Κλείνουν, ρε φίλε, τα περίπτερα

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Κλείνουν, ρε φίλε, τα περίπτερα και στην θέση τους ανοίγουν κάτι μαγαζάρες με ξενικά, και υποτίθεται, ευφάνταστα ονόματα.

Πήγαινες, που λες στο περίπτερο που ήταν λιγότερο από τρία τετραγωνικά και έβρισκες, εκτός από καραμέλες, μαστίχες, εφημερίδες και τσιγάρα, πρακτικά τα πάντα! Και όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε. Ήταν νύχτα και σου είχε τελειώσει πχ το χαρτί υγείας, οι σερβιέτες, οι πάνες του μωρού. Κανένα πρόβλημα, ο περιπτεράς ξενυχτούσε και σε βόλευε. Σε ρωτούσε και ποια μάρκα προτιμάς! Ήθελες χλωρίνη και, για κάποιο περίεργο λόγο, την ήθελες την Κυριακή το μεσημέρι που ο μπακάλης ήταν κλειστός. Κανένα πρόβλημα. Ο περιπτεράς καθάρισε μεταφορικώς και κυριολεκτικώς για την πάρτη σου. Κουβαρίστρες, τσιμπιδάκια, νυχοκόπτες, τσατσάρες, όλα ήταν εκεί. Σαν φεστιβάλ ετερόκλητων αντικειμένων.

Κλείνουν ρε φίλε τα περίπτερα που είχαν τα πάντα μέσα σε τρία τετραγωνικά και στη θέση τους ανοίγουν κάτι μαγαζάρες που τα μισά που χρειάζεσαι δεν τα έχουν. Έχουν βέβαια προσωπικό που φοράει στολές σα να μπαίνεις στα Mc Donald’s. Έχουν bar code στο ταμείο, να κάνει μπιπ μπιπ και πληρώνεις με την ανέπαφη την πιστωτική. Είναι βαμμένα με φωτεινά περίεργα χρώματα και έχουν εντυπωσιακά γραφικά στους τοίχους, τηλεοράσεις τεράστιες και φυσικά φτιάχνουν καφέ.

Όλοι πλέον φτιάχνουν καφέ στην Ελλάδα! Ο Έλληνας ανακάλυψε ότι δεν μπορεί να πιάσει τα κουλά του να κάνει έναν καφέ στο σπίτι. Εξακόσια ευρώ μισθό, αλλά αυτός άρχοντας. «Κατάστημα, έναν φρέντο». Ο φραπές πλέον του πέφτει «κάπως» και κάπου διάβασε ότι δεν είναι καφές και αμάν τι πίναμε τόσα χρόνια και πώς επιβιώσαμε. Για Ελληνικό δεν το συζητάω, τον έχουμε αφήσει για κάτι μνημόσυνα και παρηγοριές. Πλέον όλοι πίνουν φρέντο τον οποίο αγοράζουν σε ποτηράκι μιας χρήσης με διαφανές σκάφανδρο και από επάνω να ξεπροβάλει καλαμάκι χάρτινο.

Τους ακούς να παραγγέλνουν και νομίζεις ότι ακούς τον Πετρεντζίκη να δίνει συνταγή για μουσακά. Τέλος πάντων να μην το κουράζουμε πολύ, όλοι πίνουν καφέ σε πακέτο και τα νέα περίπτερα είναι εδώ για να τους τον σερβίρουν.

Κλείνουν ρε φίλε τα περίπτερα και χάνουμε τον άνθρωπο που τα ήξερε όλα στην γειτονιά. Ποια παντρεύτηκε, ποιος πέθανε, με ποιόν τραβιέται η Σούλα, ποιος την έφερε με το αμάξι μετά τα μεσάνυχτα, ποιοι μάλωσαν, ποιος είναι αριστερός, ποιος δεξιός, ποιος έχασε τη δουλειά, ποια έπιασε το ΠΡΟΠΟ. Τι να μας πει η σημερινή η κάμερα όταν γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τον περιπτερά που όλα τα έβλεπε. Τύφλα να είχε ο Άργος ο Πανόπτης. Που άμα άνοιγε το στόμα του έκλειναν σπίτια. Ο καλός ο φίλος του χωροφύλακα, σε άλλες εποχές. Είχε, βλέπεις, και το προνόμιο να διαχειρίζεται το τηλέφωνο της γειτονιάς και όλο και κάτι έπιανε το αυτάκι του. Που σου χτυπούσε το τζάμι και φώναζε «συντομεύετε, δεν θα λύσετε εδώ το μεσανατολικό». Που γκρίνιαζε αν δεν είχες ψιλά να τον πληρώσεις. Που είχε φτιάξει το δικό του νόμισμα δίνοντας ρέστα με τσίχλες, άλλη ισοτιμία οι μικρές και άλλη οι μεγάλες, όταν το Bitcoin δεν ήταν ούτε επιστημονική φαντασία.

Κλείνουν ρε φίλε τα περίπτερα και χάνεται ο άνθρωπος που σου «κρατούσε» το περιοδικό ή την εφημερίδα για να την βρεις αν ξυπνούσες αργά την Κυριακή. Που σου δάνειζε το Μίκυ Μάους να διαβάσεις και να το πας πίσω «αλλά να μην το τσαλακώσεις». Που κρεμούσε τις εφημερίδες με μανταλάκι, σαν μπουγάδα και ο κόσμος σταματούσε και διάβαζε headline news.

Κλείνουν ρε φίλε τα περίπτερα και ακόμα δεν δόθηκε απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα «πού κατουράει ο περιπτεράς»!