Εμβολιαστείτε, αδέλφια, εμβολιαστείτε!
Κράτη με αντίστοιχο πληθυσμό,έχουν φτάσει σε ποσοστά 82% .
Σε αυτή τη φωτογραφία με τον πίνακα ποσοστών εμβολιασμού σε Ε.Ε και άλλες ευρωπαϊκές χώρες βλέπουμε που ήμασταν πριν δεκαπέντε μέρες. Εκεί, όπου βρισκόμαστε στις 24 Αυγούστου στην 20η θέση κι ίσως ως σήμερα, να έχουμε κι άλλο κατρακυλήσει…
Δεν ξέρω πώς και γιατί στη χώρα μας το πήραμε περισσότερο «στραβά» κι επιφυλακτικά, το θέμα του εμβολιασμού κατά της Covid 19. Δεν πιστεύω ότι το 40% και πλέον των συμπολιτών μας είναι «ψεκασμένοι» ή… «ακροδεξιούληδες», όπως είπε ο κ. Καρατζαφέρης, αναφερόμενος στην υπουργοποίηση (και) του κ. Πλεύρη, εκτός των άλλων, κάποτε στελεχών του ΛΑΟΣ.
Δεν κατανοώ γιατί κράτη με αντίστοιχο πληθυσμό, ανάλογη πολιτικό- κοινωνικό- πολιτιστική κατάσταση με την Ελλάδα, όπως π.χ. η Πορτογαλία έχουν φτάσει σε ποσοστά 82% . Αναρωτιέμαι μάλιστα με ποια πολιτική, ποια ενημέρωση, ποιες μεθόδους, έπεισαν το λαό τους οι κυβερνήσεις σε όλες αυτές τις χώρες (Μάλτα, Ιρλανδία, Δανία, Σουηδία, Ισπανία Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κ.λπ.), που είναι συγγενικής, ανάλογης πολιτικής ταυτότητας με τη δική μας, ώστε να βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα ποσοστά από μας.
Πιστεύω πως είναι θέμα πρώτα – πρώτα αξιοπιστίας της ίδιας της κυβέρνησης. Επίσης μιας συνεχούς, σταθερής σωστής ενημέρωσης και κυρίως με έξυπνες, φιλικές καμπάνιες σε κάθε γωνιά της χώρας μας αλλά και από σημαντικά, αξιόπιστα και δημοφιλή πρόσωπα που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη σε όλες κι όλους τους συνανθρώπους μας που ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ το εμβόλιο και ειδικά τις παρενέργειες που δυστυχώς τόσο προβλήθηκαν για μεγάλο κάποτε διάστημα από όλα τα Media.
Η κυβέρνηση ξόδεψε εκατομμύρια στα Media και είδε ως εχθρούς τους Καλλιτέχνες, απομονώνοντάς τους μήνες και μήνες από την επαφή τους με τους πολίτες, το λαό, ενώ αυτοί θα έπρεπε να ήταν το ισχυρότερο “όπλο” μας με την τέχνη τους, το θέατρο, τη μουσική τους, το δράμα και το χιούμορ τους σε μια αληθινά κοινωνική εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού…
Ο Φόβος είναι ο εχθρός κι αυτόν πρέπει να κατανικήσουμε… Ο Φόβος για τις παρενέργειες, άμεσες ή μακροπρόθεσμες και η Καχυποψία για το μικρό χρόνο δοκιμών των εμβολίων είναι – κακώς, εσφαλμένα- μεγαλύτερα από τον φόβο για την ίδια την ασθένεια! Αμφιβολίες προκαλεί και η άρνηση παράδοσης σε παγκόσμια χρήση της πατέντας τους.
Δεν ισχυρίζομαι πως ο εμβολιασμός είναι η μόνη ή η απόλυτη προστασία. Είναι όμως, ένα ισχυρό, αναγκαίο μέσο, μαζί με τα φάρμακα και ένα ισχυρό σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό ΕΣΥ.
Η καθεμιά κι ο καθένας από μας οφείλει, πιστεύω, να ενημερώνει τους γύρω του, να συνομιλεί με αυτούς τους δικούς μας- κακά τα ψέματα, είναι πολλοί δικοί μας, φίλοι και γνωστοί, ακόμη ανεμβολίαστοι- να εξηγεί, να επιχειρεί να πείσει…
Να τονίσουμε πόσο «αχαρτογράφητα νερά» κι άγνωστός πόλεμος είναι η Ζωή Μετά τη νόσηση από την Covid 19, σε όσες όσους νοσηλεύτηκαν και γλύτωσαν από το θάνατο. Πόσα προβλήματα μένουν να συνοδεύουν βασανιστικά την καθημερινότητα τους. Προβλήματα εύκολης κόπωσης, αδυναμίας εργασιακής απόδοσης, πνευματικής συγκέντρωσης, κατάθλιψης, αναπνευστικά, όσφρησης, τόσα άλλα που δεν τα θυμάμαι, οι γιατροί τα ξέρουν…
Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Τα γράφω δημόσια αυτά. Έστω κι έναν να επηρεάσω όφελος είναι. Τέλος, να πω ότι είμαι κάθετα αντίθετος σε κάθε τιμωρητικό μέτρο. Σε κάθε διάκριση σε «προνομιούχους» κι «αποκλεισμένους» στη συμμετοχή στα κοινά, στην εργασία, στην ελεύθερη μετακίνηση, στην ψυχαγωγία, στη δημόσια ζωή, σε όλα όσα, δυστυχώς, απαγορευτικά για ανεμβολίαστους νομοθετεί η κυβέρνηση.
