Πόσα στόματα μας παίρνει να ανοίξουν;

Το κύμα των αποκαλύψεων στο εγχώριο #metoo μόλις ξεκίνησε. O αθλητισμός και η εκπαίδευση γίνονται οι πρώτοι χώροι που ανοίγουν στόματα, άνθρωποι μιλούν και αλήθειες δεκαετιών θαμμένες βγαίνουν στο φως.

Για όλους εμάς τους δημοσιογράφους, που πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει υποχρέωση σιωπής, παρά μόνο τεκμήριο αθωότητας και προσοχή στη δημοσιοποίηση στοιχείων και καταγγελιών, που μπορεί μέσα στην καταιγίδα να στραφούν και επί δικαίων και αδίκων, τώρα αρχίζει μια ουσιαστική περίοδος για τη δουλειά μας.

Είμαστε έτοιμοι να ψάξουμε σε βάθος για την αλήθεια. 

Το ζήτημα βέβαια είναι σε αυτές τις περιπτώσεις πόσο μακριά μπορεί να φτάσουν οι αποκαλύψεις. Αν υπάρχει περίπτωση να αγγίξει πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας;

Πασίγνωστους καλλιτέχνες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, οικονομικούς παράγοντες που δεκαετίες τώρα είναι γνωστό στην πιάτσα ότι άπλωσαν τα βρωμόχερα τους πάνω σε ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες που από φόβο δεν μίλησαν ποτέ. Που έκοψαν καριέρες στη μέση, που τερμάτισαν όνειρα ανθρώπων που ήθελαν να προοδεύσουν απλά γιατί δεν ενέδωσαν. Που εκδικητικά λειτούργησαν με απειλές του τύπου: ξέρεις ποιος είμαι εγώ, κανείς δεν θα σε πιστέψει…

Σιχαμερά ερπετά που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας, πολιτικής, δημοσιογραφικής, καλλιτεχνικής, επιχειρηματικής, άνθρωποι που ”χαίρουν” εκτίμησης και δύναμης και κανείς, παρότι πάρα πολλοί προσπάθησαν, δεν έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο, από φόβο.

Αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη αυτό το απόστημα δεν θα σπάσει, γιατί η διαπλοκή στην Ελλάδα είναι τόσο ισχυρή που αυτά τα πρόσωπα θα αποδημήσουν κάποτε εις Κύριον με επικηδείους αγιοποίησης και ας ήταν τα μεγαλύτερα καθάρματα στην προσωπική τους ζωή. 

Η δύναμη τους εξάλλου ήταν και το βαρύ πέπλο της σιωπής.