Η Ελλάδα του φαίνεσθαι
Το παιχνίδι των εντυπώσεων. Κυρίαρχο και ταυτόχρονα τόσο τρωτό στην εποχή των social media.
Αν απομονώσει κανείς από τη χθεσινή ημέρα 4 εικόνες θα έχει ένα δυνατό δείγμα της δύναμης της εικόνας αλλά και της ανάγκης σε αυτή τη χώρα επιβολής δια της δημοσιότητας.
Η πρώτη εικόνα αφορά την υποδοχή των εμβολίων από το Νίκο Χαρδαλιά. Η εικόνα είναι μοναδική. Σε κανένα μέρος της Ευρώπης ένας υπουργός δεν φωτογραφίζεται πάνω από δυο(!) όλες και όλες κούτες εμβόλια. Παντού το εμβόλιο υποδέχτηκαν υγειονομικοί, γιατροί, νοσοκόμες κλπ και δεν δόθηκε τέτοια προβολή της υποδοχής. Δεν ηροποιήθηκε ένας υπουργός υποδεχόμενος.
Εδώ ζούμε μεγαλεία.
Το βράδυ πάλι δυο προαιώνιες εχθρές της ελληνικής μουσικής σκηνής, που αντάλλαξαν στο παρελθόν υπονοούμενα που έθρεψαν τα εβδομαδιαία λαϊκά περιοδικά για τρεις δεκαετίες συμφιλιώθηκαν μπροστά στον αργό θάνατο της showbiz και έδωσαν ένα σκηνοθετημένο πεταχτό φιλί στο στόμα για να στείλουν το μήνυμα πως πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά τους θάναι. Χριστούγεννα, γιορτή αγάπης…
Το πρωί της ίδιας μέρας ο πρωθυπουργός μοίρασε φαγητό σε συσσίτιο αγάπης. Πάγια τακτική τέτοιες μέρες η επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας η οποία την υπόλοιπη χρονιά περνά στα αζήτητα και κυρίως δεν επιδεικνύεται με κανέναν άλλο ουσιαστικό τρόπο αν δεν υπάρχει κάμερα μπροστά. Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί σκηνοθετούν κάθε βήμα της δημόσιας εικόνας τους και φυσικά αγνοούν την ουσία την οποία ας πούμε δίδαξε τα τελευταία χρόνια ο σπουδαίος πρόεδρος της Ουρουγουάης ο Πέπε.
Τελευταία εικόνα της ημέρας η ποδηλατάδα του δημάρχου Θεσσαλονίκης στην παραλία. Εντελώς συμπτωματικά με τη συνοδεία συνεργείων που απαθανάτισαν κάθε τριάντα μέτρα τις αθλητικές του επιδόσεις. Σε ανέμελες πόζες έδινε το μάθημα στιλ και αθλητικής συμπεριφοράς.
Η δύναμη της εικόνας λοιπόν. Το φαίνεσθαι. Το παιχνίδι των εντυπώσεων. Κυρίαρχο και ταυτόχρονα τόσο τρωτό στην εποχή των social media. Όσο και αν προσπαθείς να χτίσεις ένα προφίλ όταν η εικόνα είναι κενή κάποιος θα βρεθεί να στο τσαλακώσει πανεύκολα.
Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ.1, Ίκαρος
