Ο επίλογος της Τρίτης: «Ξύλο να ρίχνετε ξέρετε. Προβλήματα να λύσετε, μπορείτε;»

Θα ξεκινήσω τον «επίλογο» της 17ης Νοέμβρη με το κλείσιμο της ανακοίνωσης του υπουργείου προστασίας του πολίτη για όσα συνέβησαν στα επεισόδια της Αθήνας:

Καταλήγει η ανακοίνωση: «Η Αστυνομία θα συνεχίσει ολόκληρη τη μέρα, όπως και κάθε μέρα, να προστατεύει τη δημόσια υγεία και να εφαρμόζει το νόμο. Με τη μέγιστη δυνατή ανοχή. Αλλά και με μια μεγάλη κόκκινη γραμμή. Τη νομιμότητα και την δημόσια υγεία. Στη συνέχεια το λόγο έχει η δικαιοσύνη και η κρίση των πολιτών».

Στην κρίση των πολιτών, λοιπόν, είναι όλα τα βίντεο και οι φωτογραφίες, τα ντοκουμέντα και οι μαρτυρίες που έδειξαν:

– Διαδηλωτές να τηρούν αποστάσεις και να φορούν μάσκες σε αντίθεση με αστυνομικούς που ήταν ο ένας πάνω στον άλλον συχνά χωρίς μάσκες.

– Πολίτες να προσπαθούν μεμονωμένα να προσεγγίσουν το Πολυτεχνείο για να καταθέσουν ένα λουλούδι και να δέχονται πρόστιμα από όργανα της τάξης τα οποία για ακατανόητο λόγο δρούσαν χωρίς καμία τήρηση των βασικών υγειονομικών περιορισμών (έπιναν καφέ, συζητούσαν χωρίς μάσκες,έδιναν χειραψίες).

Όπως λέει και η ανακοίνωση του υπουργείου, το λόγο έχει η κρίση των πολιτών για το ποιοι τήρησαν την νομιμότητα και προστάτεψαν τη δημόσια υγεία.

Μάλλον θα έχετε διαβάσει στην parallaxi την άποψή μου για τον φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου. Είχε τίτλο: Ας γιορτάσουμε και μια επέτειο του Πολυτεχνείου «αλλιώς» (διαβάστε ΕΔΩ). Την εξέφρασα συμπτωματικά την πρώτη μέρα που ένιωσα την μόλυνση του COVID 19 στον οργανισμό μου, έντρομος με το πόσο εύκολο είναι να μολυνθεί κάποιος από Κορονοϊό και πόσο πιθανό να τον μεταδώσει παντού μέχρι να εμφανίσει συμπτώματα.

Τη γνώμη μου δεν την αλλάζω. Θεωρώ πως πολύ κακώς η αριστερά αναλώθηκε σε άσχετες αντιδράσεις και απώλεσε την μεγάλη ευκαιρία να έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων στο θέμα του «ασφαλούς εορτασμού» (γιατί αυτό ήταν το ουσιαστικό ζητούμενο) της επετείου του Πολυτεχνείου.

Η αριστερά έπρεπε, πριν σωστά ενωθεί για να καταγγείλει την προκλητική απαγόρευση συναθροίσεων, να έχει συνεννοηθεί ώστε αυτή πρώτη να προτείνει εναλλακτικούς τρόπους εορτασμού της επετείου. Δεν το έκανε, ίσως γιατί δεν περίμενε πως η κυβέρνηση θα αντιδράσει όπως αντέδρασε.

Δεν το έκανε η αριστερά γιατί, επίσης, έχει και τη δική της εσωστρέφεια. Έχει τους δικούς της εσωτερικούς ανταγωνιστικούς μηχανισμούς. Έκανε όμως φέτος αρκετά βήματα, έστω και μετά τις απαγορεύσεις. Έστω και τις τελευταίες τρεις μέρες.

Από την άλλη πλευρά έχουμε μια κυβέρνηση η οποία στην προσπάθειά της να στρέψει τη συζήτηση αλλού έφτασε να ανακοινώνει απαγορεύσεις που μόνο στη χούντα είχαμε. Δεν την ενδιέφερε ούτε η σημειολογία. Την ενδιέφερε να αλλάξει η ατζέντα.

Την ενδιέφερε, επίσης, το να συνεχίσει τον καταλογισμό ευθυνών στους πολίτες για όσα συμβαίνουν όπως την ενδιέφερε να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά του «πελατειακού της κοινού» που ικανοποιείται από την «επιβολή της τάξης», το «κυνήγι των διαδηλωτών».

Ετσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε: Βουλευτές να στέκονται με μάσκες και αποστάσεις ανακούρκουδα στο οδόστρωμα και από πάνω τους αστυνομικοί στριμωγμένοι να τους φυλάνε! Φτάσαμε στο σημείο αρχηγοί κομμάτων να σπρώχνονται από όργανα της τάξης γιατί «κανείς δεν είναι πάνω από το νόμο» αλλά ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της Δημοκρατίας να μπορούν να συγκεντρωθούν σε χώρους «πάνω από τρεις», όπως απαγορεύει η ανακοίνωση του αρχηγού της αστυνομίας.

Κι όλα αυτά ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να ελέγξει την αχαλίνωτη εξάπλωση του ιού που οδηγεί σε αύξηση κρουσμάτων, διασωληνωμένων και τελικά… θανάτων. Την ώρα που θα έπρεπε να παλεύουμε για περισσότερες κλίνες ΜΕΘ, περισσότερες προσλήψεις προσωπικού, έστω και τώρα, για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να ανασάνουν και για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές, η κοινή γνώμη παρακολουθεί οδομαχίες, συλλήψεις, χρήση βίας και χημικών, μπαράζ ανακοινώσεων και δηλώσεων.

Οταν η χώρα βρίσκεται σε καραντίνα, το να βολτάρουν στην Αθήνα 6.000 αστυνομικοί επιβάλλοντας την τάξη σε μια χούφτα πολίτες, είναι κάτι παράλογο αλλά και προκλητικό. Κι επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μην τελειώσει εδώ όλο αυτό από που ξεκίνησε την Παρασκευή με την ανακοίνωση των απαγορεύσεων, ας αλλάξουμε επιτέλους ατζέντα κι ας θέσουμε τα μεγάλα ζητήματα στα οποία πρέπει να δώσει λύσεις η κυβέρνηση:

– Το ζήτημα του ελέγχου της εξάπλωσης του ιού ώστε να συζητήσουμε σύντομα για αποκλιμάκωση των μέτρων.

– Την ανάγκη ενίσχυσης του ΕΣΥ που στενάζει χωρίς προσωπικό και εξοπλισμό.

– Το ζήτημα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς για το οποίο δεν έγινε απολύτων τίποτα.

– Την στήριξη των εργαζόμενων και των επιχειρήσεων μέσα από ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια.

– Την ενίσχυση της Παιδείας που υπολειτουργεί στην εποχή της τηλεκπαίδευσης αφού ούτε τα τεχνικά προβλήματα έχουν λυθεί ακόμα, ούτε οι μαθητές διαθέτουν τα τεχνικά μέσα να ανταποκριθούν λόγω οικονομικής αδυναμίας των οικογενειών τους.

Οσο δεχόμαστε να παραμένει η μπάλα στην κερκίδα και να συζητάμε απλώς για το αν έπρεπε και πώς έπρεπε να εορταστεί το φετινό Πολυτεχνείο, τόσο ευκολότερο θα γίνεται για την κυβέρνηση να αρνηθεί να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα που φέρουν φαρδιά πλατιά τη δική της και μόνο υπογραφή. Κι εδώ θα τεθεί και πάλι το ερώτημα: Ξύλο ξέρει να δίνει η Νέα Δημοκρατία. Κάποιο από τα τόσο σοβαρά προβλήματα, μπορεί, άραγε, να το λύσει;

Υ.Γ1: Η στήλη επιστρέφει μετά από 12 μέρες αποχής λόγω ασθένειας. Πραγματικά εύχομαι κανένας άνθρωπος να μην μολυνθεί από τον ιό, όσο ήπια κι αν καταφέρει να το περάσει. Εύχομαι κανένας άνθρωπος να μη φοβηθεί ποτέ για τη ζωή του και τη ζωή των δικών του ανθρώπων. Θέλω να πω κάτι σε αυτούς που ακόμα και σήμερα αμφισβητούν τη σοβαρότητα της πανδημίας. Αν ακόμα κάποιοι τολμούν και λένε «μα οι θάνατοι είναι όσοι κάθε χρόνο στην Ελλάδα» το καταφέρνουν γιατί κάποιοι επιστήμονες παλεύουν σκληρά στα νοσοκομεία ώστε να γιατρέψουν τους ασθενείς και ένας ολόκληρος λαός παραμένει σε καραντίνα για να ελεγχθεί η μεταδοτικότητα. Αν ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι «πρόκειται για μια απλή γρίπη» είναι γιατί όλος ο πλανήτης πια ασχολείται ΜΟΝΟ με τον Κορονοϊό και καταφέρνει να μην παραδοθεί στην εκθετικότητά του.

Οποιος δεν έχει τρομάξει στην διαπίστωση ότι η Θεσσαλονίκη πριν έναν μήνα είχε 7 κρούσματα την ημέρα και τώρα 800, όποιος δεν έχει σοκαριστεί που η Ελλάδα τον Οκτώβριο είχε 70 διασωληνωμένους και σήμερα 400, τότε δεν είναι απλώς ένας ανενημέρωτος πολίτης. Είναι ένας ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ πολίτης.

Καλό βράδυ και «ψυχή βαθιά» σε μια καθημερινότητα που έγινε «διαρκής αγώνας για οτιδήποτε».