Ένα έθνος γιορτάζει και ονειρεύεται

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Σενεγάλης κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Copa Africa και έδωσε έναν σημαντικό λόγο χαράς σε όλη τη χώρα, αλλά και σε όλους τους Σενεγαλέζους του πλανήτη.

Μια ποδοσφαιρική επιτυχία μπορεί να παρέχει για ένα έθνος μια ανάπαυλα από τις δύσκολες συνθήκες που περνά και να δώσει μια αχτίδα αισιοδοξίας στην γκρίζα καθημερινότητα των πολιτών της. Μια τέτοια είναι η περίπτωση της Σενεγάλης.

Η Σενεγάλη είναι μια χώρα που το ποδόσφαιρο βρίσκεται παντού. Κάντε μια βόλτα στις παραλίες του Ντακάρ, στην πρωτεύουσα της, και θα βρείτε σίγουρα παρέες να παίζουν.

Στις παραλίες της Σενεγάλης το ποδόσφαιρο αποκτά άλλη αίσθηση. Απολαμβάνεις το συλλογικό πάθος της χώρας για το άθλημα.

Μικρά παιδιά φορώντας φανέλες των αγαπημένων τους Σενεγαλέζων παικτών κυνηγούν την μπάλα στην άμμο ή και κάποιες φορές στο νερό που φέρνει το κύμα και κάνουν τα δικά τους όνειρα.

https://www.youtube.com/watch?v=_I10A9QVgAI

Στον τελικό του φετινού Copa Africa που έγινε με καθυστέρηση έξι μηνών εξαιτίας της πανδημίας, τέθηκαν αντιμέτωποι οι δύο καλύτεροι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Ο Σάντιο Μανέ από την Σενεγάλη και ο Μοχάμεντ Σαλάχ από την Αίγυπτο. Αυτό που έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον τη μονομαχία τους, είναι ότι οι δυο τους είναι συμπαίκτες στον ίδιο σύλλογο στην Αγγλία. Στη Λίβερπουλ. Όμως ο Μανέ και ο Σαλάχ δεν είναι απλώς οι δύο καλύτεροι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Είναι δύο από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές σε όλο τον κόσμο. Χρόνια τώρα έχουν μετατρέψει τη Λίβερπουλ σε μια από τις πιο «εκρηκτικές» ομάδες στην επίθεση.

4 people reported dead in Dakar Senegal as a result of the celebration of their victory. #AFCON2021 pic.twitter.com/FuTwR7AHWc

— Mariam Lamin Mbaye💎 (@MariamCsay) February 8, 2022

Το να προσπαθείς να περιγράψεις πώς είναι να βλέπεις τον Μανέ και τον Σαλάχ να παίζουν στην ίδια ομάδα είναι σα να προσπαθείς να περιγράψεις το Βόρειο Σέλας σε κάποιον που δεν το έχει ξαναδεί. Βλέποντας τους σε αντίπαλες ομάδες όμως, το να κουβαλούν τα όνειρα δύο ολόκληρων λαών, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Η Αίγυπτος είναι η πολυνίκης του θεσμού. Η Σενεγάλη δεν είχε κερδίσει το τρόπαιο ποτέ.

Παρά το πάθος του έθνους για το ποδόσφαιρο, ποτέ το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν κατάφερε να διακριθεί. Εκτός του ότι δεν κέρδισε ποτέ το Copa Africa η χώρα προκρίθηκε στο Μουντιάλ μόνο δύο φορές, αν και έχει κάνει μια σημαντική πορεία το 2002 μέχρι τα προημιτελικά, ενώ νίκησε και την τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια, Γαλλία.

Η Σενεγάλη δεν είχε μόνο τον Μανέ. Το δικό τους λιθαράκι έβαλαν ο τερματοφύλακας Μεντί, που πρόσφατα αναδείχτηκε κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο από τη FIFA, και ο Κουλιμπαλί ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στον κόσμο. Ο προπονητής της, Αλιού Σισέ, ήταν ο αρχηγός της ομάδας που έκανε την πορεία που αναφέραμε παραπάνω στο Μουντιάλ του 2002. Αυτό αποκτά επίσης συμβολική αξία αν αναλογιστούμε ότι τα τελευταία χρόνια οι αφρικάνικες ομάδες εμπιστεύονται για τους πάγκους τους, λευκούς προπονητές από την Ευρώπη. Αντίθετα, η Σενεγάλη πόνταρε σε έναν εγχώριο προπονητή και εθνικό ήρωα.

Ο τελικός κρίθηκε με δραματικό τρόπο στη διαδικασία των πέναλτι. Η νίκη της Σενεγάλης έβγαλε τον κόσμο της χώρας στους δρόμους. Ένα εθνικό παραλήρημα στο Ντακάρ, αλλά και στη «μικρή Σενεγάλη» στο Χάρλεμ. Ο πρόεδρος της χώρας κήρυξε εθνική αργία για να γιορτάσουν όλοι την επιτυχία. Χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούν την αποστολή με τους ποδοσφαιριστές που είναι πλέον εθνικοί ήρωες.

Η επιτυχία της Σενεγάλης έρχεται σε μια φάση που η χώρα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά από χρόνια πολιτικών αναταραχών και μιας οικονομίας που στηρίζεται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό και έχει δεχτεί μεγάλο πλήγμα από την πανδημία.

Σενεγάλη και Αίγυπτος θα βρεθούν ξανά αντιμέτωπες τον επόμενο μήνα καθώς παλεύουν για μια θέση που οδηγεί στο Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ.

Όμως, οι Σενεγαλέζοι ζουν τώρα το όνειρο τους και δεν σκέφτονται ακόμα το μελλοντικό παιχνίδι.

Κάποιο παιδί αυτή τη στιγμή σε μια ακτή στη Σενεγάλη παίζει ποδόσφαιρο και ονειρεύεται να γίνει ο επόμενος Σάντιο Μανέ.

*Πηγή: The Atlantic / Clint Smith