Η χώρα επιτελικό-ανέκδοτο

Είναι απόγευμα Δευτέρας, 24 Ιανουαρίου. Είναι Ιανουάριος φίλε μου. Δηλαδή η καρδιά του χειμώνα. Οι μετεωρολόγοι έχουν προειδοποιήσει ότι θα χιονίσει. Εδώ και δέκα μέρες. Με μια τεράστια εκστρατεία φόβου τα ΜΜΕ προειδοποίησαν το κοινό να καθίσει στο σπίτι του και να φοβάται. Μουσικές από θρίλερ, φωνές σκιαχτικές έδιναν το πρόσταγμα στους νοικοκυραίους για το τέλος του κόσμου που πλησίαζε. Έκλεισαν προληπτικά τα σχολεία, που και να μην τα έκλειναν, έστειλαν τα sms και κάθισαν στα υπουργεία και τις υπηρεσίες να δουν τι θα γίνει.

Και έγινε αυτό που γίνεται πάντα. Για να αποδείξουμε για άλλη μια φορά πως είμαστε μια χώρα ανέκδοτο. Ας έβγαζε ο Νίκος Χαρδαλιάς τουίτς με το πόσο έτοιμος θα είναι αν χρειαστεί. Ας μιλούσαν περισπούδαστοι πολιτικοί για την οργάνωση. 

Χρειάστηκαν μερικά εκατοστά χιόνι να μετατραπεί η πιο ακριβοπληρωμένη αστική οδός, η Αττική, σε σκηνικό για τον εφιάλτη στο δρόμο με το κρύο. Άφησαν βαριά οχήματα να σουλατσάρουν στον πάγο, εξαφανίστηκε ο περίβλεπτος ανάδοχος, που τελικά φάνηκε καλός μόνο στο να εισπράττει, παρεμβαίνει εισαγγελέας και τα  ”ικανά επιτελικά εκλεγμένα στελέχη” κάπου βουβάθηκαν…Μήπως θα τιμωρηθεί κανείς; Μήπως θα παραιτηθεί κανείς; Για να παραιτηθείς πρέπει να έχεις τσίπα… 

Να παίζουν τα ίδια ΜΜΕ που διαφήμιζαν την ετοιμότητα απεγνωσμένους που ουρλιάζουν πως θα πεθάνουν μέσα στα αυτοκίνητα τους. Να κοντεύουν να μετατραπούν σε παγοκολώνες από το κομμένο ρεύμα μέσα στα σπίτια τους.

Το τραγικό όνομα που βάφτισαν την κακοκαιρία, η Ελπίδα δηλαδή, έγινε το ανέκδοτο μιας χρονιάς που ξεγυμνώνει το βασιλιά. Που δείχνει πως με επικοινωνία μονάχα δεν αλλάζει μια χώρα. 

Υ.Γ. Ξέρεις τι φταίει τελικά; Που δεν αγιάστηκαν τα θηρία του Πατούλη όπως τα Ραφάλ…