Δίπλα στο Μοδιάνο: Ο πολύχρωμος πολυχώρος όπου σε εξυπηρετούν κωφά παιδιά

Εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου H Αγορά Μοδιάνο είναι μία από τις πιο πολύσυχναστες και ιστορικές στοές της πόλης, πέρασε πολλές φάσεις, άλλαξε πολλές ταυτότητες, το μισό της μέρος αυτή την στιγμή βρίσκεται υπό κατασκευή για να δημιουργηθεί μια σπουδαία κλειστή αγορά, ενώ στο υπόλοιπο μισό, στη Νέα Αγορά Θεσσαλονίκης συμβαίνει κάτι πραγματικά αισιόδοξο, εκεί που οι στοές γέμισαν χρώματα. Μπήκε φως μέσα από την γυάλινη οροφή και έφερε έναν αέρα εξωτερικού που ιδανικά θα έπρεπε να έρθει στην πόλη μας πολλά χρόνια τώρα.

Ας ξεκινήσουμε με μια ερώτηση:

Έχετε επισκεφθεί ποτέ έναν χώρο που το προσωπικό του απαρτίζουν μόνο άτομα με αναπηρία;

Στο εξωτερικό είναι ευρέως διαδεδομένο και απολύτως λογικό στον εργασιακό τομέα να αντιμετωπίζονται όλοι ως ίσοι δίνοντας ευκαιρίες ακόμη και σε πρώην τοξικομανείς ή μικροπαραβάτες.

Η “Επόμενη Στάση” που μόλις άνοιξε στη Νέα Αγορά φέρνει την παραπάνω εργασιακή φιλοσοφία του εξωτερικού και στη Θεσσαλονίκη.

Η ”Επόμενη Στάση” είναι ακριβώς ότι διαβάζετε, μία νέα στάση για ζωή. Ο Δημήτρης και 10 κωφά παιδιά, σχεδίασαν τον πιο πρωτοποριακό χώρο που υπάρχει στην πόλη. Με πολύχρωμα γκράφιτι, δίπλα στην διαχρονικότητα των παλαιών μεζεδοπωλείων, μία αυτοσχέδια πλατεία μόλις άδραξε την αρχή για την απόλυτη τάση που θα γίνει τάση ζωής.

Η ομάδα νοίκιασε 15 καταστήματα εντός της Νέας Αγοράς και με την βοήθεια της ΚΟΙΝΣΕΠ (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση) ένταξης ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας, ξεκίνησε να δίνει ευκαιρίες σε αυτούς που ποτέ μέχρι σήμερα δεν τις είχαν. Εντός τις υπόστεγης αυτοσχέδιας πλατείας λειτουργεί ένα καφέ-μπαρ το οποίο παρέχει και μαγειρευτό φαγητό, σεφ φυσικά τα κωφά παιδιά. Απέναντι του υπάρχει ένα παντοπωλείο με παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται στο μενού του καφέ μπαρ, και δίπλα του, στεγάζεται ένα παλαιοπωλείο που μεταποιεί έπιπλα και θα πουλά αντίκες.

Στη Νέα Αγορά, ο Δημήτρης είχε γράψει ιστορία από το 2015, με το μπαρ Απειραμόρια, να δίνει ζωή για περίπου 3 χρόνια με τα θρυλικά του πάρτι. Όταν το ιστορικό μπαρ έκλεισε, η αγορά, βίωσε μία τεράστια ύφεση, η οποία οφείλονταν σε αρκετούς παράγοντες, όπως μου είπε ο Δημήτρης. Το μέλλον όμως βρίσκεται αυτή τη στιγμή μπροστά της, πρέπει να παραμείνει παραδοσιακή με πινελιές του μέλλοντος, για παράδειγμα η ομάδα της ”Επόμενης Στάσης” γέμισε τα έρημα για χρόνια μαγαζιά με αυτοσχέδια mural και πολύχρωμα τραπέζια σε pal χρώματα που θυμίζουν στέκι εξωτερικού με στοιχεία ελληνικών νησιών.

Η αρχική ομάδα του προγράμματος αποτελείται από 10 άτομα, το καθένα από αυτά έχει δώσει την δική του νότα στον χώρο, βοηθούν όλοι μαζί για να στηθεί η δική τους ”Επόμενη Στάση”, κατασκεύασαν τα καταστήματα και εντός τους ο καθένας έχει το δικό του πόστο εργασίας.

Ο Θάνος είναι 29 χρονών, είναι κωφός και κατάγεται από την Αθήνα, πέρασε στο τμήμα της Γεωπονίας αλλά υπήρχαν αρκετές δυσκολίες και δυστυχώς δεν συνέχισε την σχολή, ήταν αθλητής κολύμβησης και συμμετείχε σε πολλούς αγώνες. Όμως, όταν ήρθε η ευκαιρία για εργασία στη Θεσσαλονίκη άφησε την πρωτεύουσα και εγκαταστάθηκε εδώ.

”Είναι η πρώτη φορά που έχω την ευκαιρία να εργαστώ, περίπου δυο μήνες τώρα προετοιμάζουμε τον χώρο με όλη μας την αγάπη ο καθένας βάζοντας την δική του ταυτότητα φτιάχνουμε το για εμάς ιδανικό, για να υποδεχτούμε εσάς που θέλετε να μας γνωρίσετε. Το αγαπημένο μου πόστο είναι στο μπαρ, απολαμβάνω να φτιάχνω καφέδες. Είναι κάτι πολύ ξεχωριστό για όλους, δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στη Θεσσαλονίκη και θέλουμε να κεντρίσει το ενδιαφέρον όλων σας.”

Ο Μπερνάρ είναι 27 ετών, έκανε την πρακτική του σε ΙΕΚ το προηγούμενο καλοκαίρι, εργαζόταν σε super market για λίγο καιρό και τους τελευταίους δυο μήνες είναι μέλος της ομάδας ”Επόμενη Στάση”.

”Κάθε αρχή είναι δύσκολη, είναι αρκετά κουραστική η δουλειά μας αλλά ταυτόχρονα είναι μοναδική. Είμαστε μία ομάδα κωφών στην οποία παρόλο που δεν έχουμε ακοή μπορούμε κανονικά να εργαστούμε προφανώς. Δεν υπάρχει το δεν γίνεται για εμάς απλά μπορούμε και επιτέλους έχουμε την ευκαιρία να είμαστε και όλοι μαζί. Όσον αφορά την συνεργασία μας φυσικά υπάρχουν εμπόδια όμως είμαστε πολύ δεμένοι και έτσι τα ξεπερνάμε.”

Η Όλγα είναι 32 ετών, εργαζόταν στο πλαίσιο της πρακτικής άσκησης στο Παπανικολάου στην διαδικασία προετοιμασίας φαγητού, αγαπάει ιδιαίτερα το service και ελπίζει πως το μαγαζί τους θα αγαπηθεί από τους θαμώνες του.

”Θέλει χρόνο για να πούμε πως αισθανόμαστε έτοιμοι, είμαστε πολύ χαρούμενοι που μας επισκέπτονται και κωφοί και ακούοντες, στην Αθήνα υπάρχει κάτι αντίστοιχο και επιτέλους υπάρχει και στην πόλη μας. Είναι μία ακόμη εμπειρία, επειδή το συγκεκριμένο στέκι αποτελείται από εμάς που είμαστε κωφοί και είναι επίσης κατασκευασμένο με πολύ φαντασία και επιμονή. Όλοι μαζί προσπαθούμε και συνεργαζόμαστε άψογα γιατί έχουμε έναν κοινό στόχο.”

Η Χρυσάνθη είναι 28, κατάγεται από την Πάτρα, μένει στην Θεσσαλονίκη τον τελευταίο χρόνο και μετακόμισε εδώ για το μαγαζί. Αγαπάει την ζωγραφική και δημιουργεί αντικείμενα από πηλό. Είναι η πρώτη φορά που εργάζεται και είναι πολύ χαρούμενη. Όπως μου είπε θέλει να δείξει πως και οι κωφοί μπορούν να καταφέρουν όσα εμείς που ακούμε τα πάντα.

”Θα έχουμε κουζίνα, τα πιάτα τα ετοιμάσαμε με πολύ μεράκι και είναι νόστιμα. Κάθε μέρα φροντίζουμε τα λουλούδια μας και περιποιούμαστε τον χώρο για εκείνους που μας επισκέπτονται. Η συνεργασία μας στην αρχή ήταν δύσκολη, γιατί είμαστε άτομα από διαφορετικές περιοχές και έπρεπε να γνωριστούμε και να προσαρμοστούμε με τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Νομίζω, πως το πόστο που αγαπώ λίγο παραπάνω είναι η κουζίνα, με ιντριγκάρει πολύ η παραγωγή του φαγητού ειδικά όταν πρόκειται να το δοκιμάσουν άνθρωποι που δεν γνωρίζω.”

Όσο η τρέλα και η μιζέρια της πανδημία μας καταβρόχθισαν εκείνοι εργάστηκαν σκληρά για να ομορφύνουν το κέντρο και να μας δείξουν πως όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Ήρθε λοιπόν η ώρα κι εκείνοι να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα που έχουμε εμείς, με την κατεύθυνση του Δημήτρη δημιούργησαν μία μικρή ”πόλη” εντός της μεγαλούπολης λειτουργώντας όλα αρμονικά.

Με μία τρομερή ατμόσφαιρα, και χαμόγελα τα οποία θα σου πάρουν όλη την κούραση των τελευταίων μηνών. Αν φύγεις από εκεί περίμενε να δεις την ατάκα, ”Ελπίζουμε να σε ξαναδούμε”, που θα την ακούσεις πιο δυνατά από ποτέ. Με άλλο τρόπο.

Και σίγουρα αν όχι την ίδια μέρα την επόμενη θα ξαναβρεθείς σε μία από τις pal καρέκλες για δροσερή λεμονάδα ανάμεσα στην πιο υπέροχη παρέα της πόλης.

Δείτε επίσης:

I love this job: Η οικογένεια που έκανε ένα παρατημένο περίπτερο στην Εγνατία ν’ ανθίσει