Η πατρίδα μου εμένα…

Ο εξαιρετικός κρητικός γιατρός Μανώλης Φραγκάκης σε ένα διαφορετικό και τόσο ουσιαστικό πανηγυρικό της ημέρας: 

Η πατρίδα μου εμένα τιμά τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη την Μαντώ και όλους τους λαϊκούς αγωνιστές και ήρωες, χωρίς να πλασάρει τσαντάκι τσολια με 380 ευρώ.

Η πατρίδα μου εμένα τα έβαλε με τους Κοτζαμπάσηδες και τους Μαυρομιχαληδες, δεν τους έκρυψε στο χαλί της ιστορίας.

Η πατρίδα μου εμένα μοιράζει το φαγητό στα ίσα για όλους, χωρίς να ρωτά ποιος είσαι και από που μας ήρθες, δεν αναγγέλλει φιλέτο χριστόψαρου με πουρέ και μπισκότα με μελάνι σουπιάς για τον πρίγκιπα.

Η πατρίδα μου εμένα δεν πανηγυρίζει για τον “μικρό” αριθμό των νεκρών της πανδημίας, αλλά κατεβάζει το κεφάλι, θρηνεί μαζί με όλους μας για κάθε έναν που έφυγε, που δεν τα κατάφερε. Η πατρίδα μου εμένα δεν είναι τα πετρέλαια στις θάλασσες, ο χρυσός στα βουνά, οι σβούροι στις κορυφές, είναι το Αιγαίο Πέλαγος, ο Κάκαβος, το Αποπηγάδι και οι άνθρωποι τους.

Η πατρίδα μου εμένα, είναι το οροπέδιο της Νίδας, το φαράγγι του Βικου, ο ποταμός του Αχέροντα, το θυμάρι και ο ερωντας του Ψηλορείτη, το ηλιοβασίλεμα στις Αγκαθωπές τα αλμυρίκια στην Σούγια, το δάσος του Καϊάφα, τα νερά στην Καλογριά οι μύλοι στο Λασίθι, τα σοκάκια στην πόλη, η γιαγιά που ασβεστωνει το σπίτι της στον Πύργο της Τήνου, ο Άγιος Νικόλαος στην Σπλαντζία, ο Διονύσης που μπαίνει στην βάρκα για να φάνε οι φίλοι του, το λάδι του Μανώλη, το χαμόγελο του Αργύρη ο Γιάννης που κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τα γράμματα οι στίχοι του Λεωνίδα, ο Θανάσης που άφησε την Σουηδία για να γιατροπορεύει τα παππούδια στην Σέριφο, η λύρα του Στέλιου, το λαγούτο του Γιώργου ο σύντεκνος μου ο Γιώργης που όταν τραγουδεί ριζίτικα η φύση κρατά την ανάσα της, το γλυκό τριαντάφυλλο με γιαούρτι της Μαριώς, ο παππούς στο καφενείο που δεν μιλεί μα θα μοιράσει την τσικουδιά στα δύο

Η Τασία, η Αργυρώ,η Θέκλα, η Νότα, η Νίτσα,η Λιλή, η Λένα ο Στέλιος, η Στέλλα που κάθε μέρα χωρίς ρεπό θα δώσουν φάρμακα σε όποιον δεν τα έχει, η φωνή του Κατράκη, το μπουζούκι του Τσιτσάνη, ο καμβάς του Τσαρούχη, το ποίημα του Ρίτσου, η ψυχή του Βέγγου, ο λόγος του Κολοκοτρώνη στο “Μεγάλο μας τσίρκο”, το γέλιο της κόρης μου,

Το γέλιο όλων των παιδιών. Και ναι, γιορτάζουμε σήμερα περήφανα, με αυτούς που πάλεψαν για λευτεριά, δικαιοσύνη, πρόνοια και αλληλεγγύη, με τους ήρωες, τους αγρότες, τους εργάτες, τους ποιητές, τους φιλοσόφους, τους γιατρούς και τους δασκάλους με όσους πάλεψαν και παλεύουν χωρίς κομματικό καθήκον, μα αληθινά, αυθόρμητα και αθόρυβα, γιατί αυτή είναι η Επανάσταση,

η αρετή και η τόλμη για Ελευθερία.