Eκείνες οι σπάνιες στιγμές κυβερνητικής ειλικρίνειας

Εικόνα: Τάσος Τοκμακίδης

H επίσημη πολιτική, αυτή που γίνεται στα γραφεία, στις αίθουσες, πίσω από τις κλειστές πόρτες, βασίζεται εν μέρει σε μία τελετουργία.

Φανταστείτε, λοιπόν, ότι κάθεστε στην αίθουσα των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου, του ανώτατου σχεδιαστικού και εκτελεστικού οργάνου του Κράτους μας.

Μπαίνει μέσα ο Πρωθυπουργός. Αναγγέλλει τις θέσεις της κυβέρνησης, με τους Υπουργούς του.

Φυσικά, είναι ο ίδιος που αποφασίζει και διατάζει, αυτός με τους έμπιστους του συμβούλους.

Οι Υπουργοί μπορούν να φύγουν και να κάνουν του κεφαλιού τους την αμέσως επόμενη στιγμή, επιλέγοντας κάτι ανάμεσα στην αδράνεια, τα τηλεοπτικά πάνελ και τις χειραψίες, ή την πραγματική δουλειά, αλλά πρέπει πριν φύγουν να κάνουν ότι τον ακούν.

Έπειτα διαβιβάζονται οι αποφάσεις στους βουλευτές του κόμματος, στα φιλικά προσκείμενα μέσα ενημέρωσης, στους ενδιαφερόμενους. Είστε τώρα στην αίθουσα της Βουλής, ή της εφημερίδας, που επιτελάρχες και κομματικοί, γνωστικοί και φίλοι λαμβάνουν ένα non-paper.

Εκεί οι αποφάσεις θα αιτιολογηθούν και θα αποφασιστεί ο τρόπος να ωραιοποιούνται. Πρέπει πρώτα, δηλαδή, πριν υλοποιηθούνε, να θολώσουν λίγο τους λόγους για τους οποίους επιλέχτηκαν – χάρες σε επιχειρηματίες, φιλικές οργανώσεις, συμφέροντα – και να αποκτήσουν σιγά σιγά μία άλλη μορφή. Μετά από αυτή τη διαδικασία της μύησης οι πολιτικές κρύβουν την προέλευση τους, και έχουν μόνο ένα σκοπό – την «εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος».

Στο εν τω μεταξύ, πένες έγραψαν, σάλιο καταναλώθηκε και ιδέες. Βρέθηκαν χορηγοί, έγιναν συμπόσια, συνέδρια, φόρα, εκδηλώσεις, εκθέσεις. Τοποθετήθηκαν για την ανάγκη της χ ή της ψ «μεταρρύθμισης» εμπειρογνώμονες, βουλευτές, σύμβουλοι, χρήστες του twitter.

Αφού περάσει από τους κόλακες, τους χειροκροτητές, στους οπαδούς και τους αντιπάλους, η πολιτική μπορεί και να μην υλοποιηθεί. Θα απομείνει όμως για πάντα η γλυκιά εκείνη αίσθηση ότι όλα ήταν προγραμματισμένα. Ότι ο ηγέτης, είδε και φρόντισε. Ότι με μία πανουργία ενός τελετουργικού ωραιοποίησής των αποφάσεων Του, το πρόβλημα είχε εντοπιστεί και ότι έχουν προγραμματιστεί τα πάντα ορθολογικά, επιστημονικά, σωστά για να το αντιμετωπίσουμε.

Αυτή η τελετουργία.

Πως, έχοντας την στο μυαλό μας, να εξηγήσουμε την από τις 22 Δεκεμβρίου 2021 δήλωση στο twitter του κ. Κύρτσου, ευρωβουλευτή της ΝΔ, για την απολιγνιτοποίηση; Μία διαδικασία που ξεκίνησε κατά τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη εδώ και 5 έτη; Μία ακόμα μεγάλη «εθνική» προσπάθεια που φέρνει σε πέρας η πρώτη τόσο σωστά και επιτελικά οργανωμένη κυβέρνηση;

Τεράστια η οικονομική ζημιά από την πρόωρη απολιγνιτοποίηση και την έμφαση στο φυσικό αέριο που σπάει ρεκόρ ακρίβειας. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β για να βγούμε από το αδιέξοδο.

— Γιώργος Κύρτσος (@GiorgosKyrtsos) December 22, 2021

Ο κ. Κύρτσος, όπως και οι περισσότεροι ευρωβουλευτές ανά τα χρόνια, έχει άλλες προσλήψεις της εγχώριας πολιτικής ζωής. Όχι ότι «εξευρωπαΐστηκε», αν με αυτό εννοούμε ως συνήθως μία διαδικασία που μας φέρνει εμάς τους βαρβάρους σε επαφή με τον υψηλό πολιτισμό των Δυτικών. Αλλά ότι από τη θέση του στις Βρυξέλλες μαζί με εκπροσώπους από άλλες χώρες έχει μικρότερο συμφέρον να γίνει μέρος της τελετουργίας. Όντας εκτεθειμένος ο ίδιος σε διεθνείς κριτικές που η εγχώρια μηχανή ενημέρωσης δεν ενστερνίζεται για το καλό του ηγέτη μας.

Τι μας είπε ο κ. Κύρτσος, για να πάμε και στην ουσία του ζητήματος; Ότι η διαδικασία απολιγνιτοποίησης, αυτή που στοίχισε το 50%-70% ΑΕΠ σε περιοχές όπως η Φλώρινα ή η Κοζάνη, Ευρωπαίες πρωταθλήτριες ήδη από το 2011 στην ανεργία και στη μετανάστευση των κατοίκων τους προς άλλους τόπους, δεν είχε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει να μην γίνεται στη βάση κάποιου σοβαρού σχεδίου.

Όλα γίνονται σαν να λέμε στα κανάλια ότι χρειαζόμαστε μία οικονομία λιγότερων ρίπων (η ωραιοποίηση), υπογράφοντας συμβάσεις και συμφωνίες στις παρυφές των Υπουργείων με τις ίδιες και τις ίδιες εταιρίες, των ίδιων και των ίδιων επιχειρηματιών, που θα κάνουν δήθεν μεγάλες και καινοτόμες επενδύσεις, στο νέο λαμπρό μέλλον που όμως εδώ και τόσα χρόνια… αναμένεται.

Για να το ξεκαθαρίσουμε τότε, όχι ότι δεν συστήθηκαν επιτροπές, ότι δεν ψηφίστηκαν νόμοι, δεν έγιναν μεγαλόσχημες δηλώσεις, δεν διοργανώθηκαν εκδηλώσεις. Αυτά έγιναν και με το παραπάνω. Task forces, συναντήσεις με επιχειρηματίες, άντληση ευρωπαϊκών κεφαλαίων.

Ρεπορτάζ και οδοιπορικά για την περιοχή. Το plan A. Αυτό που δεν υπήρξε από την αρχή όμως ήταν το πιο βασικό… Ένα ολιστικό σχέδιο…

Ένα σχέδιο στο οποίο θα μπορούσαν να συμφωνήσουν από κοινού οι βασικοί πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί φορείς, οι κοινωνικές δυνάμεις, έγκαιρα, και που θα έθετε ως προτεραιότητα του όχι μόνο την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας, αλλά κυρίως το αύριο αυτών των περιοχών του λιγνίτη.

Δεν ξέρω αν βρεθήκατε λοιπόν σε μία περιοχή που βρίσκεται συστηματικά και διαρκώς στη μόνιμη κοινωνική και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Είμαστε μόλις μία ώρα μακριά από αυτήν, ο δρόμος καινούργιος, και κατά τα άλλα η Δυτική Μακεδονία είναι μες στα κάλλη για μία βόλτα (οι Πρέσπες, η πόλη της Φλώρινας, το Αμύνταιο, τα ορεινά χωριά της Κοζάνης και των Γρεβενών, η Καστοριά).

Δεν ξέρω επίσης αν συναντήσατε ποτέ πολιτικούς που να μιλάνε ειλικρινά, εκεί που βρεθήκατε. Όταν αυτοί μιλάνε ειλικρινά, δεν κομπάζουν ότι τα έκαναν όλα καλά από το πρωινό του Σκαϊ, ή όταν αναγγέλλουν ευχάριστα νέα μέτρα για να εισπράττουν τις επευφημίες. Το να μιλάς ειλικρινά είναι μία σπάνια αρετή η οποία συνδυάζει δύο πράγματα για τα οποία δεν διακρίνεται η πολιτική μας κουλτούρα.

Μιλάω ειλικρινά σημαίνει ακούω, επειδή κατά βάθος η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την ωραιοποίηση και την υπερπαραγωγή «επισκέψεων» και «δελτίων τύπου» αλλά με την πραγματική επικοινωνία. Ακούω τις εμπειρίες των ανθρώπων που ζουν σε μία ορισμένη συνθήκη – ο τόπος τους 10 χρόνια μαραζώνει, τα εργοστάσια έκλεισαν, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο –

Και αφού έχουν επικοινωνηθεί οι θέσεις, οι κοινωνικές εμπειρίες, τα προβλήματα της κοινότητας, ειλικρίνεια σημαίνει επαγρύπνηση, ταπεινότητα, συνέπεια. Το τελευταίο που θέλει να βλέπει ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τη δημόσια ζωή μακριά από τις κομματικές ή άλλες του ιδιότητες είναι κάποιον που καμώνεται ολημερίς ότι έχει μεριμνήσει για τα πάντα, ενώ γύρω του όλα πάνε, εδώ και πολύ καιρό, κατά διαόλου.

Ας ελπίσουμε λοιπόν κάτι για το νέο έτος. Ότι αυτό θα μας βρει, στη Δ. Μακεδονία, στην Κεντρική, παντού, να μιλάμε μεταξύ μας λίγο περισσότερο ειλικρινά, να είμαστε λίγο περισσότερο ταπεινοί… Άλλωστε, που και που είναι λυτρωτικό να λες την αλήθεια. Που και που είναι καλό να λες ότι δεν τα έχεις πάει καθόλου καλά. Δίνει την ευκαιρία να διορθώσεις πράγματα, ακόμα και αν είναι πια αργά.

Δείτε επίσης…