Όταν συνάντησα τον Belmondo

Λέξεις: Περικλής Πηλείδης

Το 1990 βρέθηκα στο Παρίσι παρέα με τον εξαιρετικό ηθοποιό και σκηνοθέτη σήμερα Νίκο Καραθάνο, την υπέροχη Βίκυ Βολιώτη και την αγαπημένη μου Έλλη, όλοι τους σπουδαστές στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Στο θέατρο Marigny έπαιζε Syrano de Bergerac με τον Jean-Paul Belmondo στο ρόλο του Syrano. Κατάφερα και βρήκα εισιτήρια στη μαύρη αγορά. Η παράσταση ήταν μαγική.

Στο τέλος της παράστασης στάθηκα στην ουρά για αυτόγραφο, αν και δεν είμαι φανατικός κυνηγός αυτόγραφων. Ναι, αλλά ήταν ο Belmondo, παιδικός μου ήρωας. Μοίρασαν φωτογραφίες του για να τις υπογράψει, αλλά εγώ προτίμησα να υπογράψει στο πρόγραμμα της παράστασης. Ο Belmondo βγήκε από το βάθος του διαδρόμου κρατώντας στην αγκαλιά του ένα μικροσκοπικό σκυλάκι και στάθηκε πίσω από καγκελάκια που είχαν στήσει άνθρωποι της security. Ο Belmondo έβαζε βιαστικά την υπογραφή του ενώ οι securities έκαναν διαρκώς νόημα για τον επόμενο θαυμαστή.

Μόλις έφτασε η σειρά μου εγώ ξεστόμισα βιαστικά ένα ψεματάκι. Για την ακρίβεια μια ψεματάρα: του είπα πως είμαι σπουδαστής του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας στην Αθήνα και ότι ήρθαμε με την παρέα μου αποκλειστικά για να δούμε τη δική του παράσταση. Μου απάντησε “είστε πολύ ευγενικός” και συνέχισε “έχω γυρίσει μια ταινία στην Αθήνα. Θυμάμαι μια ωραία περιοχή που είχε ταβέρνες με εξαιρετικό φαγητό, νομίζω την έλεγαν Πλάκα. Όταν δεν είχαμε γύρισμα πηγαίναμε με τον Omar Sharif και τρώγαμε συνέχεια.”

Μετά υπέγραψε και του ζήτησα να γράψει και το όνομά μου. Μου είπε τότε:

– Periclis? Periclis comme l’ancien? – Oui – Au revoir Periclis! – Au revoir Jean-Paul!

Τώρα πια Adieu Jean-Paul!

Στο τέλος της παράστασης έβγαλε την μύτη του και την πέταξε τον κόσμο. Το έκανε κάθε βράδυ.

*Ο Περικλής Πηλείδης είναι διαφημιστής

O Jean-Paul Belmondo έφυγε από τη ζωή στις 6 Σεπτεμβρίου 2021