχογραφίες. Τον ελεύθερό του χρόνο, τον αφιερώνει στην κόρη του.

”Με την συγκεκριμένη τέχνη άρχισα να πειραματίζομαι όταν αποφοίτησα από τη σχολή. Η αγάπη μου για την ζωγραφική και την street Art με ώθησε στο να εντριφύσω στις τοιχογραφίες. Έμπνευση αντλώ από την καθημερινότητα και γενικότερα την ζωή. Αγαπημένα μου θέματα είναι ότι έχουν σχέση με την αγάπη την φιλία καθώς και οτιδήποτε μπορεί να περάσει μηνύματα κατά του ρατσισμού. Τα αγαπημένα μου σημεία για murals είναι κυρίως τα σχολεία και είναι και τα σημεία που προτιμώ και θέλω να ζωγραφίζω. Ο λόγος είναι ότι θέλω τα μικρά παιδια βλέποντας όμορφες τοιχογραφίες να αγαπήσουν την ζωγραφική και να την κάνουν μέρος της ζωής τους.”

Μία από τις αγαπημένες του τοιχογραφίες είναι σε ένα δημοτικό σχολείο στην περιοχή των 40 εκκλησιών όπου ζωγράφισε στην πάνω αυλή ένα κοριτσάκι που δείχνει χαμογελώντας τα χεράκια του λερωμένα από χρώματα και στην κάτω αυλή ένα αγοράκι από την Αφρική που περιστοιχίζεται από πολλές χρωματιστές πεταλούδες και λουλούδια που επίσης χαμογελάει με το πρόσωπο του γεμάτο χρώματα.

”Θέλαμε να δείξουμε ότι το κοριτσάκι με τα λερωμένα χέρια του πάνω στο παιχνίδι και την ζωγραφική λέρωσε το πρόσωπο από το αγοράκι. Περάσαμε ένα μήνυμα κατά του ρατσισμού και υπέρ της φιλίας ανάμεσα σε δύο παιδάκια διαφορετικής εθνικότητας. Οι τοιχογραφίες στα σχολεία προέκυψαν από συνεννόηση με τον εκάστοτε σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Κατόπιν συνεννόησης μαζί τους έχω καταφέρει να ζωγραφίσω σε αρκετά σχολεία της Θεσσαλονίκης. Το κίνητρο μου είναι να αγαπήσουν τα παιδιά την τέχνη και την ζωγραφική καθώς και να γίνει πιο ευχάριστο το παιχνίδι τους στο διάλειμμα βλέποντας και παίζοντας δίπλα στις χρωματιστές τοιχογραφίες.”

Όπως μου είπε ο Μάριος, εμπόδια υπάρχουν πολλά, όσον αφορά το πρακτικό κομμάτι, στο οποίο και εμπλέκονται πολλοί ώστε να αποφασίσουν για την διαδικασία τόσο περισσότερα είναι και τα εμπόδια. Οι καιρικές συνθήκες αποτελούν μία βασική δυσκολία. Κίνδυνοι υπάρχουν αρκετοί, όπως τόνισε ένας από τους σημαντικότερους, όταν καλείσαι να ζωγραφίσεις πάνω σε σκάλα ή σκαλωσιά όπου υπάρχει η περίπτωση να τραυματιστείς σοβαρά σε περίπτωση πτώσης.

”Τα έργα που κοσμούν τοίχους δίνουν μια χρωματιστή πινελιά στα γκρίζα αστικά τοπία. Οι τοιχογραφίες εάν δεν βάνδαλιστούν μένουν για πάντα, το χαρτί όχι. Μία τοιχογραφία θα γοητεύσει τον οποιοδήποτε που θα περάσει από μπροστά! Οι τοιχογραφίες σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο σε ταξιδεύουν και βλέποντας τες νιώθεις πως ο τοίχος ζωντανεύει και κινείται! Θέλω να μάθω στα μικρά παιδιά τα σημαντικά οφέλη και πλεονεκτήματα που προσφέρονται μέσα από τις διαδικασίες της τέχνης. Θέλω να καταλάβουν ότι η τέχνη σε όλες τις μορφές της προσφέρει πνευματική καλλιέργεια. Χωρίς την τέχνη άλλωστε η μορφή του κόσμου δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση ίδια.”

Ο Μάριος Θα ήθελε να ζωγραφίσει σε όσα περισσότερα νοσοκομεία γίνεται όπου νοσηλεύονται μικρά παιδιά, να περάσει την χαρά και το χρώμα στις δύσκολες μέρες που περνούν κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους. Θέλει να προσπαθήσει να κάνει όσο πιο ευχάριστες γίνεται τις μέρες τους βλέποντας χαρούμενες τοιχογραφίες είτε έξω είτε μέσα στο νοσοκομείο.

”Πριν από έναν χρόνο περίπου ζωγράφισα αφιλοκερδώς σε συνεργασία με το make a wish μία τοιχογραφία για έναν μικρό ήρωα. Έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί η ευχή του. Η χαρά του και το χαμόγελο του όταν αντίκρισε το παιδικό δωμάτιο που του παραδώσαμε θα μου μείνουν αξέχαστα. Μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή. Μέχρι σήμερα τα μόνα αρνητικά σχόλια που έχω δεχτεί είναι οι διφορούμενες απόψεις όσον αφορά το θέμα που επιλέξαμε να ζωγραφίσουμε. Ευτυχώς δεν έχω δεχτεί σχόλια περί βανδαλισμού. Έχω δεχτεί μόνο εγκωμιαστικά σχόλια και έχω λάβει μεγάλη χαρά και αγάπη από μικρά παιδιά και γονείς.”

Η τέχνη για εκείνον σημαίνει ψυχική υγεία και ομορφιά, είναι μία σημαντική απόλαυση σε βιολογικό επίπεδο, είναι το όχημα που σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές μαθαίνοντας το ένδοξο παρελθόν των λαών. Με την τέχνη κατανόησα καλύτερα την κοινωνία και το σύμπαν στο σύνολο του.Όπως λέει ο Μάριος, οι τοιχογραφίες στα μαγαζιά είναι περισσότερο επαγγελματικού χαρακτήρα. Έχουν σκοπό να ομορφύνουν το χώρο πάντα σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες και τους διακοσμητές που έχουν αναλάβει το έργο. επίσης μεγάλο ρόλο παίζουν οι παράγοντες σαν τους περιορισμούς στην επιλογή των χρωμάτων έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον χώρο καθώς και η επιλογή του θέματος που επίσης πρέπει να ταιριάζει με τον χώρο.

”Οι τοιχογραφίες στον δρόμο είναι πιο προσωπικές μπορούμε εμείς μόνοι μας έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε το θέμα καθώς και τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσουμε, γίνονται αντιληπτές από χιλιάδες περαστικούς και έτσι μπορούμε να περάσουμε πολλά μηνύματα στην κοινωνία. Η κυβέρνηση θεωρώ πως δεν έχει προσφέρει κάτι ούτε στην εκπαίδευση ούτε γενικότερα στην τέχνη. Να θυμίσω πως πρόσφατα αφαιρέθηκαν ώρες από το μάθημα των εικαστικών στο Λύκειο. Στα 14 χρόνια που διδάσκω δεν έχω πετύχει αίθουσα εικαστικών σε κανένα σχολείο, κουβαλάμε σε τσάντες όλα τα υλικά από τάξη σε τάξη. Συγκεκριμένα η τωρινή κυβέρνηση έχει δείξει με πράξεις πως είναι μακριά από τους καλλιτέχνες και τους εκπαιδευτικούς γενικότερα. Ενδεικτικό στοιχείο είναι πως ενώ κάθε χρόνο απαιτούνται περίπου 1600 Εικαστικοί Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ανακοινώθηκαν μόλις 265 διορισμοί.”

Ο Μάριος πιστεύει πως δεν είναι εύκολο να είσαι εκπαιδευτικός ή καλλιτέχνης στην Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν η χώρα μας δεν δείχνει να είναι φιλική απέναντί στους εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες.

”Εμείς όμως με την αγάπη που αντλούμε από τα παιδιά θα συνεχίσουμε να διδάσκουμε το μάθημα των εικαστικών και γενικότερα την τέχνη και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε ώστε η τέχνη να γίνει βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Από εμένα στο μέλλον να περιμένετε περισσότερες τοιχογραφίες και αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι πως θα συνεχίζω να ζωγραφίζω και να εξωραΐζω όσα περισσότερα σχολεία μπορώ και μου δίνεται η δυνατότητα.”