Ο επίλογος της Τετάρτης: Στο «πιο βαθύ σκοτάδι» συμφωνούμε υπουργέ

Ξεκινώ έτσι γιατί αυτές τις μέρες που η πανδημία ύψωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το λεγόμενο «τρίτο κύμα» (το οποίο υποτίθεται περιμέναμε) το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι πολίτες που δε συνεργάζονται, που νομίζουν ότι «θέλουν να μας μαντρώσουν», που θεωρούν ότι μπορούν να παραβαίνουν τα μέτρα τα οποία οι υπόλοιποι τηρούν. Τα μέτρα που επιβάλλει έναν χρόνο τώρα η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να έχουν κενά, μπορεί να έχουν ακατανόητες εμμονές (στην κυκλοφορία σε εξωτερικούς χώρους) κι αδικαιολόγητες «τρύπες» (στα ΜΜΜ και στα εργοστάσια), ωστόσο χωρίς, έστω αυτά, σήμερα θα θρηνούσαμε πολλαπλάσια θύματα. 

Ας μην χάνουμε, λοιπόν, το δάσος κάθε φορά που ένα δέντρο ανακοινώσεων και περιορισμών βρίσκεται μπροστά μας. Εφόσον το σύστημα υγείας μας είναι αυτό και τα εμβόλια αργούν, το μόνο που πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε είναι να αποφεύγουμε την επαφή των ανθρώπων μεταξύ τους. Αρέσει δεν αρέσει, μπορεί να γίνει καλύτερα ή όχι, αυτό παραμένει το μοναδικό μας όπλο μέχρι το επόμενο φθινόπωρο όπου, αν όλα πάνε καλά, ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θα έχει εμβολιαστεί. Τέλος. 

Κριτική στα μέτρα κάνουμε. Μας διαβάζετε τι γράφουμε. Ανακολουθίες καταγράφουμε. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως και τα σημερινά μέτρα, όπως και αυτά που θα ακολουθήσουν την καθαρά Δευτέρα, την Πρωτομαγιά, το Πάσχα, πρέπει να τα απαξιώσουμε και να τα παραβούμε. Τα μέτρα δεν αποδίδουν γιατί δεν τηρούνται. Και δεν τηρούνται, αφενός γιατί σε ένα κομμάτι αφορούν μόνον συγκεκριμένους τομείς και όχι όλους, αφετέρου γιατί ο κόσμος κουράστηκε και δεν ακολουθεί. Εχασε τον στόχο που είχε πέρσι τέτοια εποχή.

Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις σημερινές ανακοινώσεις των «αξιωματούχων». Πραγματικά είναι τέτοια η επικοινωνιακή τακτική και τόσο ξεκάθαρη η μέθοδος προετοιμασίας μας όλο αυτό το διάστημα που φτάνει η ώρα των ζωντανών συνδέσεων και όλοι οι πολίτες ξέρουν ακριβώς τι θα ακούσουν. Κάποιοι, αν τους έβαζαν εκεί να υποδυθούν τον Νίκο Χαρδαλιά ή τον Βασίλη Κικίλια, μπορεί και να τα έλεγαν και καλύτερα αφού τα άκουσαν και τα διάβασαν ώρες νωρίτερα από τις διαρροές στα ΜΜΕ. 

Ημασταν και σήμερα προετοιμασμένοι για σκληρότερα μέτρα. Χθες τα είπαν «έξυπνα». Από το πρωί σήμαναν «συναγερμό» προβλέποντας νέα επιδείνωση. Οταν πια άρχισαν οι ανακοινώσεις, ακούγαμε τα μέτρα μονολογώντας: «πάλι καλά. Και λίγα ανακοίνωσαν». Κλασική επικοινωνιακή μέθοδος που ξεκινά προετοιμάζοντας τον κόσμο «για τα χειρότερα».

Θα συμφωνήσω, λοιπόν, με τον Βασίλη Κικίλια: «Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή». Αγαπημένος μου στίχος του Αλκη Αλκαίου. Τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα από τον «Φύλακα και τον βασιλιά». Θα ήταν μια καταπληκτική ιδέα για ένα podcast της Parallaxi ώστε να μιλήσουμε για την ερμηνεία του Μανώλη Λιδάκη το μακρινό 2000. Δυστυχώς δεν έχουμε τέτοιο περιθώριο.

Δυστυχώς πλέον δεν συγκινεί, δεν εμπνέει, ούτε «μαλακώνει» τις ψυχές των Ελλήνων αυτή η επίκληση στο συναίσθημα του υπουργού υγείας. Αυτά τα ωραία λόγια πηγαίνουν στράφι γιατί ο κόσμος έχει από καιρό ξεπεράσει τα όριά του. Τα έκανε με άλλον τρόπο και ο Σωτήρης Τσιόδρας, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά τότε δεν είχαμε κουραστεί.

Ναι, έχει δίκιο ο υπουργός: «Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή», απλώς εμείς απέχουμε πολύ από την αυγή κι αυτό γιατί σίγουρα υπάρχει ακόμα μπροστά μας βαθύτερο σκοτάδι να αντιμετωπίσουμε. Πρόκειται για το σκοτάδι των ελλείψεων στα νοσοκομεία που άλλη μια φορά ΔΕΝ καλύψαμε αλλά και σκοτάδι της κατάστασης στην ελληνική οικονομία που θα έρθει αμέσως μετά την πανδημία. 

Δυστυχώς η αυγή δεν πλησιάζει. Μας έχει μείνει μόνο το σκοτάδι: Στην ενημέρωση, στη λογοκρισία, στην κυβερνητική ανηθικότητα, στην άθλια αντιμετώπιση των επαγγελματιών, των εργαζομένων, στην συγκάλυψη των σκανδάλων παρενοχλήσεων, σε όλα. Οταν πλησιάσει η αυγή θα το καταλάβουμε. Ελπίζουμε να μην θρηνούμε απώλειες ανθρώπων γιατί πλέον η κατάσταση θυμίζει έντονα Νοέμβριο.