Δεν σου ζητάμε να καταλάβεις την Τέχνη, σου ζητάμε να τη σεβαστείς
Επιχειρήθηκε και μια φωτιστική μετάλλαξη που μπορεί να ταιριάζει με τις απόκριες, το καρναβάλι, ακόμα και υπαίθρια ντισκοτέκ
Έχει γίνει θεσμός τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη, μερικά εμβληματικά σημεία να φωτίζονται με χρώμα συμμετέχοντας συμβολικά σε διεθνείς ημέρες αφιερωμένες σε ασθένειες (καρκίνος του μαστού, νόσος Crown, σε κοινωνικά μηνύματα) κλπ. Στο πλαίσιο αυτό φωτίζεται συχνά συμβολικά ο Λευκός Πύργος αλλά και οι περίφημες Ομπρέλες, το εξαιρετικά δημοφιλές γλυπτό του Γιώργου Ζογγολόπουλου.
Τις μέρες αυτές ο δήμος προχώρησε σε εκσυγχρονισμό των φωτιστικών σωμάτων του γλυπτού με led φώτα και σε φωτιστικές δοκιμές. Πέραν των γνωστών φωτιστικών ”μεταμορφώσεων” διαπιστώσαμε από ανάρτηση του αρμόδιου αντιδημάρχου ότι επιχειρήθηκε και μια φωτιστική μετάλλαξη που μπορεί να ταιριάζει με τις απόκριες, το καρναβάλι, ακόμα και υπαίθρια ντισκοτέκ, σε καμία περίπτωση όμως με την ιστορία του διάσημου γλυπτού.
O αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων Εφραιμ Κυριζίδης σε ανάρτηση του μας έδειξε όλη τη ”χρωματική γκάμα” και ΄όταν πολίτες διαμαρτυρήθηκαν για αυτό που είδαν μίλησαν για ”δοκιμές”.
Το 1987, ο γλύπτης Γιώργος Ζογγολόπουλος προσέγγισε εικαστικά την Ομπρέλα, ως ένα έργο τέχνης σε διάφορες παραλλαγές. Ξεκινώντας με μια απλή αποτύπωση μιας ομπρέλας το 1995, οι “Ομπρέλες” έφτασαν στην Biennale της Βενετίας, όπου τοποθετήθηκαν σε πλωτή εξέδρα και έγινε η σύνδεσή τους με το νερό και την θάλασσα. Αυτό το έργο έφτασε το 1997 στην Θεσσαλονίκη, που εκείνη την χρονιά ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Τοποθετήθηκε στην παραλία, αλλά μεταφέρθηκε για τις ανάγκες της ανάπλασής της και επέστρεψε στην σημερινή θέση το 2013. Είναι φτιαγμένο από ανοξείδωτο χάλυβα σε διαγώνια κλήση, με ράβδους να το στηρίζουν. Στο μικρότερης κλίμακας έργο στην Helexpo, αλλά και στην πρώτη εκδοχή της Βενετίας, από τις ράβδους έβγαινε νερό, το οποίο λειτουργούσε ως βροχή που έδινε κίνηση στις ομπρέλες. Όταν μεταφέρθηκε στην παραλία δεν κρατήθηκε η χρήση του ως σιντριβάνι. Κατασκευάστηκε μια ξύλινη εξέδρα στην βάση του και έγινε εκ νέου τοποθέτηση του φωτισμού, έτσι που σήμερα είναι εύκολα προσβάσιμο και στέκονται σε αυτό εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά.
Το φως που επιλέχθηκε εξ αρχής και σε συνεννόηση με τον γλύπτη ήταν φυσικά το υπόλευκο. Σε όλες τις εκδοχές του έργου.
Η σημερινή εκδοχή της πολύχρωμης αυτής εμφάνισης θυμίζει Λας Βέγκας ή Ντουμπάι και αδυνατίζει το νόημα των ημερών που έχει νόημα να φωτίζονται τα μνημεία με άλλα χρώματα.
Τα σχόλια στα social ήρθαν βροχή:
H Δωροθέα Κοντελετζίδου, ιστορικός της Τέχνης έγραψε:
