Καταγγελία: Η απίστευτη κατάσταση με τα τραπεζοκαθίσματα στο Πευκοχώρι

Η παρακάτω καταγγελία έφτασε στην Parallaxi από επιχειρηματία του Πευκοχωρίου:

Ζω από τον τουρισμό. Όλα μου τα έσοδα βασίζονται στην τουριστική κίνηση του Πευκοχωρίου από τους Σέρβους τουρίστες. Ως εκ τούτου συμμερίζομαι απόλυτα τα άγχη και τις αγωνίες των επιχειρηματιών για την φετινή σεζόν του 2020 και μπορώ να καταλάβω και να αποδεχτώ κάποιες μικρές «παρεκτροπές» τους ως προς την νομιμότητα και την επαγγελματική ηθική. Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να δεχτώ ότι σε ένα ταβερνάκι με 10-20 τραπέζια ο ιδιοκτήτης τα αραιώνει λόγω covid και τα 5 τραπέζια που περισσεύουν τα «απλώνει» – αποκλειστικά το βράδυ και με την προϋπόθεση να υπάρχει χώρος για τους πεζούς. Έστω, βάζει και άλλα 5 το Σαββατοκύριακο με την ελπίδα να ρεφάρει.

Το απαράδεκτο είναι όταν τεράστια εστιατόρια με άπειρα καθίσματα ακολουθούν την ίδια πρακτική. Αφού χρόνια τώρα οι γραφικές κληματαριές έδωσαν τη θέση τους σε ημιυπαίθριους που κατόπιν έκλεισαν αυθαιρέτως με τζαμαρίες και μπούκωσαν οι ωραίες τους αυλές, αναζητήθηκε ο υπαίθριος χώρος στο πεζοδρόμιο που φιλοξενεί κάθε χρόνο καμιά πενηνταριά+ τραπέζια για κάθε επιχείρηση. Ήδη από πέρυσι οι πιο «επώνυμες» ταβέρνες «νοσταλγώντας» την παλιά γραφικότητα δημιούργησαν κάποια ντεκ στη άμμο και κατέβασαν τα πρώτα τραπέζια. Φέτος, με το πρόσχημα του covid, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες έκαναν πραγματική κατάληψη σε όλη την έκταση της αμμουδιάς μπροστά στις επιχειρήσεις τους (και πέρα από αυτές), με μόνιμα τραπέζια από το πρωί, αφήνοντας μια μόνο σειρά εκεί που σκάει το κύμα, που καταλαμβάνεται κι αυτή πριν ακόμη δύσει ο ήλιος και φύγουν οι λουόμενοι.

Το φαινόμενο είναι απαράδεκτο κατ’ αρχήν αισθητικά. Το σκηνικό άπειρων τραπεζιών εν είδη συνεστίασης ή αρραβώνα είναι ούτως ή άλλως απωθητικό και μακράν απέχει από τη γραφικότητα. Το γεγονός ότι τα περισσότερα τραπέζια είναι φυσικά άδεια επιτείνει θλιβερά την αίσθηση της κρίσης που διανύουμε, προβάλλει τη μιζέρια και συντελεί στην συνήθη κλάψα των απανταχού επιχειρηματιών σε στυλ «τι κακό μας βρήκε πάλι εμάς». Είναι φανερό ότι η ενέργεια αυτή δεν πρόκειται να επηρεάσει ουσιαστικά τα εισοδήματα των επιχειρήσεων, κυρίως όμως θα πραγματοποιήσει την φαντασίωση τους για την αέναη αυθαιρεσία, την απληστία τους και το μεγαλοϊδεατισμό τους. Φυσικά δεν σκέφτονται ούτε δρουν όλοι οι επαγγελματίες έτσι. Όσοι όμως το κάνουν, και είναι αρκετοί, αμαυρώνουν την εικόνα του κλάδου και όλης της τουριστικής επιχειρηματικότητας του Πευκοχωρίου. 

Το μόνιμο (και νόμιμο) κέρδος που προκύπτει από σταθερή και αυξανόμενη κατανάλωση θυσιάζεται για χάρη της αρπαχτής, ενός φαντασιακού και προφανώς αμφίβολου «εδώ και τώρα».

Γιατί είναι φανερό ότι αν στο όλο σκηνικό προστεθούν και τα δεκάδες μπιτσόμπαρα που έχουν καταλάβει σχεδόν ΟΛΗ την έκταση της παραλίας, χώρος για όποια παρέα να αφήσει την τσάντα της (πόσο μάλλον να απλώσει πετσέτα), δεν υπάρχει.

Εκτός και αν όλοι αυτοί οι «επαγγελματίες» πιστεύουν ότι οι Βαλκάνιοι, κύριοι αν όχι αποκλειστικοί πελάτες μας, έχουν την πολυτέλεια να δίνουν ανά οικογένεια 20 ευρώ, κάθε φορά που θέλουν να βουτήξουν στην θάλασσα.

Αλήθεια θεωρείται ασφαλές τον Αύγουστο του 2020, εν μέσω έξαρσης κορονοϊού, να προστίθενται και νέες «επιχειρήσεις ξαπλώστρας-ομπρέλας», στην ήδη υπερκορεσμένη από ξαπλώστρες και υπερβολικά στενή πλέον (να κάτι που πρέπει να υπάρχει παρέμβαση να διορθωθεί!), παραλία του Πευκοχωρίου; Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε, ότι η στάση που κρατά και η υπευθυνότητα ή ανευθυνότητα που επιδεικνύει απέναντι στην επιδημία μια τοπική κοινότητα (γιατί τίποτα σήμερα δεν παραμένει κρυφό), εξαργυρώνεται με επιβράβευση ή τιμωρία από την τουριστική βιομηχανία.

Και καλά είναι να μάθουμε, πόσα είναι τα πραγματικά έσοδα που εισπράττει τελικά η κοινότητα από κάθε επιχείρηση η οποία βγάζει ξαπλώστρες και τραπέζια στην παραλία.

Είναι γνωστό ότι οι παραλίες ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ μας. Είναι και παράνομο και ανήθικο να εξαναγκαζόμαστε κι εμείς και οι τουρίστες μας είτε να πληρώνουμε για καφέδες που δε χρειαζόμαστε είτε να ξεποδαριαζόμαστε κάτω από τον ήλιο, φορτωμένοι συμπράγκαλα για ένα μπάνιο σε ελεύθερη παραλία. 

Ακόμα πιο φανερό είναι ότι η ακολουθούμενη πολιτική από τους «επαγγελματίες», δυσφημεί τον τόπο, διώχνει τους αυριανούς πελάτες μας και μειώνει τα έσοδα ΟΛΩΝ μας.

Το Πευκοχώρι ανέκαθεν υπήρξε πρωταθλητής της ασυδοσίας και της αυθαιρεσίας σε όλα τα επίπεδα με τις ευλογίες,ακόμη και με την παρότρυνση των αρχών. Η νέα διοίκηση του δήμου και της κοινότητας θα αλλάξει τακτική; Ή μήπως μόνο σε ένα τσουνάμι μπορούμε να ελπίζουμε; 

*Τα στοιχεία του καταγγέλοντος είναι στη διάθεση της parallaxi