Να επικεντρώσουμε το θυμό στο κοινωνικό κράτος που λείπει

Την περίοδο της κρίσης και ειδικά τα πρώτα 5 χρόνια του μνημονίου ζήσαμε μια απίστευτη κατάσταση κοινωνικού αυτοματισμού που τα media σε συνδυασμό με τις κυβερνήσεις στοχοποιούσαν κοινωνικές ομάδες και ομάδες εργαζομένων πριν τις “επιτεθούν” στα δικαιώματα και τις απολαβές τους. Πολλοί έπεσαν στην παγίδα να δείξουν με το δάκτυλο δημόσιους υπαλλήλους, επιχειρηματίες διαφόρων κλάδων κτλ με αποτέλεσμα όλοι να βγούμε χαμένοι.

Σήμερα, με αφορμή διάφορα γεγονότα όπως αυτά που είδαμε χθες – προχθές στον Ιανό και το Lidl παρατηρούμε ένα αντίστροφο blaming της αγανακτισμένης κοινωνίας προς εταιρείες/επιχειρήσεις. Όμως αυτό αποτελεί σε ένα βαθμό μια ανθρωποφαγία χωρίς νόημα και σίγουρα χωρίς κοινωνικό όφελος. Δεν φταίει κανένας Ιανός που ως κοινωνία έχουμε αποτύχει τόσο πολύ ώστε οι άστεγοι να έχουν κατακλύσει τα πεζοδρόμια των πόλεών μας. Ειναι ευθυνη τους κράτους και της εκάστοτε τοπικής αυτοδιοίκησης να παρέχει μια στέγη σε αυτούς τους ανθρώπους. Και δεν φταίει κανένα Lidl που οι συνταξιούχοι έχουν εξαθλιωθεί τόσο πολύ ώστε αναγκάζονται στα 70 τους να προσπαθούν να περάσουν κρυφά από το ταμείο δύο βασικά αγαθά για την επιβίωσή τους.

Ας επικεντρώσουμε λίγο το θυμό και τις διαμαρτυρίες μας στη σωστή κατεύθυνση ζητώντας επιτέλους ένα κοινωνικό κράτος και μια κοινωνική πολιτική! Διαφορετικά αναπαράγουμε το πρόβλημα και απενοχοποιούμε τους βασικούς υπαίτιους. Και τους απενοχοποιούμε τόσο ώστε να εμφανίζονται μετά και ως σωτήρες που παρεμβαίνουν για να μην έχει νομικές συνέπειες η απεγνωσμένη πράξη πολιτών στην οποία οδηγήθηκαν εξαιτίας της φτωχοποίησής τους!