ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ για τη μικρή από το Κερατσίνι

Λέξεις: Μάκης Διάκος

Δέκα μέρες περάσανε χωρίς την μικρή από το Κερατσίνι που σφηνώθηκε στην αυτόματη γκαραζόπορτα μιας βιομηχανίας. Δέκα μέρες και η είδηση τρέχει με το σταγονόμετρο. Δέκα μέρες και δεν μάθαμε το όνομα της μικρής, αν κηδεύτηκε και από ποιους, δεν μάθαμε τίποτα για την βιομηχανία στην οποία συνέβη το δυστύχημα, για τους υπαλλήλους της που αδιαφόρησαν εγκληματικά, για την ιατροδικαστική έκθεση, για ανακρίσεις, για συλλήψεις κλπ.

Μόνο σκιές βλέπουμε στο βίντεο που κυκλοφορούσε μέχρι χθες ως παράνομο υλικό αφού αρχικά κανένα πετσωμένο κανάλι και ειδησεογραφικό μέσον δεν το έπαιξε. Το βίντεο με την καταγραφή του θανάτου έκανε, λένε, τη γύρα στα πετσωμένα κανάλια αλλά αρνήθηκαν να το παίξουν (σαν είδηση με ντοκουμέντα) καθώς η βιομηχανία στην οποία ανήκουν οι αποθήκες είναι γνωστή και πετσώνει κι αυτή με τη σειρά της τα ήδη πετσωμένα κανάλια με διαφημίσεις. Απλά στα «ανεξάρτητα» Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όποιος πληρώνει – πετσώνει, έχει μαζί του και την αρχισυνταξία των ειδήσεων, τις κριτικές, τα γκάλοπ ενίοτε για να μην ξεχνιόμαστε από το μεγάλο κάδρο. Και μας έμειναν σαν εικόνα οι άθλιες σκιές που περιφέρονται πέριξ της μικρής από το Κερατσίνι.

Με φακούς, με προβολείς από τα τάχιστα απομακρυσμένα αυτοκίνητα, με νταλικέρηδες που στρέφουν αλλού το βλέμμα, εκεί που τους προστάζει το αφεντικό ώστε να μην δουν εκεί που τους προστάζει το είδος τους, αυτό το λαμπρό είδος που ούτε μια στιγμή δεν τίμησαν στη ζωή τους, το ανθρώπινο είδος που το εκφυλίζουμε καθημερινά με την πρώτη ευκαιρία. Ακολουθούν σύντομες αναφορές των περιφερόμενων σκιών από τα κινητά τηλεφωνά κατόπιν εντελλόμενης -από που άραγε – αυτοψίας αλλά και συνάμα πραγματογνωμοσύνης δια ελαφριού λακτίσματος της μικρής από το Κερατσίνι για να διαπιστώσουν την κατάσταση της.

Ξέρω τι παίζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Πέτσωμα για πάγωμά της είδησης, πέτσωμα για κλείσιμο στομάτων, για να κερδηθεί χρόνος, απειλές για απώλεια εργασίας, εκβιασμούς παραγόντων, πλησίασμα συγγενών της μικρής από το Κερατσίνι από επιφανείς δικηγόρους πέραν πάσης υποψίας, και εντάξει μωρέ, κρυφτείτε λίγο μέχρι να ξεχαστεί το θέμα και πάλι εδώ θα τα λέμε. Οι ευθύνες και η ντροπή αγγίζουν πρώτα τους προσφιλείς μας εργαζομένους εκεί, εκείνες τις άθλιες περιφερόμενες σκιές, αγγίζουν τους διευθύνοντες κλπ. μανατζαρέους που εκτός από μετρήσιμες ποσότητες και καμπύλες απόδοσης κι απόκλισης ετήσιου πλάνου αποδείχθηκε πως δεν νιώθουν να χειριστούν τον αρχικώς τραυματισμό μιας μικρής από το Κερατσίνι στον χώρο εργασιακής ευθύνης τους και η ανικανότητα τους αυτή πιθανότατα οδήγησε στον θάνατο αλλά στις ολέθριες ελπίζω συνέπειες γι’ αυτούς.

Αγγίζουν τα αφεντικά τους που στο άκουσμα του τραγικού συμβάντος αντί να κινήσουν γη και ουρανό να σώσουν την μικρή από το Κερατσίνι, αντάλλασσαν πληροφορίες μεταξύ τους κερδίζοντας τον πολύτιμο διαχειριστικό χρόνο, αυτόν τον ζωτικό χρόνο που έχανε στιγμή τη στιγμή η μικρή από το Κερατσίνι. Τέλος ακούστηκε – και το πιστεύω γιατί ξέρω πολύ καλά που ζω, πως τα πετσωμένα αρνήθηκαν να παίξουν την είδηση γιατί η βιομηχανία που εμπλέκεται στο δυστύχημα είναι μεγάλος διαφημιζόμενος πελάτης τους. Κι βλέπω κι εκεί τους ίδιου άθλιους κι επίορκους εργαζόμενους και μανατζαρέους. Λυπάμαι για το είδος!

*Η ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ όταν ακούγεται σαν κραυγή έτσι γράφεται