Δεν αλλάζει κάτι γιατί δεν θέλουν να αλλάξει κάτι

Λέξεις: Χάρης Χεϊζάνογλου

Το πιο απογοητευτικό με την Ελληνική πραγματικότητα δεν είναι τόσο η ίδια η κατάσταση που επικρατεί, όσο το γεγονός ότι ο τρόπος που η κοινωνία φαίνεται ότι την προσλαμβάνει και την αντιμετωπίζει δεν σου αφήνει καμία ελπίδα ότι υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι. Και όταν λέω να αλλάξει κάτι δεν εννοώ να φύγει ο Μητσοτάκης και να έρθει κάποιος άλλος. Αυτό είναι το τελευταίο.

Εννοώ να αλλάξουν πιο βαθιές πτυχές του μηχανισμού που παράγει και ασκεί εξουσία, εννοώ αλλαγές στη δομή αυτού του μηχανισμού, στις σχέσεις ισχύος και στην σχέση της κοινωνίας με όλο αυτό. Και δεν λέω καν να ξεριζωθεί αυτός ο μηχανισμός, όπως πρέπει, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση από κανέναν να συμβεί κάτι τέτοιο.

Να πιάσω το πιο πρόσφατο, χρειάστηκε η Μπεκατώρου να καταγγείλει τον βιασμό της για να ακούσουμε τί έλεγε ο Κακλαμανάκης λίγο καιρό πριν, για να μάθουμε ότι οι πρόεδροι σε πολλές ομοσπονδίες είναι στις θέσεις τους 20 και 30 χρόνια και δεν τους κουνάει τίποτα. Και οκ, ας πούμε ότι αυτό τουλάχιστον βγήκε στην επιφάνεια και υπάρχει μια ελπίδα να αλλάξει.

Βγαίνει ο Αυτιάς χθες και λέει σε μαχόμενο γιατρό ότι “Δεν θα κρατάμε κλειστή την αγορά για να είστε εσείς αραχτοί”. Και δεν υπάρχει Ιατρικός Σύλλογος να βγει να απαντήσει… Συγκεκριμένα ο Ιατρικός Σύλλογος δεν έχει πάρει θέση από την αρχή της Πανδημίας για περίπου τίποτα! Ιατρικός Σύλλογος σε Πανδημία, έχουν ειπωθεί δεκάδες αθλιότητες, τίποτα!… Πρόεδρος του ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι ο Πατούλης…

Σε αντίστοιχες περιπτώσεις το ίδιο έχει συμβεί και συνεχίζει να συμβαίνει με το Τεχνικό Επιμελητήριο. Είχαμε Μάνδρα, Μάτι, Πλημμύρες στην Εύβοια και καταστροφές ξανά και ξανά επί δεκαετίες, και το ΤΕΕ δεν έχει να πει κουβέντα. Έχουμε επενδύσεις που πρέπει να ακολουθήσουν διαδικασίες, είχαμε πολιτική σπέκουλα επί αυτού του θέματος και το ΤΕΕ δεν είχε να πει κουβέντα… Είχαμε σιντριβάνια και μεγάλους περιπάτους που μίκρυναν απότομα, το ΤΕΕ κουβέντα… Είχαμε Σκόιλ Ελικικού και 600 ευρώ, το ΤΕΕ κουβέντα… Έχουμε τώρα την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα Κολέγια, το ΤΕΕ έκανε πώς κουνιέται λίγο και το ξέχασε…

Το ίδιο και ο Δικηγορικός Σύλλογος, η Ένωση Δικαστών κλπ κλπ. Θυμάμαι την ανακοίνωση του προέδρου του ΔΣΑ για την εισαγγελέα στη Δίκη Τοπαλούδη, όταν δεν έχει πάρει θέση για τόσα άλλα… Είδαμε δίκες με κατασκευασμένα στοιχεία και ανθρώπους να κάθονται χρόνια στην φυλακή χωρίς αποδείξεις. Είδαμε υπόδικους για παιδεραστία των οποίων το τεκμήριο αθωότητας σεβαστήκαμε να έχουν για δικηγόρους υπεράσπισης τη μισή ΝΔ… Είδαμε σκάνδαλα να κουκουλώνονται, μάρτυρες να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο, δικαστικούς λειτουργούς να παραιτούνται και να διαφεύγουν στο εξωτερικό και αυτό που επικρατεί είναι ένα μεγάλο τουμπεκί!

Τουμπεκί, εκτός αν πρέπει να μιλήσουν για εσένα που καταγγέλλεις την αθλιότητά τους. Και μάλλον είναι έτσι περίπου σε όλα τα επίπεδα της θεσμικής εκπροσώπησής μας, και νομίζω ότι κανείς με σχετική ασφάλεια μπορεί να υποθέσει τα ίδια και για άλλα επιμελητήρια, συνδέσμους, συλλόγους, ομοσπονδίες κλπ κλπ κλπ… Και προφανώς μπορεί να βάλει και την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα και φυσικά την Εκκλησία και τα ΜΜΕ. Και είναι έτσι διαχρονικά και ανεξαρτήτως κυβέρνησης… Έτσι ήταν το ΤΕΕ και επί Σύριζα και επί Σαμαρά, έτσι ήταν ο Ιατρικός Σύλλογος, έτσι ήταν οι Ομοσπονδίες, έτσι οι Δικηγορικοί σύλλογοι, και έτσι ήταν πάντα αυτοί η τάξη των παραγόντων και των παραγοντίσκων που συνδέονται με αυτούς τους θεσμούς και με άλλους τόσους, και οι οποίοι με μαγικό τρόπο συνεχίζουν να υπάρχουν, να εκλέγονται, να επανεκλέγονται, να πηδάνε την πλειοψηφία αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και να βολεύουν αυτούς οι οποίοι εξασφαλίζουν την θέση και την επιβίωση τους, αν όχι την ανέλιξή τους.

Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία το ξέρει αυτό, και αν δεν το ξέρει το αισθάνεται, το έχει δεχθεί ως δεδομένο, και το αντιμετωπίζει είτε με αδιαφορία και ωχαδερφισμό είτε με διάθεση να μπει να παίξει μπάλα για να γίνει μέρος του και να βολευτεί… Οι ελάχιστοι που θα φωνάξουν για να το αλλάξουν είτε θα απομονωθούν είτε θα φαγωθούν από τον ίδιο τον μηχανισμό των παραγόντων και των παραγοντίσκων που κυριολεκτικά πηδούν και δέρνουν. Και έτσι, γύρω γύρω υπάρχει και συντηρείται ένα τεράστιο τουμπεκί, και έτσι ήταν πάντα, απλά σήμερα αυτό είναι εντελώς ξεκάθαρο πλέον…

Και προφανώς, η ευθύνη είναι της κοινωνίας και καλό είναι να το λέμε ευθέως πλέον χωρίς να μοιράζουμε συγχωροχάρτια… Ναι έτσι έμαθε η κοινωνία, αλλά υπάρχει ένα όριο. Ανάμεσα στην αδιαφορία για τη μηχανική του παραγοντισμού και την υπεράσπισή της υπάρχει απόσταση. Μπορεί να είναι πολλοί αυτοί που αδιαφορούν αλλά είναι πολλοί και αυτοί που ευκαιριακά συμμετέχουν, είτε ως παράγοντες οι ίδιοι είτε ως χειροκροτητές και γλείφτες. Υπάρχουν αυτοί που ύπουλα θα την πέσουν σε εσένα (σε εμένα) που καταγγέλλεις τον μηχανισμό, είτε για να σου πουν ότι είσαι μέρος του αν προσπαθείς να τον αλλάξεις συμμετέχοντας (ότι τα παίρνεις ή ψάχνεις να βολευτείς), ή ότι μιλάς “χωρίς φόντα” αν δεν είσαι… Και αυτό μάγκες δεν είναι η εξαίρεση, είναι ο κανόνας…

Γιατί εσείς μπορεί να είστε μάγκες και να αμφισβητείτε όλο αυτό και να διεκδικείτε μια καλύτερη ζωή, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αυτής είναι βαθιά συντηρητικοί άνθρωποι… Δεν θέλουν να αλλάξει κάτι, θέλουν απλά να κοιμούνται καλά το βράδυ και κάθε πρωί που ξυπνάνε να επιβεβαιώνουν ότι αυτά που έλεγαν και που έκαναν χθες μπορούν να τα ξαναπούν και να τα ξανακάνουν σήμερα χωρίς κόστος… Και δεν εννοώ ακριβώς ότι αυτή η μερίδα της κοινωνίας είναι δεξιά, είναι λίγο πιο σύνθετο. Το να είσαι δεξιός προϋποθέτει και αυτό μια ιδεολογία. Το να είναι συντηρητικός είναι κάτι άλλο, έχει οντολογική διάσταση και είναι υπερσύνολο… Γιατί συντηρητικός δεν είναι μόνο ο δεξιός, συντηρητικός είναι ο κάθε άνθρωπος που κάθε του πράξη την κάνει με μόνο σκοπό να επιβεβαιώσει όλες τις προηγούμενες.

*Ο Χάρης Χεϊζάνογλου είναι αρχιτέκτονας

Διαβάστε επίσης: