Η διπλή ψήφος αποδοκιμασίας

Σε αναμονή της ανακοίνωσης του νέου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μπορούμε να μιλήσουν για συγκεκριμένα συμπεράσματα που προκύπτουν απ΄αυτήν την εκλογική μάχη. Το ρεκόρ συμμετοχής αφορά ουσιαστικά μία διπλή εμφατική ψήφο αποδοκιμασίας. 72.440.615 ψήφους έχουν λάβει οι Δημοκρατικοί κι ο Τζο Μπάιντεν, 68.894.239 οι Ρεπουμπικάνοι και ο Ντόναλντ Τραμπ. Οι πρώτοι επιθυμούν μία “επιστροφή” στη δική τους κανονικότητα, οι δεύτεροι είναι αποφασισμένοι να μη γυρίσουν πίσω με κάθε κόστος. Μία ξεκάθαρη τιμωρητική αντίδραση από τους ψηφοφόρους των δύο πλευρών.

Οι δημοσκόποι προέβλεπαν μία άνετη νίκη του δημοκρατικού υποψηφίου. Το ξημέρωμα της Τετάρτης στην Ευρώπη βρήκε τον Τραμπ να προηγείται θεωρητικά, ωστόσο η ρελάνς του Μπάιντεν κι οι διαφαινόμενες νίκες σε Αριζόνα, Μί(τ)σιγκαν και Γουισκόνσιν τον φέρνουν μόλις έξι εκλέκτορες μακριά από την Προεδρία. Η Νεβάδα των έξι (του αρκεί) φαίνεται πως γέρνει προς το μέρος του, ενώ με αξιώσεις περιμένει να επικρατήσει μέσω επιστολικών ψήφων σε τουλάχιστον μία από Βόρεια Καρολίνα, Τζώρτζια ή Πενσυλβάνια. Ο απερχόμενος κατά τα φαινόμενα Τραμπ θα αμφισβητήσει το αποτέλεσμα κι εκεί πολύ σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει η αντίδραση του ρεπουμπλικανικού κόμματος.

Το ΤΙΝΑ (There is no alternative) γέννησε σταδιακά τον “τραμπισμό”. Αρκετά κοινωνικά στρώματα ως διαμαρτυρία στρέφονται στο διαφορετικό. Πηγαίνουν σε μία ακραία επιλογή. Η πανδημία του λαϊκισμού όχι απλά έμεινε ζωντανή, αλλά τα ποσοστά σε καθαρούς αριθμούς του συντηρητικού υποψηφίου αυξήθηκαν. Όλα αυτά σε μία χώρα που μετράει 230.000 νεκρούς από τον κορονοϊό. Οι αδύναμοι αναζητούν σανίδα σωτηρίας και μετά την απόσυρση διεκδίκησης του χρίσματος των Δημοκρατικών από τον Μπέρνι Σάντερς βρέθηκαν στο κενό. Όπως όμως τονίζει η Ναόμι Κλάιν είναι αναγκαίο να διεκδικήσουν το καλύτερο σε ένα πλαίσιο με τον Μπάιντεν Πρόεδρο.

Συνολικά η κοινωνική αλληλεγγύη και διάφορα νομοθετήματα που την προωθούν συρρικνώνεται. Ο Τραμπ κράτησε ζωντανή την οικονομία και έδωσε τα πάντα για το δόγμα, “Αμερική μεγάλη ξανά”. Ο εκπρόσωπος των Δημοκρατικών από την άλλη είναι γεγονός πως δεν εμπνέει. Είναι μία κεντρώα λύση, είναι μία μέση λύση για να περάσουμε σε μία μεταβατική τετραετία. Η ουσία όμως της υπόθεσης δεν αλλάζει. Βρέθηκαν τόσοι πολλοί στην κάλπη κυρίως για να αποδοκιμάσουν. Οι μεν τον “δημαγωγό” Τραμπ, οι δε τον παλιό κατεστημένο που θεωρούν πως οδήγησε στην κρίση του 2008 κι όχι μόνο.

Η Ευρώπη παρακολουθεί με ανάμεικτα συναισθήματα. Η Ελλάδα περιμένει με αγωνία τις εξελίξεις. Ο Μπάιντεν έχει τοποθετηθεί δημόσια και τόνισε πως θα βάλει φρένο στον ανεξέλεγκτο Ταγίπ Ερντογάν. Όλα αυτά όμως είναι λόγια κι ενδεχομένως προεκλογικές εξαγγελίες. Μετράει τι θα συμβεί στην πράξη από τη στιγμή που θα γίνει η μετάβαση, αν αυτή επιβεβαιωθεί από τα αποτελέσματα. Η ψήφος αποδοκιμασίας δεν είναι φαινόμενο μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες βεβαίως. Φαίνεται πως αυτή η ψήφος αντίδρασης ήρθε παγκόσμια για να μείνει.

Οι επόμενες εκλογικές μάχες θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν υπάρχουν πολιτικοί και κινήματα να εμπνεύσουν. Περνάμε σε μία εποχή έντονης αμφισβήτησης σε όλα τα επίπεδα. Επικίνδυνα μονοπάτια με την κατάσταση να δείχνει ικανή να εκτραχυνθεί εν μέσω υγειονομικής κρίσης πέραν της οικονομικής που έχει διαλύσει τις ζωές μας την τελευταία δεκαετία. Το αύριο αποτελεί σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Η αβεβαιότητα κυριαρχεί, οι αμφιβολίες ολοένα και πληθαίνουν κι εμείς πρέπει να κρατήσουν τη λογική καθαρή και το αίμα κρύο στις αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε.