Η επόμενη ημέρα (της πανδημίας)
Με τον Πολιτισμό στην εντατική, με τη Δημοκρατία στα σχοινιά, αναζητούμε μία νέα ισορροπία που θα μειώσει τις ανισότητες και θα φέρει τους ανθρώπους ξανά πιο κοντά
Η κατάσταση που διαμορφώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιρετικά σύνθετη. Συμπληρώνουμε έναν χρόνο παρουσίας του νέου κορονοϊού, ο οποίος έχει αποσταθεροποιήσει την καθημερινότητά μας.
Πολλοί από εμάς αναζητώντας ελπίδα, αν θέλετε φως στην άκρη του τούνελ πιστέψαμε ότι το 2021 θα είναι η χρονιά του εμβολίου και κατ’ επέκταση του τέλους της πανδημίας. Τώρα έχουμε να διαχειριστούμε και τις μεταλλάξεις που απειλούν τα Εθνικά Συστήματα Υγείας με κατάρρευση.
Όσο τα νούμερα μένουν μακριά από τις προσδοκίες ο κόσμος φυσιολογικά αντιδρά. Ετερόκλητες ομάδες αποτελούμενες από αρνητές, αγανακτισμένους και νέους διαδηλώνουν σε Γερμανία, Ισπανία, Τσεχία, Βέλγιο κι εσχάτως στην Ολλανδία. Η κοινωνία μοιάζει εξαντλημένη, στα όρια της εξαθλίωσης. Χρειάζεται πλήρη ενημέρωση και ουσιαστική, πολύπλευρη στήριξη. Αντ’αυτού συναντά διάφορες μορφές παραπληροφόρησης και μία οργανωμένη προπαγάνδα με φόντο τον αποπροσανατολισμό της. Το διογκούμενο έλλειμμα εμπιστοσύνης που μαθηματικά δημιουργείται οδηγεί στην αγκαλιά της πιο συντηρητικής πτέρυγας.
Στην Ιταλία η κυβέρνηση Κόντε δεν άντεξε. Δημιουργείται μία γέφυρα με τον Μάριο Ντράγκι. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος επικράτησης του Ματέο Σαλβίνι όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Στην πατρίδα μας πάμε για αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού από το οικονομικό επιτελείο. Η επιδημιολογική κόπωση δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις κι εδώ, καθώς μαίνεται μία δεκαετής κρίση. Ενα τρίτο ολικό lockdown πιθανώς θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και να πυροδοτήσει έκρηξη.
Την ίδια στιγμή για θεραπεία, ούτε λόγος. Κάποιες αναφορές για την κολχικίνη, τα μονοκλωνικά αντισώματα και στο βάθος και πάλι … ατομική ευθύνη και συνεχείς περιορισμοί ελευθεριών. Η πλειοψηφία ζητεί ουσιαστική λύση κι όχι απλά “παυσίπονα” για τα συμπτώματα. Τα κρούσματα αυξάνονται, ο μακάβριος αριθμός των νεκρών μεγαλώνει κι ο φόβος κυριαρχεί για τι μας ξημερώνει κι αν …
Όλος αυτός ο κλονισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ο Στην Μπάνον και το επιτελείο του δούλεψαν αθόρυβα και αποτέλεσαν έναν σύνδεσμο μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και Ευρώπης. Έσπειραν τον καρπό του τραμπισμού την προηγούμενη πενταετία και περιμένουν. Σε αυτό το γεγονός οφείλεται η πρωτοφανής πόλωση που επικρατεί στον Δυτικό κόσμο. Το Διαδίκτυο κι η τεχνολογική πρόοδος κινδυνεύουν να μας γυρίσουν μπούμερανγκ. Ένα αχανές εικονικό περιβάλλον που έχει ως στόχο την αλλοίωση της κριτικής σκέψης και των αντιστάσεων μας.
Με τον Πολιτισμό στην εντατική, με τη Δημοκρατία στα σχοινιά, καθώς νωπές είναι ακόμα οι εικόνες της εισόδου στο Καπιτώλιο αναζητούμε μία νέα ισορροπία που θα μειώσει τις ανισότητες και θα φέρει τους ανθρώπους ξανά πιο κοντά. Αυτή θα είναι η αρχή μίας νέας εποχής που θα έχει κερδίσει τη δύσκολη μάχη απέναντι στο σκοτάδι οριστικά.
