Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Να είστε εκείνοι που γουστάρετε

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Parallaxi.

Parallaxi
ελεωνόρα-ζουγανέλη-να-είστε-εκείνοι-π-789088
Parallaxi

Επιμέλεια συνέντευξης: Μυρτώ Τούλα, Νίκος Γκάγιας

Μία κουβέντα εφ όλης της ύλης με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μία από τις αγαπημένες μας ερμηνεύτριες της γενιάς της, εκείνη που ερωτευτήκαμε με τα τραγούδια της, διώξαμε με το ”Τα λέμε” όλους εκείνους που μας πλήγωσαν και την απολαύσαμε αμέτρητες φορές στα live, τα οποία και την κάνουν να λάμπει μέχρι σήμερα.

Μας καλημέρισε με το πιο ζεστό της χαμόγελο, φιλική, γεμάτη ενέργεια και μιλήσαμε για όλα εκείνα που έζησε στην διάρκεια της καραντίνας, τις στιγμές που σημάδεψαν την μουσική της πορεία και το μέλλον που σύντομα θα θαυμάσουμε. Εκτός σκηνής η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είναι επίσης ένας ωραίος άνθρωπος.

”Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα έχω αποσυντονιστεί με όλες αυτές τις αλλαγές, έχω ξεχάσει το τι κάνω στην κανονική μου ζωή. Γενικώς φροντίζω να είμαι ενεργή, να γεμίζω την ημέρα μου, να κάνω πράγματα, που δεν αφορούν μόνο το τραγούδι. Η καθημερινότητα μου αποτελείται από διάφορες πτυχές και χρώματα. Τώρα, είναι μία περίοδος που δίνω λίγο χάρητι στον εαυτό μου γιατί είναι καλοκαίρι και ευελπιστώ ότι θα βρω την δύναμη, ανεξαρτήτως τι θα γίνει, αν θα ξανά κλειστούμε ή θα είμαστε ελεύθεροι, θέλω να βάλω ένα πρόγραμμα που θα με κρατάει σε εγρήγορση.

Όσον αφορά την σκηνή όλα τα στοιχεία μου μεγαλώνουν μέσα μου αλλά έχουν ισορροπία και ενισχύουν την πίστη μου σε κάποια πράγματα. Όταν όμως απέχω από αυτήν, γίνομαι λίγο πιο ντροπαλή, είμαι πιο διακριτική, δεν είμαι τόσο πειραχτήρι. Ας πούμε στη σκηνή μπορεί να πειράξω κάποιον ή να του κάνω χιούμορ καυστικό, το οποίο δεν περνάει από το μυαλό μου ότι μπορεί και να το παρεξηγήσει γιατί αισθάνομαι πως εκείνη την ώρα η πρόθεση μου είναι ολοφάνερη. Ενώ στην έξω ζωή επειδή δεν ξέρω πως θα πετύχω τον κάθε άνθρωπο είμαι λίγο πιο διακριτική.”

Μετά από έναν χρόνο αδράνειας, ξεκίνησε πάλι τις live εμφανίσεις της, στην πρώτη της συναυλία αισθανόταν αγχωμένη, σαν να ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησε. Αλλά όπως μας είπε το live κύλησε μαγικά.

”Πολλές φορές έχουμε την τύχη και το μεγάλο δώρο κάποια πράγματα να μας συμβαίνουν, αν έχουμε δουλέψει, ιδανικά και όμορφα. Εμένα το πρώτο μου live έγινε μαγικά, σαν να είχα μία δύναμη που με κινητοποιούσε. Ακόμα δεν έχω κατανοήσει ακριβώς τα πράγματα. Χάρηκα πολύ που βρέθηκα στη σκηνή και αυτή η χαρά είναι που με κινητοποιήσε και δεν επέτρεψε στο άγχος να με παρασύρει. Είναι ωραίο αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν σε ροή. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, όμως για εμάς είναι μία στιγμή μεγάλης έκθεσης.”

Ο νέος της δίσκος δεν υπήρχε σαν σκέψη, η φάση της ζωής της, η μουσική της πορεία δεν εξηγεί όπως είπε η ίδια τον λόγο που βγάζει διασκευές. Ωστόσο ήταν μία σπίθα κινητοποίησης επειδή εκείνη και η ομάδα της βίωσαν μία περίοδο απραγίας.

”Ίσως ο κόσμος να περίμενε να βγάλω ένα πρωτότυπο νέο υλικό, το οποίο φυσικά προετοιμάζεται. Όμως όπως ακριβώς οι αθλητές χρειάζονται προπόνηση, έτσι κι εμείς. Δεν γίνεται ξαφνικά να σου πουν “πήγαινε τραγούδα” και εσύ να είσαι όπως το είχες αφήσει γιατί είναι και αυτό ένας μυς που χρειάζεται εκπαίδευση. Τα μαθήματα μας κρατάνε σε μία φόρμα, αλλά όπως και να το κάνεις είναι αλλιώς από το να χρειαστεί να τραγουδήσεις.

 Οπότε βρεθήκαμε με την μπάντα σε ένα στούντιο που αγαπάμε πολύ. Αρχίσαμε να παίζουμε και τα παιδιά πρότειναν να τα γράψουμε. Έτσι και έγινε. Στη συνέχεια μίλησα με την εταιρεία μου και καταλήξαμε στο να κυκλοφορήσει το ψηφιακό άλμπουμ, “Πάρτο αλλιώς”. Εγώ δεν σας κρύβω πως αυτές τις ψηφιακές κυκλοφορίες δεν τις έχω καταλάβει καλά και μου λείπει το φυσικό προϊόν. Οπότε αγοράζω ακόμα cd και βινύλια και ίσως να είμαι από τις λίγες που ψάχνει για να αγοράσει. Μπορεί να μην έχει καμία σημασία, αλλά αυτό είναι στο δικό μου κεφάλι. Θεώρησα πως επειδή αυτή η δουλειά δεν είναι κάτι πρωτότυπο, καλώς έχει να κυκλοφορήσει ψηφιακά.”

Κάποια από αυτά τα τραγούδια του νέου της δίσκου ήθελε να τα συμπεριλάβει σε live της παλαιότερα. Κάποιο άλλο υλικό υπήρχε γιατί κάποιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί διεξάγουν βραδιές που παρουσιάζουν τραγούδια καλλιτεχνών και κάποιες διασκευές αυτών. Κάποια τραγούδια τα θυμηθήκανε εκείνη την ώρα με την μπάντα της και είπανε “ας τα παίξουμε,” τους άρεσαν κι έτσι βγήκε ο δίσκος. Το ”Πάρτο Αλλιώς” το περιγράφει ως μία ευχάριστη διαδικασία, αφού η επιλογή των τραγουδιών έγινε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Τα περισσότερα κινούνται στα 90s που τότε η Ελεωνόρα ξεκίνησε να ανακαλύπτει τα πρώτα της μουσικά γούστα, ανεπηρέαστη από τους γονείς της και έτσι εντόπισε και σημάδεψε τα συγκεκριμένα τραγούδια εκείνης της ανέμελης και αφελής περιόδου.

”Είμαι ένας άνθρωπος έντονα ενεργός όλα αυτά τα χρόνια. Καλώς ή κακώς αυτά τα χρόνια ήταν σκληρά. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω πάρα πολλές φορές – η οικονομική κρίση, η αλλαγή της δισκογραφίας μετά, η πανδημία τώρα. Στην αρχή κάθε τρία χρόνια είχα ραγδαίες αλλαγές, τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε κάθε μέρα. Είναι μία έντονη περίοδος για μένα. Πιστεύω πάρα πολύ ότι οι άνθρωποι που καταφέρνουν και αντέχουν είναι πολύ δυνατοί γιατί πραγματικά είναι δύσκολο και χρειάζεται υπομονή και πίστη. Δεν υπάρχει σταθερό στήριγμα, ούτε ψυχολογικό boost. Χρειάζεται όλα να τα κάνεις και να τα πετυχαίνεις μόνος σου, για να τα καταφέρεις πρέπει να βρεις την δύναμη, να την χάνεις και μετά να ξανά βρίσκεις την ελπίδα. Να πέφτεις, να σηκώνεσαι και ξανά από την αρχή.”

Σέβεται πολύ την γενιά της που το παλεύει, είναι ενεργή και βρίσκει τρόπο να υπάρχει και να δίνει το παρών της. Αλλά σέβεται ακόμα περισσότερο, τις γενιές που ακολουθούν, που φαντάζουν ηρωάκια στα μάτια της. Πιστεύει πως είναι δύσκολο να δημιουργήσεις και να διατηρήσεις την δημιουργία σου, για την ίδια θέλει αγώνα και μόχθο καθημερινό.

”Πόσω μάλλον να μην έχεις τίποτα και να είσαι στη φάση που όλα τα ονειρεύεσαι, όλα τα φαντάζεσαι. Οι ορμόνες είναι αλλιώς – σε πιέζουν να ζήσεις, να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες και ό,τι φέρνει η ζωή και να μην υπάρχει περιβάλλον ευνοϊκό για το όνειρο σου. Εύχομαι τα παιδιά και όλοι γύρω τους να είναι υποστηρικτικοί και να βρουν να λάμψουν μέσα σ’ αυτό το θαμπό κοινωνικό πλαίσιο αυτής της εποχής. Το τραγούδι και η ενασχόληση μου με αυτό είναι η πιο σοφή απόφαση που πήρα – μου έχει δώσει απλόχερα πάρα πολλά δώρα. Όμως, ήμουν ξύπνια και σε εγρήγορση να τα δεχτώ και να τα εισπράξω αυτά τα δώρα γιατί πολλές φορές η ζωή σου φέρνει δώρα αλλά δεν είσαι εδώ για να τα λάβεις.”

Μέσα από το τραγούδι έχει μάθει τον εαυτό της. Το τραγούδι έχει υπάρξει μεγάλος δάσκαλος στο μέτρο και στη συνέπεια – γιατί είναι ένας άνθρωπος επιρρεπής, της αρέσει το έξω και είναι και λίγο τεμπέλα κάποιες φορές. Όταν εμφανίζεται το τραγούδι όλα αυτά μπαίνουν σε μία τάξη, που τίποτα άλλο μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να της το προκαλέσει.

”Κακές στιγμές μου αφήνει ο εαυτός μου και η πάλη με την προσωπικότητα μου, το εγώ μου, με τις ανασφάλειες μου, που πάλι ξυπνάνε μέσα από το τραγούδι και γι’ αυτό μπορεί να το συσχετίσω αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι από το ίδιο το τραγούδι. Η μουσική είναι θεραπευτική – έχει τον τρόπο να περνάει σε πολύ μεγάλο βάθος. Στα δικά μου μάτια το τραγούδι περνάει κάπως δύσκολα και πρέπει να το υποστηρίξουμε. Έχει χαρίσει μεγάλες στιγμές σ’ αυτόν τον λαό αμέτρητα χρόνια πριν. Έχουμε κάνει επαναστάσεις, έρωτες, οικογένεια, γλέντια, γάμους και είναι κρίμα να το εγκαταλείψουμε τώρα.”

Θεωρεί πως το κοινό της Θεσσαλονίκης, την αγκαλιάζει και την υποστηρίζει. Είναι πιο εκδηλωτικό απέναντι της σε σχέση με της Αθήνας. Τους Θεσσαλονικείς τους χαρακτήρισε αυθόρμητους λέγοντας πως αν αγαπήσουν αυτό που βλέπουν το εκδηλώνουν. Στις συναυλίες της η Ελεωνόρα επιλέγει να κινείται ανάμεσα στον κόσμο, όσες φορές και αν την απολαύσαμε ζωντανά στο τραγούδι ”Μετακόμιση Τώρα” κατέβηκε από την σκηνή και έκανε βόλτες ανάμεσα στους όρθιους και καθιστούς θεατές. Έχει να θυμάται όμορφες στιγμές από τις περιοδείες της, η μπάντα για εκείνη σε τόσο μεγάλες χρονικές περιόδους, που αφορούν τις περιοδείες της είναι ακριβώς σαν την οικογένεια. Παρομοίασε αυτήν την περίοδο σαν σχολική εκδρομή, στην οποία η κούραση καλύπτεται από την ωραία διάθεση. Όπως είπε πάνω στην σκηνή έχουν ειπωθεί πολύ όμορφα πράγματα τα οποία τα καταλαβαίνει μόνο εκείνη και η μπάντα της.

”Όταν ξεκίνησα να τραγουδώ, στα πρώτα μου μουσικά βήματα, σε πιο μικρά μαγαζιά είχα άμεση επαφή με το κοινό μου, στην αρχή των συναυλιών ένοιωσα την ανάγκη να βρίσκομαι κοντά στον κόσμο. Σκεπτόμουν πως κάποιοι που κάθονται πολύ πάνω στα θέατρα είναι πολύ μακριά μου, ενώ άλλοι έχουν την ευκαιρία να είναι μπροστά στη σκηνή και να χορέψουν μαζί μου, έτσι το πήρα ως προσωπική μου αδικία και ξεκίνησα να περπατώ ανάμεσα στον κόσμο. Μου άρεσε, νοιώθω μεγάλη ασφάλεια ανάμεσα στο κοινό μου, παίρνω τρομερή ενέργεια και δύναμη. Και αυτός είναι ο λόγος που το συνέχισα και το κάνω ακόμα. Φέτος αυτή η επαφή θα μου λείψει, αλλά θα προσαρμωστώ και ελπίζω όλο αυτό να τελειώσει κάποια στιγμή και να ξανανταμώσουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο.”

Η ίδια θεωρεί πως η επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα είναι εκείνη που αφήσαμε δύο χρόνια πριν. Προς το παρόν απολαμβάνει το γεγονός του ότι της δίνεται η ευκαιρία να ξαναχτίσει την διαζώσης επαφή της με τον κόσμο, έτσι βρίσκει πάλι τα πατήματα της και θυμάται αυτό που αγαπά να κάνει και όπως λέει η Ελεωνόρα όλα τα άλλα κάποια στιγμή θα έρθουν.

”Μετά από τέτοιο χαστούκι ωστόσο, αν η καθημερινότητα μας επιστρέψει στην ίδια κανονικότητα σημαίνει πως δεν κατανοήσαμε τί ακριβώς συνέβη και δεν πήραμε κανένα μάθημα από αυτό. Εύχομαι και ελπίζω πως η πανδημία να οδηγήσει σε μία πιο ποιοτική και ουσιαστική ζωή. Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως όλα γύρω μας θα γίνουν ίδια με εκείνα που αφήσαμε πίσω, δεν το αποδέχομαι και δεν το κατανοώ. Θέλουμε χρόνο οι άνθρωποι για να καταλάβουμε πλήρως τις επιπτώσεις της πανδημίας στους ίδιους μας τους εαυτούς. Ελπίζω όμως να βρούμε στην λήξη της μία θετική πλευρά.”

Ο στίχος που την εμπνέει αναλλοίωτα εδώ και πολλά χρόνια, είναι από το τραγούδι, ‘Μ’αγαπούσες κι άνθιζε”,  ο ίδιος ο τίτλος του , σε μουσική του Μίνου Μάτσα και στίχους της Ελένης Φωτάκη.  Όλο το τραγούδι, η εικόνες που της φέρνουν στο μυαλό και ο τρόπος που η πρωταγωνίστρια του εξιστορεί την ζωή της, την συγκινεί απίστευτα και πάντα το ίδιο.

”Κάποια χρόνια δεν τραγουδώ τα τραγούδια μου γιατί θέλω να πάρω απόσταση από εκείνα και να τα ξεχάσω και μετέπειτα να τα ξανά ακούσω και να δω αν σημαίνουν το ίδιο ή αν κάτι άλλαξε. Το συγκεκριμένο τραγούδι λόγου χάρην τα τελευταία τρία χρόνια το απέφυγα και τώρα που το ξαναείπα είναι πραγματικά άλλο κομμάτι για εμένα, γιατί είμαι κι εγώ μία άλλη, είμαι αλλιώς και είναι οι στίχοι του που με ξυπνούν και με ζωντανεύουν. Όμως εκείνο που αναγκαστικά θα ξεχωρίσω μέσα είναι το ”’Ελα”. Έχει πάντα μοναδική θέση και υπάρχει επίσης πάντα στα live μου, ποτέ δεν έχω χάσει την επαφή μου μαζί του, σίγουρα επειδή είναι το πρώτο τραγούδι που επικοινωνήθηκε και αγαπήθηκε από τον κόσμο. Έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, είναι το διαβατήριο μου, είναι αυτό που άνοιξε τον μουσικό δρόμο και το αγαπώ ιδιαιτέρως.”

Σε μία κοινωνία που τα αρνητικά σχόλια περί bodyshaming, δεν μπορούν να επαλειφθούν, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη θεωρεί πως κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι εκείνος που αρέσει στον εαυτό του.

”Δεν μου αρέσει να είμαι επικριτική απέναντι στους ανθρώπους ακόμη και αν διαφωνώ κάθετα, με την κριτική και τις απόψεις τους. Ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει σε αυτό τον κόσμο να μάθει από μόνος του. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πέραν της κριτικής, η ίδια η ζωή είναι μεγάλος δάσκαλος, ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι με παρόμοια σκηνικά, άλλοι με πιο μαλακό τρόπο άλλοι με πιο σκληρό. Όλοι θα βρεθούμε απέναντι σε μία τέτοια κατάσταση, θα προβληματιστούμε, θα πληγωθούμε και θα το ξεπεράσουμε. Έχω υποστεί bodyshaming, πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, είμαι κάθετη και απολύτως αρνητική απέναντι του και γι αυτό η συμβουλή μου είναι πως οφείλετε να είστε εκείνοι που γουστάρετε. Το όπως γουστάρετε όμως δεν είναι πάντα όπως μας αρέσει να βλέπουμε τους εαυτούς μας, παίζει μεγάλο ρόλο η υγεία μας και δεν πρέπει να την ξεχνάμε. Το ευτυχές και το ιδανικό είναι να βρίσκουμε εκείνο που πραγματικά έχουμε ανάγκη και ο καθένας να έχει τον σκοπό του και να τον εξελίσσει και κυρίως να είμαστε υγιής και όμορφοι για τους εαυτούς μας.”

Για την ίδια, δεν είναι σε κανένα μέρος του κόσμου εύκολο να είσαι καλλιτέχνης. Η συγκεκριμένη έννοια της λέξης όπως μας είπε χρησιμοποιείται πολλές φορές χωρίς να υπάρχει μέτρο και όριο.

”Όταν είσαι πραγματικός καλλιτέχνης δεν νομίζω πως είναι πουθενά εύκολο να ζήσεις. Είναι κατά βάση περίπλοκο να είσαι φωτεινός και ενεργός, να αφήνεις ουσία καλλιτεχνική και να μπορείς παράλληλα να έχεις μία ποιοτική ζωή με αυτά τα στοιχεία και όλα τα άλλα που καλούμαστε όλοι να αντιμετωπίσουμε. Οπότε έχει μία γενική μία πολυπλοκότητα η ιδιότητα του καλλιτέχνη.”

Το όνειρο της ήταν να κάνει μία συνεργασία με τον Σταμάτη Κραουνάκη, των οποίων οι δρόμοι συναντήθηκαν φέτος και είναι το επόμενο μουσικό της βήμα. Όπως μας είπε θα ήθελε να συνεργαστεί με όλους τους μουσικούς αν είχε την δυνατότητα.

”Θα ήθελα να δουλέψω με όλους τους ανθρώπους της γενιάς μου, έχω κάνει συνεργασίες με αρκετούς εξ αυτών και ήταν πολύ μεγάλη χαρά για εμένα το γεγονός του ότι βρέθηκα με ανθρώπους της φουρνιάς μου και τραγουδήσαμε παρέα. Με ενδιαφέρει πολύ να έρθω σε επαφή με συνθέτες και να έχω μία έντονη σχέση. Ένα από τα μεγάλα μου όνειρα, γιατί λατρεύω τα τραγούδια του κι έχω τραγουδήσει σχεδόν τα πάντα στα live μου είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης με τον οποίο ήρθε η ώρα τελικά να βρεθούμε. Είμαστε σε ένα πολύ όμορφο και μαγικό στάδιο το οποίο ξεπερνά τις προσδοκίες μου και τα παιδικά μου όνειρα, οπότε απολαμβάνω το νέο μου ξεκίνημα με έναν άνθρωπο που έχω εκτιμήσει βαθιά κι έχω θαυμάσει απίστευτα. Χαίρομαι που βρίσκομαι δίπλα του, τον αναγνωρίζω τον μαθαίνω και βρίσκει κι εκείνος όμορφα στοιχεία σε εμένα που δεν τα είχα ανακαλύψει. Είναι μία πηγή δύναμης για εμένα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για τη νέα δισκογραφική μας δουλειά.”

*Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη εμφανίζεται από το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου και κάθε Σάββατο στις 22.00 και Κυριακή στις 20.00 | STAGE LIVE DOWNTOWN (Βασιλέως Ηρακλείου 43) | Τηλ. Κρατήσεων: 2310 231555

Δείτε επίσης: 

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα