Oι Πλατφόρμες, τα Σινεμά κι οι Θερινοί

Βιώνουμε μία εποχή διαδοχικών αλλαγών. Στην πλειοψηφία τους ξεκινούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στη συνέχεια έρχονται σε αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε “Δυτικό κόσμο”. Τα τελευταία χρόνια έχουμε μία νέα πραγματικότητα κι αυτή αφορά τις πλατφόρμες live streaming. Πώς σκέφτηκαν οι άνθρωποι και τους έδωσαν σάρκα κι οστά; Απλά τα πράγματα. Ο Αμερικανός μέσος πολίτης βάση μελετών αφιέρωνε αρκετές ώρες στην τηλεόραση, τώρα το ενδιαφέρον μεταφέρεται σε σειρές και ταινίες. Στην Ευρώπη υπάρχει η εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσης, ως ευκαιρία προώθησης αυτής της μετατροπής θέασης, που κάθε άλλο παρά σταδιακή είναι.

Για να είμαστε ειλικρινείς μία έξοδος στο σινεμά κοστίζει το λιγότερο εφτά ευρώ κατ΄άτομο. Αν δεν κάνω λάθος τόσο περίπου είναι η μηνιαία συνδρομή στο Αmazon Prime και λιγότερο στο Netflix, αν αναλογιστεί κανείς πως ειδικά οι νέοι μοιράζονται τους λογαριασμούς. Στο επίπεδο αυτών των γιγάντων, των οικονομικών κολοσσών δίνεται μία άτυπη μάχη για το ποιος θα κυριαρχήσει. Υπάρχει επίσης το DisneyΜοvies, ενώ τώρα ετοιμάζεται ανάλογο εγχείρημα κι από την Apple. Στην εξίσωση ως παράμετρο ειδικά για την πατρίδα μας κάλλιστα θα μπορούσαμε να προσδέσουμε και το downloading (κατέβασμα πειρατικά). Το έδαφος είναι πρόσφορο. Τι θα γίνει όμως με τους παραδοσιακούς κινηματογράφους που τόσο αγαπήσαμε;

Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα σε παγκόσμια κλίμακα. Έγινε πολύ ντόρος πριν από από περίπου ενάμισι χρόνο για το Roma του Αλφόνσο Κουαρόν. Τελικά το είδαμε στην Μεγάλη οθόνη πρώτα. Έκανε πρεμιέρα μάλιστα στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Μέχρι πότε όμως θα συμβιβάζονται “οι ισχυροί”, παραχωρώντας έστω αυτό το δικαίωμα; Αυτή είναι μία μεγάλη απορία. Ειδικά όσο το μονοπώλιο του Netflix κλονίζεται κι οι ανταγωνιστές πολλαπλασιάζονται. Την ίδια ώρα οι ιδιωτικοί κινηματογράφοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ήρθε κι αυτή η περιπέτεια με τον κορονοϊό, η οποία είναι ικανή να τους βάλει λουκέτο. Θα μιλήσω προσωπικά για τη Θεσσαλονίκη και θα γράψω πως δεν θέλω να δω να κλείνουν το Μακεδονικόν, το Φαργκάνη, το Βακούρα, το Κολοσσαίον. Νιώθω πως έχει περάσει μισή ζωή μέσα στις αίθουσές τους.

Δυστυχώς μοιάζει όμως αναπόφευκτο το τέλος. Είναι μεγάλη η λύπη μου καθώς γράφω αυτές τις γραμμές. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η περίοδος του καλοκαιριού που οι Θερινοί ανθίζουν. Νέοι και μεγαλύτεροι τους επιλέγουν για τη βραδινή τους έξοδο. Μία χαλαρή ταινία, λίγο αλκοόλ, απαλό φύσημα του αέρα. Είναι μία εμπειρία, είναι μία επιλογή που δύσκολα της αντιστέκεσαι. Θα μου πείτε το καλοκαίρι δεν υπάρχουν οι πλατφόρμες; Φυσικά … Ωστόσο είναι μεγαλύτερη η ανάγκη να βγεις έξω από τους τέσσερις τοίχους, να περπατήσεις, να δεις αγαπημένα πρόσωπα. Ίσως αυτό να μείνει ως διέξοδος στο πέρασμα των χρόνων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα είχαμε την έναρξη και της πρώτης ελληνικής online πλατφόρμας. Ο λόγος για το Cinobo (Cinema No Border). Eίχε προηγηθεί νωρίτερα το λουκέτο στη συντριπτική πλειοψηφία των video club που ήρθε ως το … μοιραίο, απόρροια όλων των λόγων-αιτιών που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα. Στο Cinobo συναντάς ένα αρχείο που συνεχώς ανανεώνεται χωρισμένο σε διάφορες θεματικές ενότητες, ενώ υπάρχουν κι εκπλήξεις με ταινίες που προβλήθηκαν πριν λίγο καιρό στους Κινηματογράφους με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το “Honeyland”, υποψήφιο για δύο Χρυσά Αγαλματίδια στη φετινή απονομή.

Με την τεχνητή νοημοσύνη να επελαύνει, με τη Βιοτεχνολογία να κάνει θαύματα, με την κλιματική αλλαγή να αλλάζει τον κόσμο στο σύνολό του ζούμε σε χρόνια καθοριστικών εξελίξεων που διαμορφώσουν τον νέο χάρτη της ανθρωπότητας. Φυσικά απ’όλο αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει η βιομηχανία της Έβδομης τέχνης και του θεάματος γενικότερα. Παραμένουμε ρομαντικοί, αρνούμαστε να παρακολουθήσουμε ένα έργο τουλάχιστον σε οθόνες tablet ή κινητού κι ελπίζουμε οι κινηματογράφοι μας να αντέξουν παρά το κύμα που έρχεται τόσο ορμητικά, ικανό να παρασύρει στο διάβα του τα πάντα.