H ευεργετική επίδραση της ησυχίας
Ακούστηκε πολύς θόρυβος στις ζωές μας δεν νομίζετε;
Αν κάτι μας επέβαλε η ορμή η πανδημία είναι η ησυχία. Απόλυτη αστική σιγή τον καιρό των σκληρών lockdown, σιγαλιά τις εποχές των εξάρσεων και του φόβου.
Την ησυχία στην αποθέωση της αντιλαμβάνεται κανείς στην εξοχή. Εκεί που καταλαγιάζει ακόμα και ο κουρνιαχτός των social, οι κραυγές μιας ανοιχτής τηλεόρασης, η ενοχλητική κόρνα ενός αυτοκινήτου, η εξάτμιση μιας μηχανής ή ακόμα και οι φωνασκούντες γείτονες που μαλώνουν περιπαθώς.
Ο ανεκτίμητος ήχος της σιωπής που διαταράσσεται μονάχα από ήχους της φύσης, ευπρόσδεκτους και ευεργετικούς. Θροϊσματα, κελαηδίσματα, αλυχτίσματα σκύλων μακριά, ο ήχος της καταιγίδας μέσα στη νύχτα, το σπάσιμο του κλαδιού από το βάρος του χιονιού, ο τζίτζικας και το τριζόνι το καλοκαίρι.
Απολαμβάνω τα δώρα της ησυχίας περισσότερο από παλιά όσο μεγαλώνω. Την αποζητώ σχεδόν. Ακούστηκε πολύς θόρυβος στις ζωές μας δεν νομίζετε;
”όταν όλοι αποσύρθηκαν έγινε μια παράξενη ησυχία και δεν ακουγόταν παρά το σιγανό κλάμα της γυναίκας και το μακρινό θρόισμα της έξοχης, σαν κάποιος να παρηγορούσε έναν άλλον, για κάτι που δεν μπορεί πια να επανορθωθεί.” Τάσος Λειβαδίτης, βραδινή ησυχία
