Γιατί μας αφορά η αλλαγή του οργανισμού λειτουργίας του Δήμου

Με οριακή πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, ο κ. Ζέρβας τροποποίησε τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του δήμου Θεσσαλονίκης.

Αρθρο του Σωτήρη Ζαριανόπουλου

Αυτονόητο το ενδιαφέρον 4.500 εργαζόμενων του δήμου (αριθμός διόλου αμελητέος, σε κρίσιμες λειτουργίες της πόλης). Επηρεάζεται η εργασία, τα δικαιώματα τους. Τα σωματεία τους διαμαρτυρόμενα για τις νέες ρυθμίσεις, καταγγέλλοντας αντιδημοκρατικές διαδικασίες, ζήτησαν αναβολή και ουσιαστικό διάλογο.

Ερώτημα : Ενδιαφέρει χιλιάδες δημότες η αλλαγή λειτουργίας ενός Δήμου; Εκ πρώτης όψεως, όχι. Κι όμως… ενδιαφέρει. Σηματοδοτεί αλλαγές που τους αφορούν.

Δικαιολογώντας ο κ. Ζέρβας τις αλλαγές του οργανωτικού σχήματος, είπε (επιτέλους) μια αλήθεια: «Η νέα οργάνωση επιβάλλεται από το νέο ρόλο που θα διαδραματίσουν οι δήμοι. Η κυβέρνηση καταθέτει οσονούπω σχετικό νομοσχέδιο». Ρόλος επιβαλλόμενος από την «ελέγχουσα» Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατ’ απαίτηση του συνδέσμου βιομηχάνων για «επιχειρηματικοποίηση» των δήμων δηλαδή: περισσότερες ιδιωτικές μπίζνες στα «χωράφια» τους.

Εξ ου και οι δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις των παρατάξεων ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, τμημάτων ΝΔ, εντοπίστηκαν στην ικανότητα Ζέρβα να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις. Όχι στην ουσία του μετασχηματισμού της τοπικής διοίκησης που επιταχύνεται, «σκληραίνει». Άλλωστε αλλαγές υλοποιούνται εδώ και χρόνια, απ’ όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις.

Ο κ. Ζέρβας έδωσε το στίγμα: «Δήμοι – πάροχοι υπηρεσιών, ενταγμένοι σε αναπτυξιακούς οργανισμούς, σε ρόλο διαχειριστικού φορέα αναπτυξιακών πολιτικών». Μετάφραση επί το λαϊκότερο: Δήμοι όχι εκπρόσωποι του λαού προς το κεντρικό κράτος αλλά το αντίθετο: «αντιπροσωπεία» του κράτους σε τοπικό επίπεδο. Δήμοι πιο κοντά, πιο φιλικά στις μεγάλες επιχειρήσεις. Δήμοι πιο μακριά, πιο εχθρικά, πιο ακριβά για τους δημότες.

Ό,τι «κέρδισε» (βλ. έχασε) ο λαός από την αναπτυξιακή πολιτική του κράτους, το ίδιο θα δοκιμάσει και από τους δήμους.

Ο κ. Ζέρβας, επικαλούμενος τη πανδημία, προσθέτει το «όραμα» ενός σχεδίου Μάρσαλ για τη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι δική του ιδέα. Οικειοποιείται την (προ πανδημίας) απαίτηση του τοπικού συνδέσμου βιομηχάνων, την παρουσιάζει πιο «εύπεπτα» σαν «πάνδημη, εθνική επιταγή», σαν θεμέλιο «εθνικής ομοψυχίας».

Το ότι αυτή η «εθνική – αναπτυξιακή – ομοψυχία» σημαίνει σιωπητήριο για το λαό και τις ανάγκες του, χειροτέρευση της κατάστασης του, νέες μπίζνες – κέρδη για μεγάλες επιχειρήσεις, αποτυπώνεται σε κάποια παραδείγματα της αλλαγής λειτουργίας του δήμου που αφορούν τους δημότες:

Η ανακύκλωση αποσπάται από τη καθαριότητα. Φαντάζει παράδοξο αφού η μία είναι συνέχεια της άλλης. Ο κύβος ερρίφθη. Η απόσπαση είναι η οργανωτική προετοιμασία παράδοσης του χρυσωρυχείου της ανακύκλωσης, σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τον Σεπτέμβρη 2019 ο κ.Ζέρβας δήλωνε ότι συζήτησε αντίστοιχη συνεργασία με τον Δήμο Λειψίας (απ’ όπου πήρε τα 50 μεταχειρισμένα λεωφορεία).

Χθες, στελέχη του, αναρωτιόντουσαν «που είδαμε ανακύκλωση που ΔΕΝ εμπλέκονται ιδιώτες». Δεν έχει σημασία η εθνικότητα τους. Σημασία έχει ότι ο δήμος χάνει τεράστια πηγή εσόδων. Ότι οι δημότες θα χρυσοπληρώσουν το κόστος ανακύκλωσης, τα τεράστια ιδιωτικά κέρδη από αυτή. Ανακύκλωσης που δεν αποκλείει την καρκινογόνα καύση απορριμμάτων (βλ. ΤΙΤΑΝ) οδήγησε τη χώρα στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και επαπειλούμενα τεράστια πρόστιμα (που θα πληρώσει ο φορολογούμενος) για τη μόλυνση του αέρα της Θεσσαλονίκης. Ο δήμος σιωπά.

Παρά τις αλλαγές διατυπώσεων υπό το βάρος αντιδράσεων, η πολιτική βούληση του δήμου διατυπώθηκε : Η δημοτική αστυνομία (σώμα δημοτικό μεν αλλά ένστολο και με αρμοδιότητες δίωξης, σε συνεργασία με την αστυνομία) διευρύνει τις αρμοδιότητες της στην ένταση της εισπρακτικής πολιτικής του δήμου. Περισσότερο φοροκυνηγητό, προστιμοκυνηγητό. Όχι μόνο για τα ταμεία του δήμου αλλά και τις ιδιωτικές εταιρίες που εισπράττουν πάνω από 50% κάθε προστίμου (λέγε με «ελεγχόμενη στάθμευση», το σκάνδαλο Μπουτάρη που αδυνατεί να θεραπεύσει ο κ. Ζέρβας).

Ο δήμος αρνείται επίμονα τις προτάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης να απαλλαγούν από δημοτικά τέλη οι άνεργοι, οι μισοαπασχολούμενοι ή σε αναστολή εργασίας, οι μικροεπαγγελματίες που με το άνοιγμα της αγοράς, απλά παρακολουθούσαν τη κοσμοσυρροή στις μεγάλες αλυσίδες.

Ο τομέας της Παιδείας αυτονομείται ενόψει της μεταφοράς αρμοδιοτήτων της εκπαίδευσης από το κράτος στους δήμους. Το τι θα επακολουθήσει προδικάζει η τραγική εικόνα του δήμου στο τομέα αυτό εν μέσω πανδημίας. Ούτε μια διεκδίκηση, μια λέξη για αποσυμφόρηση των μαθητών σε τάξεις των 15 και όχι των 25 – 27 όπως λένε οι επιστήμονες, για προσλήψεις. Τα μαζικά, επαναλαμβανόμενα, δωρεάν τέστ παραμένουν ανέκδοτο. Τα κοντέινερ – σαρδελοκούτια για τα 4χρονα, 5χρονα της προσχολικής αγωγής στήνονται σε αυλές σχολείων, εξαφανίζοντάς τες, παρά τη κατακραυγή γονέων και εκπαιδευτικών.

Στο πρόγραμμα σχολικής στέγης που (υποτίθεται) ζητά ο κ. Ζέρβας, «πρώτο βιολί» θα παίζουν τα ΣΔΙΤ, οι συμπράξεις ιδιωτικού τομέα που χαρατσώνει και εισπράττει και του κράτους που τον επιχορηγεί από τη φορολόγηση του λαού.

Το προσωπικό του δήμου οδηγείται σε μείωση. Προβλέπεται ίδιος αριθμός μόνιμων θέσεων, ενώ πολλοί εργαζόμενοι βρίσκονται προ συνταξιοδότησης χωρίς αντικατάσταση. Ο δρόμος της ευέλικτης εργασίας, των εργολάβων (σε βάρος των οικονομικών του κράτος και των εργαζόμενων) παραμένει ορθάνοιχτος, δίνοντας ευρύτερο στίγμα στην αγορά εργασίας σαν ο μεγαλύτερος εργοδότης στη Β. Ελλάδα.

Μια τέτοια οργάνωση δήμου – επιχείρησης, τροχονόμου συμφερόντων και φορομπήχτη δημοτών, χρειάζεται αντίστοιχη «εταιρική» οργάνωση, ένα μάνατζερ, τον εκάστοτε δήμαρχο. Με ευελιξία, ταχύτητα, αποτελεσματικότητα, χωρίς πολλές συζητήσεις. Ένα σφιχτό δημαρχοκεντρικό σύστημα, με τον δήμαρχο ταυτόχρονα ελέγχοντα και ελεγχόμενο. Κάτι που εξασφαλίζει ο νέος κανονισμός του δήμου.

Συμπέρασμα – κάλεσμα στους δημότες : η ΑΥΤΟδιοίκηση «πέθανε». Ο δήμος δεν είναι «φιλικός γείτονας». Είναι κράτος. Το ίδιο φιλικό με τις μεγάλες επιχειρήσεις, το ίδιο σκληρό, άδικο, ταξικό για το λαό. Στο ενιαίο στόχαστρο του αγώνα, λοιπόν.

*Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» και πρώην Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.