Καλώς ήλθατε στην πτήση με άγνωστο προορισμό

Tο πιο παράξενο συναίσθημα όσων βιώσαμε και βιώνουμε με αυτή την πρωτόγνωρη κρίση που ξεκίνησε ως υγειονομική και εξελίχθηκε με κάθε τρόπο είναι το άγνωστο. Το αόρατο. Το απίθανο που γινόταν πιθανό.

Η επαλήθευση κάθε πρόβλεψης που μπορεί να είχαμε διαβάσει σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας, να είχαμε δει σε ταινίες μελλοντολογικές.

Σαν να σου δένουν τα μάτια και να σε αφήνουν μόνο σε ένα άγνωστο μεγάλο κτίριο που δεν ξέρεις τίποτε για αυτό, που έχει τοίχο για να μην πέσεις επάνω, που έχει πόρτα ή άνοιγμα για να βγεις.

Όσο ο καιρός περνά και αντιλαμβανόμαστε πως για πολλά πράγματα που είχαμε κατακτήσει τον προηγούμενο αιώνα ως τρόπο ζωής οι αλλαγές θα είναι σαρωτικές, τόσο ο φόβος για το άγνωστο μας κυριεύει.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν να πουν ίσως τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα μετά τον μεγάλο πόλεμο.

Τώρα όμως είναι ο καιρός της ψηλάφισης. Πιάνεις τις πληγές προσεκτικά, να δεις αν κλείνουν και σκέφτεσαι μήπως υπάρχουν και άλλες που δεν τις έχεις πάρει χαμπάρι. Ο νέος άγνωστος κόσμος μας περιμένει. Καλό ταξίδι.

*Editorial τ. 247