Ένας από εμάς, δε γύρισε

«Γαριδάκια, πατατάκια, σοκολάτες, χυμοί, χαρτιά υγείας και φυσικά, ντόνατς. Είναι μερικά από τα άκρως απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης, που παρήγγειλαν χθες κάποια από τα πελατάκια μας, εν μέσω καταρρακτώδους βροχής. Τα δε ντόνατς,. από Καλαμαριά στο κέντρο και πίσω.

Γιατί, αν δε φας το συγκεκριμένο ντόνατ, πώς θα κοιμηθείς το βράδυ;

Καμία σκέψη ότι, για να έρθουν αυτά στην πόρτα σου, κάποιος κινδυνεύει πάνω σε δύο ρόδες μέσα στη βροχή.

Θα μου πεις, αυτή είναι η δουλειά, αυτά έχει. Όντως! Γι’ αυτό, πολλή προσοχή και πολύ αργά. Γιατί το ζητούμενο είναι να γυρίσεις σπίτι μετά τη βάρδια.

ΥΓ. Ένας από μάς, δε γύρισε.

Όπως μας ενημέρωσε η εταιρεία, ένας συνάδελφος, 44 χρονών, σκοτώθηκε το Σάββατο, στο Φάληρο, στην Αθήνα. Μάθαμε ότι ήταν freelancer. Που σημαίνει, εντελώς ανασφάλιστος, χωρίς μισθό και – κυριολεκτικά – στο κυνήγι του μεροκάματου».

Η παραπάνω ανάρτηση, του Σάκη Αποστολάκη, αποτελεί γροθιά στο στομάχι και δημιουργεί για μια ακόμα φορά μια σειρά ερωτημάτων.

Αξίζει πραγματικά μια ανθρώπινη ζωή για ένα σακουλάκι πατατάκια;

Πόση αδιαφορία και πόση απανθρωπιά κρύβεται πίσω από μια παραγγελία όταν έξω οι καιρικές συνθήκες βάζουν σε κίνδυνο τον άνθρωπο που θα τη μεταφέρει;

Γιατί έχουμε γίνει τόσο κακομαθημένοι και σχεδόν ανήθικοι στις καταναλωτικές μας συνήθειες;

Βρίσκετε αστείες τις αναρτήσεις με screenshot παραγγελιών μιας εξάδας εμφιαλωμένων νερών που συνοδεύονται από γελοία σχόλια «Άρχισε να βρέχει και εγώ δίψασα»;

Συνειδητοποιείς ότι ο συνάνθρωπος σου που θα τον βάλεις σε μια τέτοια διαδικασία είναι και αυτός εργαζόμενος όπως εσύ; Θα ήθελες να τυχαίνεις παρόμοιας αντιμετώπισης;

Πότε θα βρεθεί ένας εργοδότης να στείλει, όχι μόνο σε ακραίες συνθήκες κακοκαιρίας, μια ειδοποίηση μέσα από τις πλατφόρμες παραγγελιών «Ζητούμε την κατανόηση σας, αλλά λόγω της έντονης βροχόπτωσης αναστέλλουμε για λίγη ώρα την υπηρεσία delivery»;

Πόσοι ακόμα διανομείς πρέπει να θυσιαστούν και να χάσουν τη ζωή τους στο δρόμο για να μας κάνει να σκεφτούμε διπλά, εμάς σαν πελάτες πριν πατήσουμε την επιλογή «ολοκλήρωση παραγγελίας» και τα αφεντικά πριν τους βγάλουν σε αποστολή θανάτου;

Αξίζει παραπάνω σεβασμός στους ανθρώπους που τους ανοίγουμε, σχεδόν καθημερινά, την πόρτα του σπιτιού μας.

Γιατί δεν έχει σημασία να ακούμε «Έχει φύγει το παιδί», αλλά έχει σημασία να ακούμε «Γύρισε το παιδί».