Μια διαφορετική, παράξενη Πρωτομαγιά…

Λέξεις-Εικόνες: Δημήτρης Κανονίδης

Πρωτομαγιά σήμερα..

Σε μια χαμένη άνοιξη..

Χάσαμε τις ζωές μας. Το χαμόγελό. Ο φόβος φωλιάζει στις καρδιές. Φόβος για τη ζωή. Φόβος για το αύριο.

Χάσαμε την άνοιξη. Κλειστήκαμε υποχρεωτικά στα σπίτια μας. Υποδεχτήκαμε τα χελιδόνια, αποχαιρετώντας ανθρώπινες ζωές.

Είδαμε τη φύση να ξυπνά από τον χειμερινό της λήθαργο, μέσα από τα παράθυρά μας.

Τις παπαρούνες να κοκκινίζουν, τα λουλούδια να ανθίζουν, περιμένοντας μάταια κάποιο χέρι να τα κόψει, προσφορά στην αγαπημένη.

Παρηγοριά τα πλαστικά λουλούδια στα βάζα. Πλαστικά και άοσμα, όπως άοσμη έχει γίνει η ζωή μας. Ως και η πεταλούδα που μπήκε απρόσκλητη, λαθραία, από το ανοιχτό παράθυρο, τα κοίταξε με περιφρόνηση και πέταξε έξω.

Έξω είναι η ζωή. Μέσα ο φόβος. Και τα λουλούδια… τα πλαστικά. 

Πρωτομαγιά σήμερα. Μια πρωτομαγιά διαφορετική, παράξενη…

“Παράξενη πρωτομαγιά ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση μα της καρδιάς την πυρκαγιά που θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει”.

Υ.Γ. Οι στίχοι είναι το Νίκου Γκάτσου.