NEXT TOP TRAVEL- Πάντα μαζί, πάντα ασφαλείς!

Λέξεις- Εικόνες: Δανάη Στυλιανίδου

Και έφτασε η περίοδος των Χριστουγέννων και μας βρίσκει λίγο καλύτερα σε ό, τι αφορά στην πανδημία. Όχι καλά, καλύτερα. Αλλά κι αυτό κάτι είναι. Η καραντίνα καλά κρατεί και εμείς κάνουμε κράτει στις μετακινήσεις και φυσικά και στα ταξίδια. Μένουμε στο σπίτι μας, στην πόλη μας, στο νομό μας φέτος τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, τα Φώτα και γενικά όλη την επικείμενη εορταστική περίοδο. Είμαι από τη Θεσσαλονίκη και εδώ θα μείνω. Αν είσαι κι εσύ συντοπίτης/ισσα ή τέλος πάντων η καραντίνα σε βρήκε στην πόλη με τα δυο σίγμα να γράφονται και τα τρία λάμδα να προφέρονται ό, τι ακολουθεί μπορεί να σε ενδιαφέρει έστω και λίγο. Αν πάλι δεν έχεις καν επισκεφθεί ποτέ την συμπρωτεύουσα, πάρε μια ιδέα…και σύντομα εύχομαι να μας έρθεις και μια βόλτα! 

Είναι όλα κλειστά, αλλά μια περπατάδα στην πόλη επιτρέπεται (πάλι καλά!) και είναι αρκετή για να δεις την Ιστορία της,  να θαυμάσεις τις ομορφιές της και να οργανώσεις την post-καραντίνα επίσκεψή σου σε αυτή. Είναι ένας προορισμός που αξίζει. Ειλικρινά, δε το λέω επειδή είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, αλλά γιατί από ομορφιές, Ιστορία και ζωή, άλλο τίποτε αυτό το μέρος. Και αυτό το τρίπτυχο κάνει, τουλάχιστον στα μάτια μου, δελεαστικό οποιονδήποτε τόπο το συνδυάζει. Με τα ίδια καλά λόγια με τα οποία μιλάω για τη Θεσσαλονίκη, σου έχω μιλήσει για πολλά ακόμη μέρη. Από τα Γιάννενα μέχρι το μακρινό Πράσινο Ακρωτήρι. Αν κάτι αξίζει, να του το αναγνωρίζουμε!

Ιδρύθηκε το 316 π.Χ. από τον Κάσσανδρο, Μακεδόνα στρατηγό. Το όνομά της το πήρε από  την ετεροθαλή αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη Θεσσαλονίκη. Στα χρόνια της βασιλείας του Γαλέριου αποτέλεσε αυτοκρατορική πρωτεύουσα καθώς είχε στρατηγική θέση, ενώ στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν διοικητικό και στρατιωτικό αλλά και πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο. Παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για πέντε ολόκληρους αιώνες και εντάχθηκε στην Ελλάδα το 1912. Πολλοί Εβραίοι ζούσαν σε αυτή την μούλτι κούλτι πόλη η οποία είναι γνωστή και ως η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων αλλά και ως προσφυγομάνα αφού δέχθηκε ένα σωρό πρόσφυγες με την Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή Πληθυσμών. 

Η Μεγάλη Πυρκαγιά του 1917  προκάλεσε αρχιτεκτονική αναδιοργάνωση στην πόλη. Εκτός από φωτιά, τη Θεσσαλονίκη χτύπησε και ο εγκέλαδος στις 20 Ιουνίου του 1978. Άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι έζησαν για μήνες σε σκηνές.

Σύγχρονη Ιστορία…Το 1963 δολοφονείται στην πόλη μας ο Γρηγόρης Λαμπράκης…Το 1997 η Θεσσαλονίκη είναι η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και το 2014 η Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα Νεολαίας.

Οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν δυστυχώς και από εδώ κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου αλλά η πόλη συνεχίζει να είναι μούλτι κούλτι. Υπάρχουν ακόμη Εβραίοι που ζουν σε αυτή, υπάρχει Συναγωγή αλλά και Καθολική Εκκλησία, ενώ τα παραδοσιακά φαγητά έχουν κάτι από τη σημερινή Τουρκία αλλά και από τα Βαλκάνια. Σήμερα στην πόλη ζουν περίπου 1.000.000 άνθρωποι. Η Θεσσαλονίκη κάποτε είχε τραμ. Μετά δεν είχε. Από τότε που τελείωσα το σχολείο (Σου λέω την ηλικία  μου  πιο κάτω, κάνε τους υπολογισμούς!) φτιάχνεται το μετρό…

Στη Θεσσαλονίκη μπορείς να μείνεις στο κέντρο της πόλης οικονομικά, δίνοντας το αντίτιμο των 40 ευρώ για ένα δίκλινο για ένα βράδυ ή και a lo grande πληρώνοντας πολλά περισσότερα στην περίπτωση που επιλέξεις κάποιο ακριβό ξενοδοχείο. Airbnb και ξενοδοχεία, υπάρχουν πολλά κα για όλα τα βαλάντια. Θα χρειαστείς σίγουρα πέντε ή έξι ημέρες για να πάρεις μια γεύση από την πόλη και όσο για την εποχή…όποτε θέλεις! Βέβαια, να ξέρεις ότι ο καιρός στη Θεσσαλονίκη είναι εξαιρετικά βροχερός τους χειμερινούς μήνες και εξαιρετικά ζεστός και υγρός τους θερινούς. 

Τι να δεις…Και τι να μη δεις είναι το σωστό! Φυσικά τον Λευκό Πύργο! Χτίστηκε τον 15ο αιώνα ως φρούριο αρχικά και έπειτα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας λειτούργησε ως φυλακή, Λέγεται ότι το όνομά του το πήρε από ένα κρατούμενο ο οποίος τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του! Δες τα βυζαντινά μνημεία όπως τα λουτρά αλλά και τις εκκλησίες. Τη Ροτόντα, την Αγία Σοφία, την Παναγία την Αχειροποίητο και πολλές εκκλησίες στην Άνω Πόλη όπως αυτή του Οσίου Δαβίδ. Μη παραλείψεις τη Μονή Βλατάδων. Αυτές και τόσες ακόμη, όλα ενταγμένα στον κατάλογο της UNSECO ως μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.   Τα τείχη της πόλης είναι και αυτά βυζαντινά. Στην Άνω Πόλη θα περπατήσεις δίπλα σε αυτά και θα δεις και τα σπίτια τα οποία είναι χτισμένα κολλητά στα τείχη! Για την απόλυτη θέα της πόλης, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Πύργο Τριγωνίου. Στο Γεντί Κουλέ (Επταπύργιο), πρώτα φρούριο και μετά φυλακές, σήμερα φιλοξενούνται εκθέσεις. Πολύ ενδιαφέρουσα η επίσκεψη σε αυτό. Κλείνοντας το κεφάλαιο των εκκλησιών, δε θα ήταν σωστό να παραλείψω να αναφέρω αυτή του Αγίου Δημητρίου, προστάτη και πολιούχου της πόλης. 

Η Αψίδα του Γαλερίου ή κοινώς Καμάρα, είναι ένα ρωμαϊκό μνημείο της πόλης όπως και τα ερείπια από τα Ανάκτορα του Γαλέριου που βρίσκονται πιο κάτω αλλά και η ρωμαίική αγορά η οποία βρίσκεται στην οδό Ολύμπου. Σήμερα, η Καμάρα είναι κλασσικό σημείο συνάντησης ειδικά νέων και πιο κάτω, η οδός Δημητρίου Γούναρη, η πλατεία Ναβαρίνου κλασσικά σημεία κρεποκατανάλωσης πάλι κυρίως από τους πιο νέους/ες της πόλης.

Είναι ωραία μια βόλτα στην απόλυτα κεντρική πλατεία Αριστοτέλους με το άγαλμα του Αριστοτέλη αλλά και πάνω από την Εγνατία, εκεί όπου είναι το άγαλμα του Βενιζέλου.  Αλλά ακόμη πιο ωραία βόλτα είναι αυτή από το Λιμάνι μέχρι τη Νέα Παραλία, ειδικά όταν δύει ο ήλιος.  Ένα συχνά mind blowing ηλιοβασίλεμα δίπλα στη θάλασσα.  Mind blowing  είναι και η θέα από τον Πύργο του ΟΤΕ, ο οποίος έχει ύψος 76 μέτρα!

Λίγο πιο έξω από την πόλη, στη δυτική μεριά της, βρίσκονται τα κοιμητήρια Ζέιτενλικ. Η λέξη σημαίνει ελαιώνας στα Τούρκικα. Παλιά εκεί ,πράγματι, βρισκόταν ένας ελαιώνας. Σήμερα, εκεί βρίσκονται τάφοι Σέρβων, Γάλλων και Βρετανών συμμάχων οι οποίοι χάθηκαν στο Μακεδονικό μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου.

Σε ό,τι αφορά στα μουσεία της πόλης, ξεχωρίζω ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας, το Αρχαιολογικό μουσείο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Βυζαντινό μουσείο αλλά και το Λαογραφικό μουσείο της πόλης όπου μετά την ξενάγησή σου στους χώρους, μπορείς να απολαύσεις το κατιτίς σου στο όμορφο καφέ του. Όταν ήταν ανοιχτό, στις εποχή π.Κ (Προ Κορώνα) πήγαινα συχνά πυκνά για μια ζεστή σοκολάτα εκεί.  Το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης είναι ακόμη ένα μουσείο το οποίο αξίζει τον κόπο να επισκεφθεί κανείς.  Αν σου αρέσει η φωτογραφία και ο Κινηματογράφος, επισκέψου το  μουσείο Φωτογραφίας και το μουσείο Κινηματογράφου στο Λιμάνι. 

Στη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, ενώ τα τελευταία έντεκα χρόνια πραγματοποιείται και το Φεστιβάλ Ταινιών μικρού Μήκους. 

Μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη χωρίς λίγο Καπάνι, Μοδιάνο και λίγο Λαδάδικα. Μοδιάνο και Καπάνι, πολύ παλιές αγορές, ιστορικές θα έλεγα, όπου θα βρεις τα πάντα και κυρίως θα νιώσεις τον παλμό της πόλης. Τα Λαδάδικα είναι μια παλιά εμπορική περιοχή, η οποία έχει άλλο αέρα καθώς έχει μείνει αλώβητη από την Πυρκαγια του 1917.

Στη Ξεσσαλονίκη θα ξεσαλώσεις όσο δε φαντάζεσαι στη μ.Κ εποχή, δηλαδή Μετά Κορώνα. Ως τότε νοστιμιές μόνο delivery και ποτό στο σπίτι. Όμως, τι κι αν είναι όλη η εστίαση κλειστή. Θα σου πω τα δικά μου αγαπημένα για όταν ανοίξουν! Και δεν είναι μόνο αυτά, αλλά αμέτρητα ακόμη, τα οποία σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις!

 Πόσο μου έχει λείψει μια στάση για ένα ‘’γεια’’ στον  Λευτέρη στις Ακυβέρνητες Πολιτείες. Λίγο χάζι σε ενδιαφέροντα βιβλία κι ένας καφές ή ένα τσάι (ή και μια μπύρα! )εκεί, στο όμορφο βιβλιοπωλείο-καφέ το οποίο είναι συνεργατικό/αυτοδιαχειριζόμενο. Βρίσκεται στην οδό Αλεξάνδρου Σβώλλου. Το περιβάλλον  απλό και καλόγουστο και τα παιδιά εξαιρετικά. 

Για καφέ ή μπύρα στο κέντρο, ωραίο είναι και το Λουξ, πάνω από τη Ρωμαίικη αγορά.  Καλές τιμές, καλή τοποθεσία και πολλές οι δικές μου αναμνήσεις εκεί! Σε εκείνη τη μεριά της πόλης θα βρεις και το Πικάπ. Και ποτό πίνεις και κάποια έκθεση βλέπεις, αν ‘’τρέχει΄΄εκείνη την περίοδο, στον πάνω όροφο. Πίσω από τη Ροτόντα, στην οδό Αρριανού, βρίσκεται το καφέ μπαρ Μικρού Μήκους. Μικρό και όμορφο και κυρίως γνωστό σημείο συνάντησης μεγάλου μέρους της νεολαίας της πόλης. Εξίσου καλός είναι και ο Ιπποπόταμος και εκεί τσιμπάς και νοστιμιές! Πάντα πίσω από τη Ροτόντα.

Σερβίρει και καφέδες, αλλά η εμπειρίες μου εκεί είναι κυρίως βραδινές. Αναφέρομαι στον Ελέφαντα ο οποίος βρίσκεται εκεί όπου η οδός Φιλίππου συναντά τη Συγγρού. Για πιο αργά το βράδυ, κλασσική αξία πλέον είναι το The Residents και για ακόμη πιο αργά, ακόμη πιο κλασική ροκ αξία το Berlin.Μέχρι πρωίας, να σημειωθεί αυτό. 

 Για ροκ ήχους, μπορείς να βολτάρεις και στο Rover στα Λαδάδικα. Πολύ πολύ καλό! Σχετικά κοντά είναι και το Baobab. Cozy περιβάλλον μέσα τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι, έξω. Και καλοφτιαγμένα κοκτέιλς, να τα λέμε και αυτά! Piña colada, το αγαπημένο μου! Πολύ in είναι και το Stereo και ομολογώ ότι καλά κάνει και είναι. Είναι στην οδό Δημάρχου Βαμβακά 3-5. Δεν έχω ιδέα από κλαμπινγκ. Πάντως, ακούγεται πολύ το Casper at verykoko. Δεν έχω πάει ποτέ, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι ακούγεται.

Στο παλιό χαμάμ στεγάζεται το καφέ μπαρ…παλιό Χαμάμ. Ανέβα πάνω πάνω… και δε θα χάσεις! Το Bazaar, στην πλατεία Άθωνος. Για σωστό κρασί και εκλεπτυσμένες γεύσεις με τζαζ μουσικές για φόντο. Και φυσικά, πιο έξω από το κέντρο της πόλης, στην οδό Μαυροκορδάτου και όχι μακριά από τη θάλασσα, ο Αύγουστος. Αχ ο Αύγουστος! Ο ναός της μπύρας!

Και για φαί έχω πολλά να σου πω… Δοκίμασε σουτζουκάκια, μπουγάτσα, τρίγωνα και σιροπιαστά γλυκά, κουλούρι, πατσά και φρέσκο ψάρι καθώς και θαλασσινά. Πριν σου πω τι και πώς, όμως, να σου πω τα εξής σε περίπτωση που έρχεσαι από μακριά και ιδίως από νότια…Στη Θεσσαλονίκη όταν θέλεις γύρο, ζητάς γύρο. Αν πει κάποιος/α σουβλάκι εννοώντας γύρο, δε θα τον/την καταλάβει κανείς. Τα καλαμάκια στη Θεσσαλονίκη χρησιμεύουν μόνο για να πιει κανείς τον φραπέ του και η λέξη κασέρι εκπροσωπεί όλα τα κίτρινα τυριά ένω η λέξη τυρί αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στη φέτα. Να σημειωθεί ,επίσης, πως τυρόπιτα και μπουγάτσα δεν είναι το ίδιο. Αλλάζει το φύλλο και η μπουγάτσα είναι απαραιτήτως κομμένη σε κομματάκια. 

 Πόσες Παρασκευές βράδυ μετά τη δουλειά φάγαμε στη Τζαμάλα ή ακούσαμε live ρεμπέτικα στην Τομπουρλίκα πάντα τσιμπολογώντας κάτι! Το πρώτο ταβερνάκι θα το βρεις κρυμμένο σε μια στοά στη Λέοντος Σοφού. Το δεύτερο είναι στην οδό Λόρδου Βύρωνος 5. Τσιπουράκι και καλό κλίμα. Και στα δυο. Το πρώτο πιο φοιτητικό, το δεύτερο απλά all time classic. Ανυπομονώ για μια Παρασκευή βράδυ εκεί ή ένα Σαββατιάτικο φαγητό στο Takadum με την υπέροχη διακόσμηση. Στην οδό Αγίου Μηνά. Εξαιρετικότατο είναι και το Αργοφαγείο. Προσεγμένα πιάτα down town. Στο κέντρο επίσης, είναι και το Άσυλο. Παλιό και καλό ταβερνάκι. Στην Άνω Πόλη, από την άλλη, συνήθως πια πάω στο Τοίχο Τοίχο και μετά βόλτα στα στενάκια για χώνεψη, ενώ για το καλύτερο ψαράκι στην Ίμβρο στην Καλαμαριά. Ουζερί στο κέντρο της πόλης, με πεντανόστιμο φαγητό είναι και η Λόλα στην οδό Αγαπηνού, ένα στενάκι πίσω από τη στάση Καμάρα, κατεύθυνση αντίθετη προς το κέντρο.

Για θέα στον Λευκό Πύργο, ο δρόμος είναι ένας και οδηγεί στο Ντορέ. Πολύ κλασσκό  και για όλες τις ηλικίες. Εκεί έγινα 32 τον περασμένο Αύγουστο… Το πιο νόστιμο κουλούρι Θεσσαλονίκης, χρόνια τώρα το αγοράζω από τον Κόκκινο Φούρνο, τα τυροπιτάκια κουρού τα πιο καλοψημένα τα έχουν στο ζαχαροπλαστείο Τιτάνια, ενώ για τρίγωνα Πανοράματος, κλασσικά ο δρόμος οδηγεί στον Ελενίδη. Θέμα τσουρέκι. Ξακουστός και αγαπημένος ο Τερκενλής αλλά προσωπικά έχω μια αδυναμία και στο φούρνο Στάχυ στην Εγνατία. Παλιός, καλός και όλα φρέσκα. Όσο για το γαλακτομπούρεκο, σίγουρα του Γαλυφιανάκη είναι ό,τι καλύτερο έχω δοκιμάσει στην πόλη. Για μπουγάτσα ή κάτι σφολιατοειδές μετά από ξενύχτι το must είναι ο Γιάννης στην οδό Μητροπόλεως. Ξακουστό μπουγατσατζίδικο είναι και αυτό του Μπαντή στην Παναγία Φανερωμένη. Εκτός αν προτιμάς…πατσά, οπότε απευθύνεσαι στον Τσαρουχά στην Ολύμπου. 

Η Θεσσαλονίκη είναι αυτά που έγραψα και όλα αυτά που δεν έγραψα γιατί δε χωράνε σε ένα άρθρο. Ούτε καν σε δύο! Προσπάθησα να συγκεντρώσω τα πιο πιο must, αν και φοβάμαι πως όλο και κάτι θα μου έχει ξεφύγει από τα τόσα πολλά της πολυτραγουδισμένης Θεσσαλονίκης! Τραγουδιέται ότι βγάζει τα καλύτερα παιδιά, ότι είναι η Θεσσαλονίκη η όμορφη, η αρχόντισσα η παλιά, η Σαλονίκη, αναφέρεται ως μάγισσα…Δε ξέρω αν βγάζει τα καλύτερα παιδιά, μάλλον καλά και κακά παιδιά υπάρχουν παντού. Σε κάθε περίπτωση, η ίδια είναι πράγματι όμορφη και παλιά και φέρεται πως ,όντως, είναι και μάγισσα (από τις καλές φυσικά!), αλλά δε μπορώ να πω παραπάνω…. Κάνε μια βόλτα στους δρόμους της…