«Εμείς οι Αρνητές»

Είναι σκληρό να αποδεχθεί κανείς τους αριθμούς της επιστήμης. Γιατί οι αριθμοί λένε την αλήθεια, δεν είναι προϊόν αφήγησης και δεν διέπονται από συναισθηματισμούς. Δεν απαλύνουν την συνείδηση, δεν κατευνάζουν τα πνεύματα, αντιθέτως οξύνουν τη σκέψη και τεκμηριώνουν ισχυρό λόγο. Κι εμείς -ή τουλάχιστον κάποιοι από εμάς- δεν θέλουμε την αλήθεια των αριθμών, μας τρομάζει, μας ξεβολεύει, μας τοποθετεί σε έναν καινοφανή κόσμο, όπου καταρρίπτονται οι μυθοπλασίες και τα στεγανά κομμάτια της ζωής μας.

«Θέλουν να μας σκοτώσουν όλους», «τα νούμερα που μας λένε είναι ψεύτικα», «δεν κάνω το εμβόλιο, αν είναι να φύγω, θα είναι το θέλημα του θεού», δεν είναι έλλειψη παιδείας, δεν είναι πνευματική υστέρηση, όπως με χαρακτηριστική ευκολία κάποιοι από εσάς ισχυρίζεστε για εμάς. Είναι στάση ζωής, δεν είμαστε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Απλώς, εμείς επιλέγουμε να μην καταγράψουμε στο κατάστιχο των επιτυχιών μας την πρόοδο της επιστήμης, τις ευεργετικές εφαρμογές της τεχνολογίας, γιατί αυτά διαταράσσουν την εσωτερική μας ισορροπία. Τη Γαλήνη μας. Αλλιώς, όλη η ζωή μας τίθεται σε αμφισβήτηση και αυτό είναι τρομακτικό.

Όλα αυτά τα χρόνια δεν τεμπελιάζαμε, έχουμε ρίξει θεμέλια μέσα μας -μπορεί και σαθρά, δεν ξέρω- αλλά σημασία έχει ότι υπάρχουν. Και πάνω σε αυτά χτίσαμε και έναν κόσμο με αξίες και ήθος -μπορεί χάρτινος κι αυτός- αλλά υπάρχει. Και όλα αυτά τα κάναμε με σεβασμό προς το μεταφυσικό της ύπαρξης, στο όνομα μιας απώτερης σωτηρίας της ψυχής μας. Και σε έναν βαθμό τα καταφέραμε. Κανείς δεν θα έρθει τώρα να μας πείσει πως το εμβόλιο είναι πανάκεια για τη διαφύλαξη της ζωής, γιατί σαφώς κανείς δεν μας σκέφτηκε μέχρι τώρα, κανείς δεν ήρθε μέσα στο σπίτι μας να δει τι περνάμε.

Γιατί όλοι από έξω περνάνε και προσπαθούν να μας πείσουν για τον τρόπο που θα πρέπει να λειτουργούμε εμείς μέσα στα σπίτια μας. Μόνοι μας καταφέραμε να επιζήσουμε μέσα στη ζούγκλα και πέρα από τον κήπο του σπιτιού μας δεν βλέπουμε τίποτα πια στο ορίζοντα, ούτε καν το σπίτι του γείτονα. Μέλη, ναι, είμαστε ενός κοινωνικού συνόλου, όμως οι αποφάσεις και οι επιλογές μας γίνονται με γνώμονα το δικό μας ατομικό συμφέρον. Είμαστε πια ώριμοι και υποψιασμένοι, όχι προκατειλημμένοι και πρέπει προστατεύσουμε τη ζωή μας και τα υπάρχοντά μας. Κανείς δεν θα βάλει μέσα μας μια ουσία, χωρίς τη δική μας συναίνεση, με το πρόσχημα της επιβίωσης. Στο κάτω κάτω, κανείς μέχρι τώρα δεν έχει απειλήσει τη ζωή μας.

Εμείς δεν ζήσαμε πολέμους, φτώχεια, λοιμούς, παρά μόνο οικονομικές κρίσεις, που φυσικά δεν μας τσάκισαν, γιατί με περίτεχνο τρόπο βρήκαμε την έξοδο μέσα από τον κατασκευασμένο οικονομικό λαβύρινθο κάνοντας υπομονή και πιστεύοντας στις δυνατότητές μας. Κάποιοι μας χαρακτηρίζουν «παρτάκηδες», αλλά όχι δεν είμαστε, πολλές φορές σκεφτόμαστε τον συνάνθρωπό μας, αυτούς που τολμήσαμε να αγαπήσουμε, αυτούς που φύγανε από τη ζωή και μας πιάνουν τα κλάματα. Προσωπικά, είμαι ευαίσθητος, η ζούγκλα με ανάγκασε να γίνω σκληρός, «αρνητής», και μου δέσμευσε τη μακρινή μου όραση κι λίγο έχασα την έννοια του συνόλου, ότι ζω και υπάρχω γιατί υπάρχουν και όλοι οι άλλοι.

Έτσι, σήμερα αποφάσισα, εκ μέρους όλων εμάς των αρνητών, να κάνω μια υπέρβαση, να πάρω στα χέρια μου τα νούμερα, για να τα ερμηνεύσω προσεκτικά και με καθαρό μυαλό και ίσως έτσι να ανοίξει ένα νέο παράθυρο στη ζωή μου με διαφορετική θέα, όχι με βάση τη μόρφωση -εννοώ την τυπική μόρφωση του πανεπιστημίου- αλλά με βάση την αλήθεια και ό,τι άλλο μπορεί να κοντοζυγώνει αυτήν. Σας παραθέτω, λοιπόν, τα εξής:

Ισπανική Γρίπη (1918-1920)

Παγκόσμιος πληθυσμός 1,800,000,000

Κρούσματα 500,000,000

Θάνατοι 50,000,000 (3% του πληθυσμού)

Ένα αιώνα μετά με το προνόμιο της ενημέρωσης και της πρόληψης,

COVID-19 (2020-)

Παγκόσμιος πληθυσμός 7,900,000,000

Κρούσματα 162,000,000

Θάνατοι 3.373.023 (15.05.21) (0,04% του πληθυσμού)