Η δημοτική αγορά Ξάνθης ως τοπώνυμο και μουσείο

Γύρω από την κεντρική πλατεία της Ξάνθης με το επιβλητικό ρολόι, χώρος όπου λάμβανε χώρα το εβδομαδιαίο Σαββατιάτικο παζάρι που μάζευε πλήθος κόσμου ξεκίνησε η ανέγερση της Δημοτικής Αγοράς. Λέγεται πως η ιδέα για την κατασκευή της ανήκει στον Βενιζέλο.

Οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν στις 13 Ιουνίου 1939 και θεμελιώθηκε από τον ίδιο τον Βενιζέλο επί δημαρχίας του Πυγμαλίωνος Χρηστίδη.

Άνοιξε τις πύλες του το καλοκαίρι του 1940 αλλά πολύ σύντομα έκλεισε αφού επιτάχθηκε από τα Βουλγαρικά Στρατεύματα που κατέλαβαν την πόλη και χρησιμοποιήθηκε σαν το Κομιτάτο της Κατοχικής Διοίκησης. Ξαναλειτούργησε το 1944 για να στεγάσει όλα τα κρεοπωλεία της πόλης.

Αργότερα στεγάστηκαν εντός του και ιχθυοπωλεία Όπως αναφέρει στο λεύκωμα παλιών φωτογραφιών της Ξάνθης ο Θωμάς Εξάρχου «στοίχισε 9.000.000 δραχμές της εποχής εκείνης». Για να δώσει, μάλιστα, μια αναλογία του υψηλού κόστους με τιμές της εποχής, σημειώνει: «Μισθός γραφέως 1.600 δρχ, ψωμί 10 δρχ η οκά, μεροκάματο καπνεργάτη 97 δρχ, καπνεργάτριας 57 δρχ. Χρυσή λίρα Αγγλίας 1.168 δρχ, ανώτατη τιμή καπνού 138 δρχ η οκά».

Μια πρωτοποριακή κατασκευή για την εποχή με τελευταία μεγάλη ανακαίνιση αυτή του 1998 την οποία εγκαινίασε ο τότε υπουργούς ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ Κώστας Λαλιώτης.

Σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί ως κεντρική αγορά στα πρότυπα άλλων πόλεων και χωρών και στεγάζει κρεοπωλεία, ιχθυοπωλεία και μανάβικα καθώς και καφενείο.

Στην κεντρική στοά, στους τοίχους περιμετρικά του κτηρίου μπορεί κανείς να δει φωτογραφίες και να ενημερωθεί για την ιστορία της.

Η επιμέλεια του φωτογραφικού υλικού και της έκθεσης ανήκει στον Γεώργιο Μπατζακίδη πρόεδρο του Σωματείου Κρεπολών του Νομού Ξάνθης.

Μέσα από τις εικόνες παρουσιάζεται η καθημερινότητα της αγοράς σε διάφορες χρονικές περιόδους, οι αλλαγές στον τρόπο εργασίας. Με την αλλαγή κάθε εποχής αλλάζουν οι ενδυματολογικές συνήθειες, οι παρέες και οι άνθρωποι.

Μέσα από την έκθεση παρουσιάζονται γνωστά πρόσωπα της αγοράς, καθημερινές συνήθειες, άνθρωποι εν ώρα εργασίας αλλά και διαλείμματος, οι παρέες ανθρώπων που μπορεί να έχουν δουλέψει μια ολόκληρη ζωή ο ένας δίπλα στον άλλων καθώς και περίεργες ανέκδοτες ιστορίες και διηγήσεις όπως αυτή της λευκής Βουβάλας που απεικονίζεται σε μια μεγάλη φωτογραφία και σύμφωνα με την ιστορία έφτασε στα σφαγεία της Ξάνθης το 1956 αλλά ο Νομοκτηνίατρος απαγόρευσε την σφαγή της ως σπάνιο είδος και την έστειλε στην Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκη για αναπαραγωγή.

Η φωτογραφική αποτύπωση της καθημερινότητας του κτηρίου της Δημοτικής Αγοράς αποτελεί μια ωραία ιδέα για το πώς μπορεί κανείς να μάθει την ιστορία του χώρου στον οποίο μπορεί να κινείται καθημερινά είτε ως εργαζόμενος είτε ως περαστικός, είτε για να αγοράσει τα είδη πρώτης ανάγκης για το σπίτι.

Εν αναμονή της ανακαίνισης και της δικής μας αγοράς Μοδιάνο, μια έκθεση με φωτογραφίες γύρω από την ιστορία της θα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα.

Δείτε επίσης…