Με αφορμή τα γεγονότα στο ΑΠΘ και τη (μη;) λειτουργία της δημοσιογραφίας

Λέξεις: Γρηγόρης Ζαρωτιάδης

Δεν νοείται Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη – ειδάλλως δεν πρόκειται παρά για τον συμβιβασμό με αντιδραστικές απολυταρχίες.

Επίσης, δεν νοείται Ειρήνη χωρίς Ελευθερία – ειδάλλως αποδεχόμαστε απλώς την υπόσταση του δούλου.

Τα δύο προηγούμενα είναι «γνώμονες» εν γένει, ειδικότερα μάλιστα απέναντι στις σωρηδόν νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για την Παιδεία, αλλά και στα γεγονότα της Δευτέρας 22 Φεβρουαρίου 2021 μπροστά στο κτίριο Διοίκησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και σε αυτό της Σχολής μου.

Η επέμβαση της αστυνομίας εντάσσεται σε μια εσφαλμένη και επικίνδυνη κυβερνητική αντίληψη ότι η πυγμή απέναντι στην ακαδημαϊκή ελευθερία της δίνει πόντους στο κοινωνικό ακροατήριό της, ενώ εργαλιοποιείται για να ξεχαστούν άλλα, άβολα ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Βεβαίως, όσοι -ες είναι σε αυτήν την κατεύθυνση συνειδητά – επιμένω συνειδητά – δεν έχουν καμία σχέση με την πρόοδο ή τη δημοκρατία, ούτε με τα όποια ιστορικά κεκτημένα στο πλαίσιο της ίδιας της αστικής εξέλιξης.

Η ασύμμετρη και άμετρη άσκηση βίας της αστυνομίας πρέπει να καταδικαστεί, όχι για το παραπάνω πολιτικό σκεπτικό, το οποίο άλλωστε δεν το ενστερνίζονται απαραιτήτως όλοι -ες, αλλά γιατί αποτελεί κακό προηγούμενο βίαιης αντιμετώπισης της αναπόφευκτης και ευκταίας κοινωνικής και πολιτικής πάλης στο εσωτερικό των πανεπιστημίων. Αντιστοίχως, είναι ανάγκη να αναγνωρίσουμε ότι αποδείχτηκε το λάθος της τελευταίας νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης.

Των παραπάνω δοθέντων, απευθύνω μια διπλή έκκληση: (1) προς την ίδια την Κυβέρνηση, δεδομένων και των πρόσφατων γεγονότων στο ΑΠΘ, να ακυρώσει την νομοθετημένη συγκρότηση της ΟΠΠΙ. (2) Στη μεγάλη πιθανότητα να μην εισακουστώ, η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να μην επιτρέψει στην πράξη την επιδιωκόμενη μόνιμη εγκαθίδρυσή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή οφείλουμε να απευθύνουμε έκκληση στους / στις κινούμενους -ες φοιτητές -ριες, ώστε στο πλαίσιο των τρεχουσών και μελλοντικών κινητοποιήσεών τους να υπερασπιστούν όσο μπορούν πιο οργανωμένα και συντονισμένα τη δημόσια περιουσία. Αυτή η αναγκαιότητα είναι κοινός τόπος των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας – φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων – όλων όσων υπερασπίζονται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.

Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει ιδεολογικούς πάτρωνες ή πολιτικούς κηδεμόνες – είναι κατάκτηση της λαϊκής πάλης και των ιστορικών αγώνων της νεολαίας, για όλους και όλες, αρκεί να διέπονται από τον στοιχειώδη σεβασμό στον άνθρωπο και στην κοινωνία του. Αυτό βεβαίως δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολόγηση της οποιασδήποτε καταστολής και ακύρωσής του!

Τέλος, με αφορμή την έξαρση των φαινομένων χυδαίας εμπορευματοποίησης της είδησης και απαράδεκτων περιπτώσεων λογοκρισίας, ως Κοσμήτορας της Σχολής που εμπεριέχει το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, αλλά και ως πολίτης που βίωσε αντίστοιχες πρακτικές προσφάτως, ας μου επιτραπεί ένα πιο ειδικό σχόλιο.

Δεν έχει νόημα να επιμείνει κανείς στο τι υπέστη ή τι έγινε. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να απευθυνθώ στις νέες και νέους δημοσιογράφους: αντισταθείτε στον εκμαυλισμό της συνείδησής σας και στην όποιου είδους παρενόχληση και προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας σας.

Το αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι εύκολο. Αν ήταν, δεν θα χρειάζονταν να σας το ζητήσει κανείς. Οργανωθείτε στις κατά τόπους ενώσεις σας. Θυμηθείτε τον όρκο που δώσατε ολοκληρώνοντας τις σπουδές σας. Οι ελπίδες μας για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και λόγου εναπόκεινται και σε σας.

Μην τις διαψεύσετε. Μην διαψεύσετε ότι καθόρισε την επιλογή σας να γίνεται ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ!

*Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης είναι Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, ΑΠΘ.