Γιατί δεν ταξιδεύουν με σακίδιο οι Έλληνες νέοι;

Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια η ελληνική νεολαία ταξιδεύει όλο και πιο συχνά, αλλά και όλο και πιο μακριά σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια. Βοήθησαν βέβαια παράγοντες που δυστυχώς εμείς οι μεγάλοι δεν τους είχαμε στα δικά μας χρόνια.

Σήμερα οι αεροπορικές εταιρείες  χαμηλού κόστους, τα hostel, δωμάτια airbnb, αλλά και η απεριόριστη ενημέρωση μέσα από το διαδίκτυο, έχουν κάνει τα πάντα στο ταξίδι πιο εύκολα, πιο προσιτά, πιο φτηνά. 

Επιπλέον τα σημερινά παιδιά είναι πιο ανοιχτόμυαλα στη φιλοσοφία ζωής, αλλά και πιο ανεκτικά στο διαφορετικό και το άγνωστο. Άγουρα 18χρονα κοριτσόπουλα φεύγουν για διακοπές ή να  σπουδάσουν στα ξένα, με τόση άνεση που λες και πηγαίνουν εθιμοτυπική επίσκεψη στη θεία στο Αγρίνιο. Πετάγονται 3ημερο Ρώμη και Βερολίνο έτσι για πλάκα. 

Αυτό όμως που διαφέρουν σε σχέση με τους συνομήλικους κεντροευρωπαίους, Αμερικανούς κτλ, είναι ότι σπάνια θα δείτε  Έλληνα με σακίδιο στην πλάτη. Και όταν λέμε «σακίδιο στην πλάτη» εννοούμε όλη αυτή τη ταξιδιωτική φιλοσοφία που φεύγεις 1-2-3 μήνες από τη χώρα σου και χάνεσαι από όλους και όλα. 

Φοράς στην πλάτη το σακίδιο και φεύγεις να ανακαλύψεις όχι μόνο τον κόσμο, μα κυρίως τον ίδιο σου τον εαυτό. Διότι είναι μεγάλη και δύσκολη απόφαση ζωής να αφήσεις βασικές ανέσεις και να περπατάς ατέλειωτες ώρες στην κάψα ή τη βροχή σαν γάιδαρος με σαμάρι, κοιμάσαι όπου βρεις έχοντας ένα υπόστρωμα πεζοναύτη, κάνεις μπάνιο μόνο αν βρεις θάλασσα και τρως κανένα μήλο ή καρπούζι χωρισμένο στα έξι λες και είσαι σε αυστηρή δίαιτα. 

Το ακόμη πιο «τρελό» είναι ότι βλέπεις μικρά κοριτσάκια φοιτήτριες από το Εδιμβούργο ή το Κεντάκι σχεδόν μόνες! Κι όχι σε εύκολους δυτικοευρωπαϊκούς προορισμούς, αλλά σε χώρες Ασίας ή Αφρικής. Δυο-τρία κοριτσάκια με σακίδιο περπατούν μόνες σε ζούγκλες, ή πολύβουες αγορές με χιλιάδες κόσμου που αν τις αρπάξει κάποιος εκεί, δεν θα βρουν ποτέ ούτε τα κουμπιά από τα ρούχα τους. 

Κι όμως χιλιάδες νέοι ταξιδεύουν με σακίδιο με βασικό στόχο να ανακαλύψουν τον κόσμο, να γνωρίσουν πολιτισμούς, κουλτούρες, συμπεριφορές. Είναι όμως αμφίβολο να δείτε Ελληνόπουλα με σακίδιο αφού τα περισσότερα δεν θέλουν με τίποτα να νιώσουν αυτού του είδους την «ταλαιπωρία». 

Τους αρέσει το ταξίδι αλλά υπό προϋποθέσεις. Να καταδεχθεί Θεσσαλονικιά να περπατά με το γαϊδουρινό σαμάρι στην πλάτη; Να είναι μούσκεμα στο ιδρώτα πάνω από μισή ώρα; Και το μαλλί λαδωμένο και αχτένιστο;  Να τρώει dim sum με τα χέρια οκλαδόν στο βρωμερό πάτωμα κάποιου σιδηροδρομικού σταθμού της Σαϊγκόν; Ποτέ των ποτών…

 Εντάξει θα ανεχτεί να στριμωχτεί στο αεροσκάφος low cost, θα ταξιδέψει μόνο με χειραποσκευή αφήνοντας με κλάμα και πόνο ψυχής την γκαρνταρόμπα της στο σπίτι, αλλά εντάξει μέχρι εκεί. Οι πιο «μπαρουτοκαπνισμένες» βρέθηκαν κάποτε σαν ομαδάρχες σε κάποια ιδιωτική κατασκήνωση ή με προσκόπους, αλλά αυτό το μαρτύριο του σακιδίου δεν αντέχεται με τίποτα. 

Κι αν τα κορίτσια μας δικαιολογούνται και δεν θέλουν εκπλήξεις στη διαβίωση, το ίδιο κάνουν και οι μαντράχαλοι τα αγόρια μας.

 Πάντως είναι αλήθεια πως ο βασικός λόγος που ο νέος Έλληνας δεν ταξιδεύει με σακίδιο, είναι πως θεωρεί το ταξίδι απόλαυση, ξέσκασμα, διασκέδαση. Δε θέλει και δεν αντέχει τις άσκοπες κακουχίες και την ταλαιπωρία στον ελεύθερο χρόνο του.

‘Ισως και να έχουν δίκιο τα Ελληνόπουλα. Το ταξίδι είναι χαρά, είναι «γλυκιά κούραση» και όχι ταλαιπωρία. Περί ορέξεως…

Το φωτογραφικό άλμπουμ είναι από Γαλλία (πατέρας με γιο) αλλά και τη Σρι Λάνκα όπου είδαμε δεκάδες νέους με σακίδια σε διάφορα μέρη της χώρας. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν το ζευγάρι Βέλγων που είχαν σαν σακίδια τα δυο μικρά τους παιδάκια και πραγματοποιούσαν μόνοι ένα τέτοιο ταξίδι!