Ημερολόγιο ενός Τορωναίου

Σάββατο 17 Ιουλίου 2021. Ώρα 06:45. Φτάνουμε μαζί με το συνοδό και συνκολυμβητή μου Γιώργο Βουλγαράκη στην παραλία του ξενοδοχείου Παλλήνη στην Καλλιθέα , από όπου θα δοθεί η εκκίνηση του 51ου Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου. Στο αυτοκίνητο είναι μαζί μας η σύζυγός του η Έφη και η κόρη τους η Ειρήνη που η παρουσία τους με χαλαρώνει.

Λέξεις: Γιάννης Κυφωνίδης

-Ωρα 6:50: Γνωρίζω το Ρουμάνο κολυμβητή Bogdan Zurbagiou και το συμπατριώτη συνοδό του. Μιλάμε για τον καιρό που μπορεί να συναντήσουμε και για το στόχο που έχουμε, εάν έχουμε όντως κάποιον, πλην του τερματισμού.

-Ώρα 6.59: Φτάνει το λεωφορείο της διοργάνωσης, με όλους τους κολυμβητές, συνοδούς και λοιπούς επιβάτες να φορούν μάσκες και να τηρούν τα μέτρα λόγω Covid. Όλες και όλοι άλλωστε συμμετέχουμε είτε με πιστοποιητικό εμβολιασμού, είτε με μοριακό ή rapid test 24 ή 48 ωρών. Χαίρομαι που βλέπω την Πάττυ Στογιαννίδου και τον Έντουαρντ Αγκόλι.

-Ώρα 7:00: Βλέπω την πρόεδρο της διοργανώτριας Εκπολιτιστικής Εταιρείας Νέων Νικήτης “Σίθων” Κωνσταντίνα Κούρα μαζί με τους συνεργάτες της στο χώρο. Η αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση έχει ήδη αρχίσει.

–Ώρα 7:05: Χαιρετιόμαστε με όλες και όλους τους κολυμβητές που θα βρεθούμε στην εκκίνηση. Ανταλλάσσουμε αστεία για να… σπάσει η αναμονή. Η αγαπημένη Σοφία Ψιλόλιγνου με συστήνει στο Σπύρο Χρυσικόπουλο που τερμάτισε πρώτος στον Τορωναίο του 2019 και τον περασμένο Μάιο έσπασε το Ρεκόρ Γκίνες συνεχόμενης κολύμβησης σε πισίνα που ήταν 250 χιλιόμετρα, διανύοντας τελικά πάνω από 350 χιλιόμετρα μέσα σε 7 ημέρες!

– Ώρα 7:15: Αρχίζει η προετοιμασία. Ο Γιώργος ο συνοδός μου, μού βάζει αντιηλιακό σε όλο το σώμα και βαζελίνη στις μασχάλες, τους ώμους, το σβέρκο, αλλά και στα σημεία που εφάπτεται το μαγιό. Κάποιοι βάζουν και γράσο, καθώς γνωρίζουμε ότι έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους οι μέδουσες. Κάνω κουβεντούλα με το Νίκο Κουρλιούρο.

-Ώρα 7:30: Κάνω έναν τελευταίο έλεγχο στα πράγματα μου, που θα πάρει μαζί με την τσάντα μου ο Γιώργος στη συνοδευτική βάρκα. Τζελάκια με αμινοξέα ή άνευ, ισοτονικές ταμπλέτες με ηλεκτρολύτες, βιταμίνες, αναλγητικά και αντιεμετικά σε περίπτωση που χρειαστεί, νερά και όλα τα συναφή. Το κινητό μου, τα κλειδιά μου, τα ρούχα μου, όλα μέσα στην τσάντα. Μένω μόνο με το μαγιό και τα γυαλάκια κολύμβησης. Δε θα βάλω σκουφάκι.

– Ώρα 7:40: Αρχίζει η επιβίβαση των συνοδών στα σκάφη που τους μεταφέρουν στις συνοδευτικές βάρκες. Οι κολυμβητές μένουμε μόνοι μας. Η πολίστρια και κολυμβήτρια Νατάσα Κυριακίδου μας βγάζει φωτογραφία.

-Ώρα 7:45: Μπαίνουμε μέσα στο νερό. Μιλάω με τη Σοφία Ψιλόλιγνου. Ο ήλιος πέφτει τόσο γλυκά στο νερό. Η κουβέντα μαζί της με χαλαρώνει και νιώθω ότι είμαι σε οικείο περιβάλλον.

-Ώρα 7: 59: Η αναμνηστική φωτογραφία πριν από την εκκίνηση.

• 0 χλμ. Δίδεται η εκκίνηση. Κολυμπάμε όλες και όλοι αριστερά κέντρο και δεξιά ώστε να μας προσεγγίσουν οι συνοδευτικές βάρκες και οι συνοδοί. Κολυμπάω σταθερά μέχρι να με βρουν κι εντέλει με βρίσκουν. Είμαι ήρεμος κι έτοιμος για κάθε σενάριο καιρού και δυσκολιών. Εχω τους στόχους μου σε χρόνο 8 έως 8.30 ώρες εάν πάνε όλα πρίμα , αλλά έχω ήδη συνειδητοποιήσει ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, οπότε πάνω από όλα ο τερματισμός και η υγεία.
• 2, 6 χλμ. Κολυμπάω με σταθερή κόντρα, σίγουρο 3αρι . Εχει περάσει μια ώρα και δεδομένων των συνθηκών κολυμπάω αρκετά καλά.
• 4 χλμ. Μετά από τα χαστουκάκια της θάλασσας στο πρόσωπό μου αλλά και την ραγδαία πτώση του ρυθμού μου αλλάζω πλευρά .Μάλλον η κόντρα φλερτάρει πια με το 4αρι . Ενώ κολυμπούσα με το κεφάλι να βγαίνει από τα αριστερά, τώρα λόγω κύματος πάω από την άλλη και βγάζω το κεφάλι από τα δεξιά.
• 7 χλμ. Εχω πέσει στα 30 λεπτά το χιλιόμετρο, αλλά δεν τρώω τουλάχιστον κύμα. Ωστόσο ζαλίζομαι διαρκώς, άρα δεν έχω ακόμη ενυδατωθεί επαρκώς. Οχι, δεν πρόκειται να το μεγαλοποιήσω. Ζάλη είναι θα περάσει.
• 10 χλμ. Κάτι παραπάνω από το 1/3 της απόστασης έχει κολυμπηθεί και αυτό με ξαλαφρώνει αρκετά. Αρχισα να νιώθω ενυδατωμένος και οι ζάλες υποχώρησαν. Κολυμπάω πολύ πιο άνετα και με πιο γεμάτες χεριές. Ωστόσο το στόμα έχει γίνει τσαρούχι από το αλάτι και τα ρουθούνια μου καίνε. Αλλά κάνω πως δεν καταλαβαίνω και συνεχίζω.
• Λίγο πριν τη μέση του αγώνα εγκαταλείπει η Σοφία Ψιλόλιγνου, από τις πιο σπουδαίες και έμπειρες κολυμβήτριες στην ανοιχτή θάλασσα. Στενοχωριέμαι. Αλλά ο αγώνας είναι δύσκολος και συνεχίζω.
• 12-13 χλμ. Θεωρητικά είμαι στη μέση, αλλά με τα ρεύματα, ειδικά της Κελύφου, ποτέ δεν ξέρεις. Η ζάλη και το ανακάτεμα στο στομάχι υποχώρησαν, αλλά με έπιασε κάτι άλλο, ξέρετε τι, το λεγόμενο Νο 2. Κολυμπάω και τα “κάνω πάνω μου ” σαν τα μωρά. Την ώρα που κολυμπάω κατεβάζω το μαγιό για λίγο με το ένα μου χέρι, ξέρετε για ποιό λόγο.
• 15 χλμ. Τα ρεύματα της Κελύφου όπως πάντα όχι εμφανή, αλλά βουβά και αντίθετα. Σα να βρίσκομαι στο ίδιο σημείο για ώρα. Στο επόμενο στοπ ζητάω κόκα κόλα που έχω ξεχάσει να πάρω, αλλά ευτυχώς έχουν οι βαρκάρηδες. Βάλσαμο. Και το στομάχι ηρεμεί και την υπερκινητικότητα του εντέρου, έχει και λίγους ηλεκτρολύτες, αλλά και υδατάνθρακες λόγω ζάχαρης. Ξεπλένει και το στόμα από το αλάτι. Ο Γιώργος με ενημερώνει ότι έχουν σπάσει τα τηλέφωνα η Μαρία η Μπαλτατζή που αρχικά ήταν να μου κάνει τη συνοδεία , αλλά δε γινόταν να είναι στη βάρκα, η άλλη μου συνοδός που επίσης δε μπορούσε, η Δεσποινα Ιωαννίδου, που φωνάζει από το τηλέφωνο Βάστα Γερά. Βλέπω και τις δυο με τα μάτια της ψυχής μου στο σκάφος δίπλα στο Γιώργο. Ο προπονητής μου, ο Νικόλας Ρεπανάς λέει από το τηλέφωνο Κάνε Κουράγιο. Τηλεφωνούν για να μάθουν η Κάτια Αθανασιάδου, η Κατερίνα Ντούλη, ο Αλέξανδρος Σαμαράς, η Σοφία Μπουζάκη, η Σέβη η Τσουμάγκα, η Ανθή η Ρόζου ολόκληρο το κολυμβητήριο Καλαμαριάς . Οχι ρε γαμώτο δεν έδωσα το τηλέφωνο του Γιώργου στην ξαδέλφη μου την Ιφιγένεια. Τι έχω να ακούσω….
• 18 χλμ. Η θάλασσα έχει ηρεμήσει αρκετά και το τέμπο μου πια είναι 22 λεπτά το χιλιόμετρο. Έχω ροή, γεμάτες χεριές. Το σώμα έχει μπει στον αυτόματο πιλότο Βέβαια έχω χάσει έδαφος και χρόνο, αλλά δεν πειράζει. Με νοιάζει μόνο ο τερματισμός και η αντάμωση με τους φίλους και συν κολυμβητές.
• 20 χλμ. Ρωτάω το Γιώργο που βρισκόμαστε και εκείνος μου απαντάει στο 20ο . Εμένα όμως δε μου φαίνεται ότι απέχω 5-6 χλμ από την ακτή, αλλά 8. Ωστόσο λέω στο Γιώργο και συμφωνεί ότι το πολύ πολύ να έχω 8 χλμ για να τερματίσω. Δηλαδή 3-4 παραπάνω από ότι νομίζουμε. Αλλά σημασία έχει ο τερματισμός που ισοδυναμεί με νίκη.
• 24 χλμ. Τα δυο χιλιόμετρα που απομένουν θεωρητικά, μου φαίνονται οπτικά 4 ή 5 , αλλά δεν έχει πια σημασία. Τίποτα δε με πτοεί. Ούτε πόνο νιώθω, ούτε τίποτα. Αδημονία γλυκιά να τερματίσω νιώθω μόνο και να δω όσες και όσους με περιμένουν στην ακτή. Απολαμβάνω το κολύμπι στη δύση του ηλίου.
• 25 χλμ. Ο Γιώργος μου γνέφει να κοιτάξω πίσω, ενώ έχει σχεδόν δύσει ο ήλιος. Στο τουριστικό σκάφος έχουν συγκεντρωθεί φίλες και φίλοι και μου φωνάζουν ότι μ’αγαπάνε. Θέλω να βάλω τα κλάματα. Η Δέσποινα Ιωαννίδου που δε μπορούσε να μου κάνει συνοδεία, μου κάνει έκπληξη. Είναι στο σκάφος. Βάζει τα πέδιλα της και έρχεται να με κολυμπήσει για τα τελευταία χιλιόμετρα.
• Ούτε και ξέρω τι χιλιόμετρο είναι. Έχει νυχτώσει. Έχει βγει το φεγγάρι. Αρχικά βλέπω μέσα στο νερό τα μπλε πέδιλα της Δέσποινας που φωσφορίζουν. Κολυμπάει ύπτιο ώστε να έχει το νου της που πάω. Στο νερό έχει πέσει και ο Γιώργος. Είναι σα να μου χαράσσουν την τελική ευθεία. Κολυμπάω κι εγώ ύπτιο για να αλλάξω μυϊκή ομάδα και να ξεμπλοκάρουν οι ώμοι και οι αγκώνες. Έχει μείνει η ουρά του γαϊδάρου και δεν τρώγεται με τίποτα. Λες και πάω ακόμη πιο αργά όσο πλησιάζω στον τερματισμό. Ακούμε μια φωνή. Γιώργο που είστε; Είναι η Μάγδα η Κωνσταντινίδου που μέσα στο σκοτάδι δε βλέπει καθαρά, αν και η βάρκα μας έχει ανοίξει προβολείς.Είναι η ώρα να μας αφήσει το σκάφος. Είναι η ώρα των λίγων μέτρων για τον τερματισμό. Η Μάγδα, η Δέσποινα, ο Γιώργος κι εγώ είμαστε σαν κουκίδες στο νερό, αλλά μοιάζει η συνύπαρξη μας με αστρικό σχηματισμό, μόνο που αντί για ουρανό έχουμε θάλασσα. Η στιγμή έφθασε. Βλέπω το πλήθος κόσμου στην ακτή και την προβλήτα. Και παίρνω δύναμη για να “σπριντάρω”. Πατάω άμμο. Πανηγυρίζω. Με στεφανώνουν. Πρώτα πέφτω στην αγκαλιά της μεγάλης μου ανιψιάς και πνευματικής μου κόρης Μαρίας Μελίνας και μετά επιστρέφω στη θάλασσα για να αγκαλιάσω το Γιώργο, τη Δέσποινα, τη Μάγδα, αλλά και το παρεάκι μου από τον Ποταμό Επανομής τα ” Καλαμαριώτικα Παλτά” μου Μίλτο Μπαλίδη, Δημήτρη Σακελλάρη, Όμηρο Καζαντζίδη. Δε μπορούσαν να είναι εκεί η Κατερίνα η Ντέλλα, ο Σάκης ο Ηρακλής και ο Ευάγγελος Στέφος. Αλλά εγώ τους έβλεπα. Ήταν μαζί μου νοερά.
• Είμαι πανευτυχής. Νιώθω πληρότητα. Ούτε πόνος. Ούτε ταλαιπωρία. Ούτε τίποτα. Μόνο ευτυχία. Μόνο αγάπη. Μόνο πληρότητα. Πέφτω στην αγκαλιά της Ντίνας της Κούρα. Ανεβαίνω στην εξέδρα λες και δεν κολυμπούσα για 13 ώρες και 42 λεπτά. Ευτυχία, ευτυχία, ευτυχία. Αυτό το αίσθημα πόσον καιρό είχα να το νιώσω, πόσο ;
• Εσπασα και το ρεκόρ παραμονής μου στο νερό κατά 4 ώρες σε σχέση με τον πρώτο μου Τορωναίο το 2016. Τότε είχα βγει νωρίς το απόγευμα. Κυριλέ .Αλλά και με ένα παράπονο , μην πω ξινίλα, γιατί δεν πέτυχα καλύτερο χρόνο να πάρω και μια καλύτερη θέση. Χάρηκα μεν τότε. Αλλά ήμουν και κάπως. Κούνια που με κούναγε. Έπρεπε να τα δω όλα φέτος για να αγαπήσω σε βάθος τον Τορωναίο.
• Ο Νίκος Παπαθανασίου, ένας εκ των “Τρελών της Νικήτης” που διέπλευσαν τον Τορωναίο για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1971 , παρουσιάζει στην εξέδρα τους τερματίσαντες και συμμετέχοντες . Μου δίνει το λόγο. Αλλά μου λέει ότι ουσιαστικά δεν κολύμπησα 26 χλμ αλλά 30 . Αναρωτιέμαι γιατί. Ε.. κάτι τα κύματα , κάτι τα ρεύματα, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, κάνεις και μερικά ζιγκ ζαγκ. Να τα 4 χλμ παραπάνω. Αλλά είσαι στον Τορωναίο. Μπορεί να συμβεί. Ξέρεις εάν είσαι συνειδητοποιημένος στην εκκίνηση ότι δεν έχεις υπογράψει κανένα συμβόλαιο με τη θάλασσα, με τη φύση, με τις συνθήκες, με όλα. Όποτε τα πάντα μπορούν να συμβούν.
• Ευχαριστώ το κολυμβητικό κίνημα Swim or Die, την Ελληνική Μαραθώνια Κολύμβηση, το Δημοτικό Κολυμβητήριο Καλαμαριάς , αλλά πάνω από όλα τον προπονητή μου Νικόλα Ρεπανά που του οφείλω το “ευ ζην” καθώς είναι με διαφορά ο σπουδαιότερος δάσκαλος που είχα στη ζωή μου μέχρι στιγμής.
• Αναμένω τον ερχόμενο Αύγουστο την έλευση από το Σικάγο του φίλου και σκηνοθέτη Ανδρέα Βερνή για να φτιάξουμε το doc fiction μικρού μήκους για τον Τορωναίο μου. Αυτόν τον δεύτερο χρονικά, τον πιο πονεμένο και ταλαιπωρημένο μου, αλλά και τον πιο αγαπημένο μου. Έτσι για να εκφράσω την αγάπη μου, την ευτυχία μου, την πληρότητα μου.

-Ο σπουδαιότερος Τορωναίος νικητής για μένα φέτος είναι ο Γιάννης Χατζήμπεης. Ξέρει αυτός γιατί.

-Τελικά ότι έγραψα και ηχογράφησα ως Θεατρικό Podcast για τον Τορωναίο που μεταδόθηκε μια μέρα πριν το έζησα ούτε λίγο ούτε πολύ.

-Για την ιστορία. Τα επίσημα αποτελέσματα

ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ 8:19′:33” ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ: 8:28’32” ΚΟΥΡΛΙΟΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 8:36’50” ΒΟΣΝΑΚΙΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ: 8:47’55” ΑΓΓΟΥΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 8:54’20” ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ 9:09′:00” BOGDAN ZURBAGIU 9:45′:00” ΣΤΟΓΙΑΝΙΔΟΥ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ 9:56’10” ΙΓΓΛΕΖΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 11:39΄:05” ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΑ 11:40′:11” EDUART AGOLLI: 12:02′:06 ΜΑΓΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ :12:08′:14” ΜΠΑΜΠΑΝΙΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 12:09′:18” ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 13:42′:14” ΚΟΥΤΛΙΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 13:52′:12” ΧΑΤΖΗΜΠΕΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 14:54′:20” ΚΑΡΑΜΟΥΤΣΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ 1ΜΙΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΤΗ 13:50′:15”

ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΨΙΛΟΛΙΓΝΟΥ ΣΟΦΙΑ 6:30′:05”

Φωτογραφικό υλικό και βίντεο , Tom Sakis , Όμηρος Καζαντζίδης, Έρρικα Βογιατζόγλου, Νίκος Κουρλιούρος.