Μια χαμένη χρονιά

Συνηθίζεται στα περιοδικά στο τελευταίο τεύχος της χρονιάς να επιχειρείται μια ανασκόπηση. Να συντάσσονται λίστες με όσα μας άρεσαν, όσα καινούργια μπήκαν στις ζωές μας, τα πρόσωπα που αναδείχθηκαν, τις ταινίες που αγαπήσαμε, τις συναυλίες που είδαμε. Τη ζωή που ζήσαμε.

Το 2020 θα είναι η πρώτη χρονιά μετά τον πόλεμο που τέτοιες λίστες δεν θα γίνουν. Που οι αναμνήσεις συγκλίνουν όλες σε μια λέξη. ΠΑΝΔΗΜΙΑ.

Στα προσωπικά ή τα συλλογικά ταμεία δεν υπάρχουν ταξίδια, τραπέζια με φίλους, γνωριμίες. Δεν υπάρχουν κοινά βιώματα, ελπίδες που γεννήθηκαν. Υπάρχει το βίωμα του φόβου, η υπαναχώρηση κατακτήσεων δεκαετιών, ψηφιακοί αποχαιρετισμοί ανθρώπων που έφυγαν. Σκοτεινιά.

Η πρώτη σελίδα του 2021 που έρχεται ξεκινά με την υπόσχεση του εμβολίου και μιας μελλοντικής επιστροφής σε μια ζωή, που κακά τα ψέματα θα έχει δυσκολίες πολλές αλλά και ελπίδα.  Ακόμα και μέσα από τα αποκαΐδια η ζωή πάντα προχωρά.

Καλή χρονιά, να είμαστε γεροί και όλοι του χρόνου εδώ.

—