Αρμαγεδών

Μόρια εν θερμώ (κυριολεκτικά…) Κερατέα επίσης

Η Υγεία σε Κρίση. Η Οικονομία σε κρίση. Ο Πολιτισμός σε Κρίση. Η Ειρήνη σε Κρίση. Ζωές και υπάρχοντα ανθρώπων παίρνουν φωτιά.

Η σκέψη μας παίρνει φωτιά που δεν αντέχει άλλο να λειτουργεί στο “κόκκινο”…. Ζούμε παρατεταμένη “μη κανονικότητα”. Φυσικά στο …χώρο του χρόνου αυτό είναι απειροελάχιστο κλάσμα. Ίσως και στο μέγεθος της Iστορίας να μην αποτελέσει ούτε λέξη. Για μας όμως, τους παρόντες πολίτες αυτής της εποχής κι αυτού του τόπου, είναι μια τυραννική συνεχής αβεβαιότητα, μια συνεχής τραυματική εμπειρία που κάποτε (πότε διάολε;) θα θέλαμε να ξεπεράσουμε..Δεν έμειναν αποθέματα χαράς κι ελπίδας. Κάποια στιγμή, αυτό θα πρέπει να το τελειώσουμε. Εμείς για μας ο άνθρωπος για την ανθρωπότητα. Διαχρονικές ευθύνες, διαχρονικά και συνολικά τα λάθη κι οι παραλείψεις παγκόσμια. Κι όλοι να υπηρετούν ένα Matrix, σαν να είμαστε εμείς “καλά” και είναι κάποιος άλλος που κερδίζει από όλα αυτά…Από την καύση μας (κυριολεκτικά όμως…).

Κυβερνήσεις, Τράπεζες, Εταιρείες, Κόμματα, ΜΚΟ… (“όλοι οι καριόληδες μια εταιρία”… ένα στιχάκι κάποτε του Σ. Μάλαμα που …μάλλον ξεπέρασε την αρχική τουπρόθεσή και τα είπε όλα)..Παιχνίδια Κέρδους για μια Παγκόσμια Τάξη. ( Όπου… “Όταν ακούς Τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει” “Μαρία Νεφέλη”, Ελύτης)

Εταιρείες Πολέμου κι άλλες δήθεν Ειρήνης, σε μια συνεχή διαπλοκή κι αλληλοσυμπλήρωση. Προκλήσεις πολέμων και πωλήσεις όπλων. και μετά κατασκευαστικές εταιρείες κι ειρηνευτικές οργανώσεις… Καταστροφές κρατών, λαών, πολιτισμών και τα απομεινάρια έρμαια σε εμπόρους– διακινητές προσφυγιάς και μετανάστευσης στη Δύση. Μια περιουσία ολόκληρη πληρώνουν να φτάσουν ως τη Μόρια.

Κι εκεί εγκλωβισμένοι, γίνονται “Κούγκι” είτε από προβοκάτσια είτε από απελπισία, ακόμη δεν γνωρίζω, όσο γράφω αυτές τις γραμμές..Κι οι κάτοικοι που ζουν στο νησί, που τόση φιλοξενία πρόσφεραν να μην αντέχουν άλλο, κοντεύουν να γίνουν οι ίδιοι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο…

Υ.Γ. Και πάλι ειπώθηκε- από τον Πρωθυπουργό αυτή τη φορά, στη δήλωσή του για το δράμα στη Μόρια- ότι τα πράγματα ασφαλώς θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα.. Κάηκαν οι Μυκήνες και η ΥΠΠΟ κ. Μενδώνη ξεκίνησε λέγοντας ότι αποφεύχθηκαν τα χειρότερα (ή κάπως έτσι) μας μιλάνε για τα κρούσματα και τους θανάτους και φέρνουν παράδειγμα άλλες χώρες με το επιχείρημα ότι “εκεί ήταν χειρότερα”. μα… είναι ζωή αυτή,; να μας λενε κάθε μέρα πόσο χειρότερα θα μπορούσαμε να είμασταν;