Οι Μακεδονομάχοι, ο προπάππους και τα πληγωμένα ” Αντί” της εποχής μας

Λέξεις: Πέτρος Σατραζάνης

Κατά καιρούς αρκετοί φίλοι, λιγότερο φίλοι ή και καθόλου εντός Facebook, αρέσκονται στο να χρησιμοποιούν τη λέξη Μακεδονομάχος χλευαστικά, κάπως σαν να…ειρωνεύονται την κατ’ αυτούς παροξυσμενη κι υπερβολική διάταση ” εθνικού” ή όποιου αλλου φρονήματος που συνόδευε την αντίθετη θέση με την ονοματοδοσία της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Το να διαφωνεί κάποιος ή να συμφωνεί ή να του φαίνεται αστεία/γελοία ή πάρα πολύ σοβαρή αυτή η ιστορία είναι κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα καθώς ειμαι φαν της διαφορετικότητας στις απόψεις.

Αυτό όμως που παρατήρησα αρκετες στιγμες ήταν μια υπεραπλούστευση και μια βαθιά γυμνασιακή σχολικότητα που αρκετοί διέθεσαν εν είδει άποψης, παραφράζοντας μάλιστα σε ” Μακονομάχους” τους ” Μακεδονομαχους”.

Οι αποψειολαγνεία αυτή κρατά ως σήμερα καθώς πολύς κόσμος έχει την (παρ)αίσθηση οτι είναι μέλος ενός νοητού επιτελείου που ασκεί την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Κι αυτό cool, έχει μια νοστιμάδα και μια καφενειακότητα που υπό όρους αντέχεται.

Γνωρίζουν όμως στ’ αλήθεια την Ιστορία της χώρας στην οποία ζούνε και για την οποία γράφουν; Έχουν επίγνωση του τι ήταν ο Μακεδονικός Αγώνας και το τι διακυβεύτηκε από την έκβαση του; Μπορούν να ονοματίσουν, έτσι με τον ίδιο ζήλο

– Που πιο πολύ σε διαδικτυακή επιληψία μοιάζει- 3,4,5 ονόματα των άμεσα εμπλεκομένων στον Μ.Αγωνα; Το πιο αστείο και θλιβερό ταυτόχρονα είναι ότι αυτά λέγονται πίσω και κάτω από τη μαντήλα μιας νεοαριστεροελευθεριακοτητας που τους πιο πολλούς τους πιέζει πάρα τους απελευθερώνει.

Έτσι μια τόση φτηνιαρικη κι από τα super market αγορασμένη ορμή για σύζευξη με το πλήθος που γηπεδικά χωρίζει τους συμπολίτες του σε πλυντήρια φασιστών και σε αντι-φασίστες, συνδέεται με την κατανοητή τάση των ιδίων να ακουστούνε ή και να αρθρώσουν ένα κάποιο επιχείρημα.

Βρήκα λοιπόν κάτι, που έρχεται απ’τη μνήμη στην καρδιά που λέει και το άσμα. Ένα έγγραφο του 1915. Συγγραφέας του; ο Προπάππους μου Χρήστος Σατραζανης. Ιεράς και Δημοδιδασκαλος. Μακεδονομαχος που υπέστη βασανισμό και φυλακισεις διότι στην περιοχή της Δοϊράνης όπου δραστηριοποιούνταν δεν δίδασκε την Βουλγαρική προπαγάνδα. Αργότερα, στον Εμφύλιο πόλεμο, ως Εαμιτης ιερέας έκρυβε τα κουμπούρια κάτω απ’ τα ράσα του.

Ένα κείμενο σε καταπληκτικά Ελληνικά, όπου απο τι έμαθα αναφέρεται στη σημασία της εκπαιδευσης και προτείνει καινοτομα ( για την εποχή) εκπαιδευτικά προγράμματα. Κρίμα που πολλοί δεν διδάχθηκαν σωστά και όμορφα το παρελθόν – και επιστρέφουν σε αυτό είτε προσωπικό είναι είτε συλλογικό/εθνικό με μια ενοχή και μια προχειρότητα.

Καλά τα άβαταρ στα προφίλ, καλές και βαρυσήμαντες οι δηλώσεις να πάνε όλα τα ναζίδια στη φυλακη και στα σκουπίδια αλλά μια ήπια ανάγνωση για μια ουσιαστική επαφή με το αντικείμενο, δεν έβλαψε ποτέ και κανέναν.

Ο Υπερβολικός πατριώτης, στο βάθος μισεί την πατρίδα του και όλων των άλλων και ο Υπερβολικός Αντι-πατριωτης κάπου μέσα του, φευγαλέα και κάπως μυστικά, την αγαπάει αληθινά.